W numerze z 28 sierpnia 2011 r. egipski tygodnik “October” opublikował na pierwszej stronie artykuł zatytułowany „Nowi naziści: czarna sława izraelskich generałów” autorstwa Ibrahima Abd Al-Ghaniego, który zawiera zajadłe podburzanie antysemickie przeciwko Izraelowi i Izraelczykom. Artykuł stwierdza, że wszyscy przywódcy izraelscy, od Ben Guriona do Netanjahu, byli pełni morderczej nienawiści do Arabów, wpajanej im od dzieciństwa, i przewyższyli reżim nazistowski okrucieństwem i masakrami. Artykuł pełen jest historycznych błędów i nieścisłości, a towarzyszy mu zdjęcie Netanjahu jako Hitlera pokazującego nazistowski salut (patrz poniżej).
Należy zauważyć, że chociaż w artykule cytowane są wypowiedzi negacjonisty Holocaustu dra Rifata Sayyeda Ahmada, artykuł nie skupia się na antysemityzmie lub negacji Holocaustu; głównym jego tematem jest raczej demonizacja Izraela przez przypisywanie mu cech nazistów i oskarżanie o naśladownictwo, a nawet przewyższenie reżimu Hitlera.
Poniżej podajemy fragmenty tego artykułu.[1]
Gang kierujący Izraelem dalece przewyższył Hitlera
Jeśli historia wojskowości opisuje Hitlera i jego zwolenników jako nazistów, ponieważ rzekomo spalili 6 milionów Żydów w krematoriach, wydarzenia dowodzą, że gang rządzący Izraelem niezmiernie przewyższył czyny Hitlera. W istocie popełnili oni grzechy i zbrodnie zbyt bezczelne, by uniosły je góry, i dokonali czynów, których żaden umysł nie może pojąć. Masakrowali dzieci, uczynili kobiety wdowami, mordowali mężczyzn, okupowali ziemie, hańbili honor kobiet, tworzyli rozłam między młodzieżą a starszymi, podpalali rośliny i zwierzęta, wyrwali z korzeniami zaatar i drzewa oliwne w Galilei, Dair Jassin, Abu Szusza, Chan Junis, Al-Aksa i Kana i [dokonali] masakr i skandali, które zaszokowały cały świat.
W świetle wielkiej zręczności syjonistycznych władców, jak również ich haniebnej historii morderstw i zniszczenia oraz straszliwej kartoteki ich oszczerstw i ohydy „October” [postanowił] zrobić przegląd dokonań [tych] izraelskich jastrzębi. Zrobił to w następstwie niedawnej zbrodni [Izraela] przeciwko egipskiemu oficerowi policji i pięciu bohaterskich żołnierzy, którzy osiągnęli honor męczeństwa na granicy [izraelsko-egipskiej] 20 dnia w miesiącu ramadanu…
Społeczność międzynarodowa próbuje ukryć fakt, że przywódcy Izraela są wielkimi rzeźnikami i mordercami
“October” ujawnił nazwiska i wydarzenia tajnych historii [Davida] Ben Guriona, Icchaka Szamira, Levi Eszkola, [Szimona] Peresa, [Icchaka] Rabina, [Ariela] Szarona i pozostałych syjonistycznych władców, którzy niszczą wszystko. To dlatego, że wielka machina medialna w Europie, USA i Izraelu nieustannie próbuje ukryć i sfałszować fakty w próbie upiększenia Izraela i przedstawienia go jako oazy demokracji na Bliskim Wschodzie. Niemniej jest gorzką prawdą, którą społeczność międzynarodowa starannie ukrywa, że wszyscy rządzący Izraelem są wielkimi rzeźnikami i mordercami – jak dowodzą zeznania, obserwacje, stronice historii i geografii, w przeszłości i obecnie.
Dr Rifat Sayyed Ahmad, dyrektor Ośrodka Badawczego Jaffa do Badań Izraelskich [w Kairze][2] już powiedział, że zbrodnie władców izraelskich są niezliczone, ponieważ używają oni wszelkich form tortur i maltretowania przeciwko ludowi palestyńskiemu, zniszczyli całe wsie i przeprowadzili czystkę etniczną na ponad 180 [innych] wsiach palestyńskich poprzez gwałt, zniszczenie i masowe morderstwo. Po zaaprobowaniu Planu Podziału [ONZ-u] w 1947 r. zmusili mieszkańców Hajfy, Tyberii, Jaffy, Akry, Lodu i Ramli do masowej emigracji, żeby można było osiedlić Żydów z zagranicy. Ponadto [przywódcy Izraela] użyli wojny psychologicznej, żeby wytrącić z równowagi bezbronny lud palestyński, aby posiać strach i przerażenie w duszach kobiet i dzieci, żeby zmusić ich do porzucenia swoich domów i swojej żywności, i zamienili ich w uchodźców, mimo że kiedyś mieli własność i pozycję społeczną.
Żydzi napadli na Palestynę, kiedy byliśmy odwróceni tyłem
Izraelskie jastrzębie dołączyły do syjonistycznych organizacji terrorystycznych i do gangów, z których najsłynniejsze były gangi Stern [Lehi], Hagana i Irgun [Etzel]. Trenowali operacje ataku i odwrotu, oszustwa, zemsty i maskowania się. Ci Żydzi, którzy przebierali się za Arabów, mieli znakomitą znajomość akcentu i dialektu Arabów palestyńskich, nosili beduińskie stroje, pracowali w rolnictwie i handlu i umyślnie chodzili pod rozżarzonym słońcem, żeby ich biała skóra przybrała kolor skóry ludzi pustyni.
Później, kiedy byliśmy odwróceni tyłem, Falasze czyli etiopscy Żydzi, jak również z Afryki Południowej, Żydzi ugandyjscy, holenderscy, rosyjscy, polscy i niemieccy najechali Palestynę, podczas gdy pierwotni mieszkańcy żyli w obozach dla uchodźców, wielu z nich opuściwszy kraj, by nigdy nie powrócić.
Dr Rifat Sayyed Ahmad powiedział, że te gangi trenowały intensywnie z brytyjskim wywiadem i zdobyły doświadczenie w akcjach obejmujących morderstwo, zniszczenie, rozlew krwi, zepsucie wszystkiego i eliminację wszelkich przeszkód nie pozwalających na ustanowienie państwa Izrael.
Golda Meir była ekspertem skłaniania kobiet palestyńskich do poddawania się histerektomii
Wśród słynnych ludzi, którzy przewodzili tym gangom, byli Ben Gurion, pierwszy premier Izraela; Levi Eszkol; Abba Eban; Mosze Dajan; Menachem Begin; Icchak Szamir; Icchak Rabin; Szimon Peres; gen. [Szmuel] Gonen, szef Dowództwa Południowego Izraela podczas Wojny Październikowej [1973 r.]; Eli Zeira, były szef wywiadu; szef sztabu [sic] Binjamin Ben Eliezer; i Ariel Szaron, były minister infrastruktury i minister obrony. Drugie pokolenie obejmowało Ehuda Baraka, Icchaka Mordechaja, [Binjamina] Netanjahu i tak dalej. Jeśli chodzi o byłą premier Goldę Meir, to była ona ekspertem w namawianiu kobiet palestyńskich, by poddały się histeroktomii i zabijały płody w swoich macicach.
Kiedy skończyła się druga wojna światowa i Wielka Brytania, Francja i USA pokonały kraje Osi, Zjednoczone Królestwo chciało oddać [syjonistom] przysługę i wypełnić obietnicę, i dlatego wyposażyło te gangi i organizacje w amunicję i broń, umożliwiając im pokonanie armii czterech krajów arabskich w wojnie w Palestynie w 1948 r. Po tym jak zbrodnicze gangi Irgun, Stern i Hagana wzrosły liczebnie, jak Ben Gurion, Szamir i Szaron mordowali Palestyńczyków z zimną krwią i po masakrach w Galilei, Abu Kabir i Deir Jassin, ONZ zdecydowała się mianować brytyjskiego [sic] dyplomatę [Folke] Bernadotte, jako wysłannika pokojowego na Bliski Wschód.
Była niespodzianka, kiedy Menachem Begin rozkazał swojej małej kopii, Mosze Dajanowi, zabić tego dyplomatę, ale jak chciał los, próba nie udała się. Bernadotte w cudowny sposób uniknął śmierci, a Mosze Dajan został zraniony kulą, tracąc lewe oko.
Chociaż ta próba nie udała się, Ben Gurion nie poddał się. Próbował znowu [tym razem] zlecając swojemu zdolnemu uczniowi Icchakowi Szamirowi zamordowanie Folkego Bernadotte, żeby uciszyć głos sprawiedliwości i rozsądku w ONZ-cie. Szamir spotkał się z trzema snajperami z Hagany i Irgunu i opracowali wymyślny plan zamordowania międzynarodowego wysłannika. Przebrali się za brytyjskich żołnierzy i wznieśli fałszywy punkt kontrolny na opuszczonej drodze, równoległej do drogi tel-awiwskiej. Szamir i jego towarzysze rzucili się na Bernadotte i pozostawili go nieżywego. Ponadto opóźnili także ambulans, który próbował go ratować i otworzyli ogień do jego palestyńskiego kierowcy.
„Szaron starł [z powierzchni ziemi] Deir Jassin… i jego serce radowało się”
Tym, którzy nie wiedzą [należy powiedzieć], że mentorem [izraelskich przywódców] Netanjahu, Baraka, Eli [sic] Jaalona, Icchaka Mordechaja, Amnona Szahak i [innych] szefów Szin Bet i Mossadu był Icchak Szamir, który dowodził masakrą z 1948 r. w Deir Jassin i rozkazał Szaronowi zetrzeć [tę wieś] z powierzchni ziemi. [Szaron] całkowicie zniszczył [tę wieś], pozostawiając 6 tysięcy Palestyńczyków martwych pod ruinami, a jego serce radowało się. Ci [Palestyńczycy], którzy przeżyli, odkryli, że kula śmierci oczekiwała na nich. Szamir podburzał tych młodzieńców, którzy wyrośli na jastrzębie, do mordowania kobiet i dzieci i do wykorzenienia potomków Arabów palestyńskich z Ziemi Obiecanej.
Czarna historia przywódców izraelskich ujawnia, że gryzą oni rękę, która pomogła im założyć ich państwo, jak to mówi popularne przysłowie egipskie. Wydarzenia istotnie pokazały, że były premier izraelski Icchak Szamir i obecny prezydent izraelski Szimon Peres zatwierdzali operacje logistyczne i wywiadowcze przeciwko Brytyjczykom, skierowane na kradzież wyposażenia, broni i amunicji. Najsłynniejszym incydentem był ten, w którym Szamir i Peres, wraz z inną grupą z Hagany, [organizacjami] Stern i Irgun, przebrani za Arabów, włamali się do obozu Umm Al-Raszrasz niedaleko Zatoki Akaba i przechwycili tam broń, amunicję i mapy. Ale zanim mogli dokończyć swojej misji, siły brytyjskie pojmały ich, uwalniając dopiero po intensywnych negocjacjach i pisemnym zobowiązaniu, że to, co się zdarzyło, nigdy się nie powtórzy.
Rasizm, zaabsorbowany przez izraelskich generałów w młodości, stał się później częścią ich natury
Jeśli chodzi o Szimona Peresa, był on zdolnym uczniem Ben-Guriona, inżynierem programu uzbrojenia armii izraelskiej, zwolennikiem programu nuklearnego [Izraela] i tym, który wykluł myśl o „potrójnej agresji” przeciwko Egiptowi [w 1956 r.].
Peres żyje długi czas, został prezydentem Izraela i kilka dni temu otwarcie przeprosił armię egipską i rodziny męczenników za zbrodnię na granicy, w której zabito oficera policji i pięciu bohaterskich żołnierzy – który to incydent doprowadził rząd [izraelski] do natychmiastowego ustanowienia komisji dochodzeniowej we współpracy z aparatami suwerennego Egiptu.
Strona izraelska uległa żądaniu [Egipcjan, by przeprosić za ten incydent] w następstwie powszechnej rewolucji egipskiej, po tym jak flaga izraelska została siłą usunięta [ze szczytu ambasady izraelskiej w Kairze] i po [protestach] okupacyjnych, które mają trwać dopóki ambasador izraelski zostanie wydalony z Kairu.
Dr Tarek Fahmi, dyrektor Ośrodka Badań Bliskiego Wschodu i Izraela na Uniwersytecie w Kairze mówi, że chociaż ziemia Palestyny żywiła Peresa jako dziecko i uczyniła go mężczyzną, jego wrogiej postawy do Arabów nie można wymazać z pamięci, mimo że zbliża się on do 90 lat. Powód tego jest prosty: rasizm zaabsorbowany przez izraelskich generałów w młodości stał się częścią ich natury jako dorosłych. To dotyczy Peresa, Szamira, Ben-Guriona, Levi Eszkola i Goldy Meir. Nowe pokolenie, obejmujące Netanjahu, Baraka, Cipi Livni i Olmerta jest równie złe, jak pokolenie poprzednie, które założyło państwo Izrael poprzez morderstwo i zniszczenie i na zwłokach dzieci i kobiet.
Ariel Szaron jest Drakulą lub krwiopijcą, który nie zna litości
Największym jastrzębiem z nich wszystkich jest Szaron, o którym można dyskutować w nieskończoność, ponieważ jest on Drakulą lub krwiopijca, który nie zna litości. Rozpoczął on masakrę w Kibija, kiedy rozkazał swoim żołnierzom otworzyć ogień na bezbronnych ludzi tego miasta, zniszczyć meczety i domy, w których schroniły się kobiety i dzieci, żeby zapadły sie z nimi w środku. Generał Vagn Bennike, który był szefem sztabu organizacji nadzorującej zawieszenie broni ONZ-u w 1953 r. ujawnił, że izraelski atak dowodzony przez Szarona był zaplanowany i przeprowadzony z zimną krwią.
W 1982 r. elitarna Jednostka 101 Szarona najechała na obozy uchodźców Sabra i Szatila w Libanie. Kobiety i dzieci, młodzi i starzy, byli mordowani na jego bezpośredni rozkaz. Siły Szarona nie okazywały litości dzieciom, które uciekły do szpitala; rozkazał on żołnierzom zabijać chorych i rannych z zimną krwią. Pielęgniarki i [kobiety] cywilne były także zgwałcone.
Potem Szaron rozkazał inwazję na Szpital Akka [w Szatili] i w bezprecedensowym wydarzeniu rozkazał jednemu ze swoich żołnierzy opróżnić magazynek karabinu maszynowego w głowę chorego dziecka, nie mającego 14 lat. Potem czołgi armii Hagany [tj. IDF] otoczyły obóz uchodźców i strzelały do wszystkiego, co się poruszało. Osławiony generał Ariel Szaron dokonał tej masakry pod hasłem „żadnych emocji”, a magiczne słowo brzmiało „zielony”, co znaczyło, że [rozlew] krwi jest dozwolony wraz z wszystkim innym.
Jednym z dziwnych faktów, jak to wskazał wielki pisarz Baha Farouk w swojej fascynującej analizie Palestine on Maps and in Documents było, że trybunał wojskowy ustanowiony do zbadania [zbrodni] Szarona twierdził, iż jego rozkazy zostały źle zrozumiane. „Bohaterski dowódca”, który zabił dzieci i kobiety, otrzymał grzywnę 10 pensów, odpowiednik 14 centów amerykańskich, oraz naganę sądu wojskowego. Koła uniwersyteckie nazwały ten wyrok „pensem Szadmi” z powodu wielkiej głupoty i pogardy [jaką wyraża].[3]
Na rozkaz Szarona buldożery wykopały masowe groby w Sabra i Szatila. Według doniesienia korespondenta „Washington Post” obozy uchodźców były zamienione w sterty ruin i pozbawionych głów zwłok. W raporcie zanotowane jest także, że w rzece Al-Tarik znaleziono kobietę przyciskającą dziecko do piersi, oboje zabici jedną kulą. Gdzie indziej znaleziono dwie dziewczynki na zamkniętej drodze. Jedna miała tylko 11 lat, druga nie więcej niż kilka miesięcy. Według tego reportażu one [także] były zabite ogniem karabinowym.
Wydarzenia pokazują także, że Szaron dowodził plutonem Szaked [rekonesans], który założyli Ben Gurion i Levi Eszkol dla strzeżenia północnej, wschodniej i południowej granicy Izraela i do zabijania każdego cywila, który zbliża się do granicy, również na obszarze pastwisk. Jednostka Szaked ma czarną historię w historii militarnej Izraela. W jednej z jej ohydnych akcji Szaron wraz z 20 członkami tej jednostki, przebrani w stroje Beduinów, najeżdżali miasta po drugiej stronie rzeki Jordan, otwierając ogień do dzieci, kobiet i ludzi starszych i pozostawiając ich na powolną śmierć. W celu nie pozostawienia śladów tej zbrodni Szaron zabijał każdego, którego serce jeszcze biło lub kto był częściowo żywy. Wreszcie rozcinał brzuchy ofiar, wyjmował wnętrzności i karmił nimi dzikie psy, które przyprowadzał ze sobą.
Netanjahu – jeden z najnikczemniejszych polityków i wojskowych Izraela
Jeśli chodzi o Binjamina Netanjahu, obecnego premiera Izraela, jest on jednym z najnikczemniejszych polityków i postaci wojskowych ze wszystkich w kategoriach rozlanej krwi. Mówiąc po prostu, udało mu się zabić proces pokojowy i wygnać Palestyńczyków z ich ziemi. Przeciwstawił się wszelkim [ofertom] mediacji z Syrią, nie pokazując ani jednej oznaki dobrej woli w swoich stosunkach z sąsiadami. Co jeszcze gorsze, groził wielokrotnie atakiem wojskowym na sąsiadujące kraje, szczególnie Syrię i Liban, żeby zniszczyć wszystko w tych krajach, zabić mieszkańców Gazy bombami fosforowymi, które są zabronione przez prawo międzynarodowe.
Dla tych, którzy nie wiedzą [powinno zostać wyjaśnione], że Netanjahu był dowódcą szwadronu śmierci w wojnie 1967 r. i dowodził akcjami komandoskimi w palestyńskich obozach uchodźców, miastach i wsiach. Ponadto dowodził operacją uratowania samolotu, który został porwany przez fidajoun [wojownicy gotowi na poświęcenie siebie], którzy postanowili pomścić się na Izraelczykach za ich narastające zbrodnie przeciwko Palestynie. Szczęśliwie dla pasażerów, pilot studiował przestrzeń powietrzną nad Bliskim Wschodem i zaczął zataczać koła, równocześnie angażując się w rozmowy i negocjacje z fidajoun, zanim nagle wylądował na lotnisku w Tel Awiwie. W tym momencie interweniował Netanjahu i odegrał role bohatera ratującego pasażerów.
Dokonania generałów izraelskich nie są mniej ohydne niż nazistów
Chociaż próba porwania samolotu z Tel Awiwu nie powiodła się, podobną próbę uczyniono na ugandyjskim lotnisku Entebbe – [tym razem] przez grupę fidajoun, którzy byli dobrze wyszkoleni, w odróżnieniu od poprzedniej grupy, która wpadła w pułapkę. Szczegóły tej akcji, jak ujawnione przez raporty wywiadowcze z owych czasów, są [następujące]: pięciu fidajoun udało się przejąć izraelski samolot El-Al [sic] i zmusić go do lądowania na lotnisku Entebbe. Izraelscy piloci bili się o to, kto uratuje samolot. [Izraelskie] dowództwo wojskowe wybrało Jonatana [Netanjahu] brata [Binjamina] Netanjahu, jako ratownika lub zbawcę. Przejął myśliwca, który leciał do Krainy Słoni [tj. Ugandy], a kiedy lądował, uderzyła w niego rakieta ziemia-powietrze i Jonatan został ofiarą sfałszowanego heroicznego [aktu], który on i jego brat przeprowadzili przeciwko bezbronnemu ludowi palestyńskiemu.
Jeśli chodzi o Ehuda Baraka, obecnego ministra obrony Izraela, jego czarna historia pełna jest godnych pożałowania i haniebnych spraw, opowieści, skandali, z których niewątpliwie najbardziej osławioną jest [ta, w której] przebrał się w kobiece ubranie i zamordował przywódców Fatahu w Tunezji [sic].
Historia izraelskich generałów jest nadal otwarta i nie jest mniej ohydna niż czyny nazistów w Niemczech lub faszystów we Włoszech.
[1] “October” (Egipt), 28 sierpnia 2011.
[2] Dr Ahmad był poprzednio publicystą islamskiego tygodnika „Al-Liwa Al-Islami”, własności byłej partii rządzącej, NDP. W 2004 r. opublikował on dwuczęściowy artykuł zatytułowany „Kłamstwo o paleniu Żydów”, w którym twierdził, cytując zachodnich negacjonistów Holocaustu, że palenie Żydów w krematoriach podczas II wojny światowej jest kłamstwem wymyślonym przez ruch syjonistyczny w celu szantażowania Zachodu i umożliwienia założenia syjonistycznego przedsięwzięcia. Artykuł ten wywołał silne reakcje w Egipcie i poza jego granicami i naciski amerykańskie doprowadziły w końcu do rezygnacji redaktora naczelnego tego tygodnika, Muhammada Al-Zarkaniego. Jego następca, członek NDP dr Abdallah Al-Naggar, wydał w imieniu tygodnika przeprosiny za publikację tego artykułu. Kilka tygodni później egipski minister informacji, Mamdouh Al-Baltagi wystosował formalne przeproszenie na pierwszej stronie tygodnika. Ponadto przerwano publikację stałego felietonu dra Ahmada, a on sam dostał zakaz publikowania w tym tygodniku. Więcej o tej sprawie znajduje się w MEMRI Inquiry and Analysis No. 188, „Egyptian Information Minister Apologizes for Publication of Articles Denying the Holocaust in a Government Weekly; Editor-in-Chief Dismissed; Author Banned From Publishing in Journal,” 28 sierpnia 2004, http://www.memri.org/report/en/0/0/0/0/0/229/1205.htm .
[3] Chodzi tu o wyrok na pułkownika Jissaschara Szadmiego, dowódcę regimentu Policji Granicznej, który przeprowadził masakrę w Kafr Kassem w 1956 r. Sądzony w 1959 przed specjalnym trybunałem wojskowym, był oskarżony o 25 morderstw i dwa niewłaściwe rozkazy, ale został skazany tylko za te ostatnie. Otrzymał naganę za wymuszanie godziny policyjnej przy użyciu ostrej amunicji i otrzymał symboliczną grzywnę 10 pensów za narzucenie godziny policyjnej bez autoryzacji dowódcy wojskowego.
