Wprowadzenie
W ostatnich miesiącach dało się zauważyć wysiłek propagandowy ze strony przywódców Al-Kaidy, związanych z nią organów medialnych oraz sprzymierzeńców, skierowany na podniesienie morale szeregowych wojowników dżihadu i jego zwolenników. Można założyć, że organizacja rozpoczęła ten wysiłek w odpowiedzi na pesymizm i przygnębienie, jakie zapanowały w szeregach po niedawnych sukcesach USA wojny z terrorem – a mianowicie wyeliminowaniu wielu kluczowych przywódców dżihadu uderzeniami samolotów bezzałogowych w Pakistanie. Początki tych wysiłków były zauważalne także przed wyeliminowaniem przywódcy organizacji, Osamy bin Ladena. Po szeregu udanych ataków na Al-Kaidę i jej sojuszników przywódcy dżihadu musieli zareagować na wysoką liczbę ofiar w swoich szeregach.
Pojawiły się dwa trendy propagandowe, na które można patrzeć jak na dwie strony tej samej monety. Pierwszy charakteryzował się przesłaniami pociechy i zachęty w obliczu katastrofy, co obejmowało bezprecedensowe przyznanie się do porażek, jakie dotknęły mudżahedinów. Najlepszym przykładem tego był esej z października 2010 r. osoby zajmującej wysokie stanowisko w Al-Kaidzie, Abu Jahji Al-Libiego, w którym oferował on pociechę i inspirację wojownikom przerażonym śmiercią i ranami odniesionymi przez ich dowódców i towarzyszy, i motywował ich do dalszej walki. Należy podkreślić fakt, że ten esej, który omawiał śmierć dowódców i wojowników dżihadu, został napisany i opublikowany przed zabiciem Osamy bin Ladena.
Drugi trend próbuje przedstawić mudżahedinów żyjących dobrym życiem, a dżihad nie tylko jako sprawę szlachetnej walki przeciwko wrogowi, ale także okazję wyjątkowych doświadczeń, koleżeństwa, a nawet wypoczynku. Ten trend przyjął postać propagandowych wideo skierowanych zarówno na podniesienie morale między dżihadystami, jak i na przyciągnięcie nowych rekrutów.
Ponieważ dokument w języku angielskim ma 13 stron ze względu na ograniczenia naszych możliwości czasowych, w języku polskim prezentujemy tylko jego streszczenie. (Oryginał w języku angielskim znajduje się tu: http://www.memri.org/report/en/0/0/0/0/0/0/5416.htm )
Okładka eseju Abu Yahya Al-Libiego
Abu Yahya Al-Libi do Mudżahedinów: Znajdujcie pocieszenie w wiedzy, że cokolwiek się nam przydarza, dzieje się dla Allaha
Esej jednego z przywódców Al-Kaidy, Abu Yahyah Al-Libiego, zatytułowany “Al-ribbiyyoun wa-masirat al-nasr”[1] (Armia Proroka Mahometa i droga do zwycięstwa) ukazał się 10 marca 2011, ale datowany był 24 października 2010, a więc na długo przed śmiercią Osamy bin Ladena. Al-Libi podkreśla, że śmierć wielu dowódców mudżahedinów i inne katastrofy są próbą, na którą bojowników wystawił Allah, a która nie powinna prowadzić do osłabienia ani zwątpienia. Wzywa w swoim artykule, aby mudżahedini kroczyli śladami towarzyszy Proroka, których serca nie napełniły się trwogą na wiadomość o tym, że Mahomet zginął w bitwie, i kontynuowali walkę dla dobra islamu.
Al-Libi przypomina, że również ich wrogowie doświadczają klęsk i wzywa do okazania cierpliwości w obliczu trudności i uświadomienia sobie, że te trudności są konsekwencją grzechów, za które trzeba szczerze żałować.
Mudżahedini należą do najszczęśliwszych ludzi
W odróżnieniu od ponurego nastroju eseju Abu Yahya Al-Libiego liczne filmy video wyprodukowane przez Al-Kaidę prezentują pogodny obraz życia bojowników. Te filmy wydają się być nastawione na potencjalnych rekrutów, jak również mają rozbudzić nastrój euforii wśród sympatyków i w szerszych kręgach ruchu globalnego dżihadu.
Wcześniej tego rodzaju filmy pokazywały raczej operacje Al-Kaidy, różnego rodzaju ataki lub trening bojowników, tym razem widzimy koncentrację, na aspektach codziennego życia, przyjaźni, wypoczynku, a nawet zabawy.
Warto zwrócić uwagę na film „Yawmiat Mujahid” (Pamiętnik Mudżahedina), udostępniony 10 marca, 2011, przez związaną z Al-Kaidą grupę Al-Sahab. To 9-minutowe video pokazuje grupę bojowników Al-Kaidy w Zabulu (prowincji Afganistanu).
Scena z “Pamiętnika Mudżahedina” bojownik ze złapaną rybą.
Jest to wyraźna próba pokazania, że życie na froncie, to nie tylko trud walki, ale również szczęśliwe życie i przyjemności. Mudżahedini wybierają się na wycieczki w góry, pływają w rzece, łowią ryby, biesiadują.
W narracji otwierającej film słyszymy: „Wielu ludzi sądzi, że życie mudżahedina na froncie to tylko walka i śmierć z rąk wroga i że mieszkając w górach w jaskiniach, żyje on nędznym życiem nie mogąc zaspokoić podstawowych potrzeb. To mit. Prawdą jest, że mudżahedin należy do najszczęśliwszych ludzi na świecie i prowadzi komfortowe życie”.
Bojownik bawiący się w rzece, Zabul, Afghanistan
29 maja 2011, Islamskie Państwo Iraku (ISI) organizacja stanowiąca odgałęzienie Al-Kaidy w Iraku wypuściła film pod tytułem “Pieśni Męczenników II”. Film jest skierowany do potencjalnych rekrutów oraz ma podnieść morale przez pokazanie radosnego życia dżihadystów na irackim froncie.
Dżihadyści skaczący do wody w Iraku.
Film pokazuje sceny z codziennego życia irackich dżihadystów i przerywany jest scenkami z telewizji saudyjskiej, które mają pokazać saudyjskich polityków i saudyjskich duchownych jako tych, którzy przedstawiają kłamliwy obraz dżihadu.
Uczta w obozie Islamskiego Państwa Iraku
Kobiety wzywa się do zachęcania swoich mężów do podejmowania dżihadu
Innym przykładem propagandowych wysiłków Al-Kaidy jest magazyn dla kobiet Al-Shamikha, który stara się przekonywać kobiety, aby motywowały swoich mężów i synów do podjęcia dżihadu. Wydano dopiero pierwszy numer tego magazynu, a w nim znajdujemy wywiad z wdową po męczenniku opisującą swoje życie żony bojownika oraz wdowy po męczenniku. Oczywiście wdowa wzywa wszystkie kobiety do wypełnienia swojej roli i nakłaniania zarówno me3żów jak i synów do dżihadu.
*D. Hazan i R. Green są pracownikami naukowymi w MEMRI.
[1] Orginalny termin Al-Ribbiyyoun pojawia się w Koranie tylko raz (3:146) i był tłumaczony na różne sposoby, w tym „masy,” „wyznawcy,” oraz „uczeni w islamie.” Al-Libi używa tego terminu odnosząc go zarówno do Towarzyszy Proroka Mahometa jak i do mudżahedinów i ich wspólników.
