13 czerwca 2011, niemal pięć miesięcy po nominacji na premiera Libanu, Nażib Al-Mikati oznajmił o powołaniu swojego nowego rządu, którego 30 ministrów to głównie przedstawiciele Sił 8 Marca, z jedyną mniejszością składającą się z prezydenta Michela Suleimana, przywódcy Druzów Walida Jumblatta i premiera, samego Mikatiego. Zestaw i orientacja tego rządu, oraz powód powołania go w obecnej chwili, po tak długim okresie zastoju, były przedmiotem znacznej krytyki ze strony Sił 14 Marca.
Poniższy raport stanowi przegląd tej krytyki:
Mikati wybrał służbę Hezbollahowi
Jednym z głównych punktów krytyki Sił 14 Marca było, że rząd Mikatiego reprezentuje tylko jeden głos, a mianowicie Hezbollah, i nie jest rządem środkowej drogi, jak twierdził Mikati i jego sojusznicy. Komunikat z 14 czerwca 2011 r. wydany przez sekretariat frakcji Al-Mustakbal stwierdza: „Rząd ogłoszony przez Mikatiego jest rządem sił 8 Marca i Hezbollahu… [Mikati] zdecydował się służyć partii broni, która tworzy fakty dokonane [tj. Hezbollahowi]. [Zdecydował się służyć] sile militarnej i autorytetowi czarnych koszul… zamiast [przeprowadzać] polityczne i administracyjne reformy…” [1]
Mustafa Alousz, członek Biura Politycznego Al-Mustakbal i koordynator tego ruchu w Trypolisie, wypowiedział się podobnie w wywiadzie dla gazety “Al-Mustaqbal”: „…Wszyscy ministrowie tego rządu są pod patronatem Hezbollahu…” [2] W wywiadzie dla libańskiego kanału OTV, Assem Araji, także z Al-Mustakbal, wypowiedział się w podobnym duchu: „To jest rząd monochromatyczny. Jest kontrolowany przez Hezbollah, nie zaś przez Mikatiego” [3] . Parlamentarzysta Druzów Marwan Hamada, z bloku Zgromadzenia Demokratycznego – który oderwał się od Postępowej Partii Socjalistycznej Walida Jumblatta – powiedział: “Byłoby fałszywe mówienie o [rządzie] środka drogi… Nie może być środka drogi tam, gdzie w rzeczywistości broń [Hezbollahu] pozostaje groźbą]…” [4]
Rząd Mikatiego jest podporządkowany Syrii i Iranowi
Inny centralny krytycyzm przeciwko rządowi Mikatiego skupił się na jego związkach z reżimami syryjskim i irańskim. Parlamentarzysta Hamada powiedział, że Mikati „stworzył najgorszy możliwy rząd w oparciu o decyzje syryjskie i pod patronatem Iranu” [5] . Były parlamentarzysta Michel Faroun powiedział coś podobnego „Umieszczenie kilku miłych twarzy w rządzie nie zmienia jego [prawdziwego] oblicza jako przedstawiciela osi [syryjsko-irańskiej] w Libanie” [6] . Parlamentarzysta Antoine Zahara, z partii Sił Libańskich powiedział: “Nowy rząd nie zobaczyłby światła dziennego, gdyby nie bezpośrednia interwencja syryjskiego prezydenta Baszara Al-Assada” [7] .
W wywiadzie dla Al-Sharq Radio, zastępca przewodniczącego Al-Mustakbal i były parlamentarzysta, Antoine Andreus powiedział: „[Rząd] został stworzony zgodnie z syryjskimi, nie z libańskimi, decyzjami po wizycie w Syrii Jumbatta i brata premiera Mikatiego, Tahy Mikati. Assad raz jeszcze przejął kontrolę nad rządem libańskim poprzez [stworzenie] rządu w 100% lojalnego wobec jego reżimu. Mikati stał się oddanym Syrii człowiekiem. Został zdemaskowany…” [8]
Jeśli chodzi o czynniki, które doprowadziły Syrię do przyspieszenia sformowania rządu libańskiego właśnie teraz, Koordynator Sekretariatu Generalnego Sił 14 Marca Fares Said powiedział: “… Kiedy rozpoczęło się powstanie w Syrii i prezydent Assad obawiał się, że traci przyjaciół w całym świecie arabskim i [nie-arabskim], próbował stworzyć rząd w Libanie, który będzie [wobec niego] przyjazny, w celu ochrony swojego dyktatorskiego reżimu oraz każdego, kto brał udział w zabójstwach [politycznych] lub zbrodniach w Libanie… Ten rząd ma jedną rolę, którą jest obrona reżimu syryjskiego, aby mógł przetrwać powstanie powszechne, oraz ochrona tych, którzy planowali i dokonywali morderstw przywódców libańskich” [9] .
Przywódca falangistów Amin Al-Gemayel wskazał na podobne motywy: „…Jest oczywiste, że rząd został stworzony w pełnej koordynacji z Syrią. Obecny rząd będzie pracował w harmonii z Syrią, która wykorzysta to w celu wewnętrznego wzmocnienia się i zamieni to w narzędzie [do użycia] w stosunkach zagranicznych lub radzeniu sobie z obecnymi wyzwaniami” [10] .
Komunikat wydany przez Siły 14 Marca dnia 15 czerwca 2011 r. ostrzegał, że nowy rząd pozwoli Iranowi na manipulowanie Libanem w jego próbie zdominowania świata arabskiego: „Ten rząd, którzy został stworzony w wyniku interwencji reżimu syryjskiego i zamachu stanu dokonanego przez Hezbollah, przyzna tej organizacji swobodę przejęcia kraju i zamienienia Libańczyków w zakładników… żeby chronić własne cele i dostarczyć Iranowi karty [do rozegrania] wobec zagrożeń dla jego planu [przejęcia panowania] nad światem arabskim” [11] .
Nowy rząd zmusi Liban do konfliktu wewnętrznego i zewnętrznego
Siły 14 Marca ostrzegły, że sojusz nowego rządu z Hezbullahem i Syrią stworzy konflikt zarówno w kraju, jak w stosunkach zagranicznych Libanu. Komunikat Al-Mustakbal z 14 czerwca stwierdza: „… Istotną cechą tego rządu jest konflikt: konflikt z [każdym w Libanie, kto ma] inną opinię oraz silne pragnienie wymazania [tych opinii], jak również konflikt ze społecznością arabską i opinią międzynarodową, który zostanie spowodowany porzuceniem [przez rząd] Arabów libańskich i zobowiązań międzynarodowych”.
O konflikcie wewnętrznym, który może powstać pod nowym rządem, komunikat mówi: “… Zamiast [formowania] rządu, który stanowiłby punkt spotkania [rozmaitych sektorów społeczeństwa libańskiego], łagodził napięcia, radził sobie z kryzysami [powstającymi] w cieniu istniejących w kraju podziałów i stawiał czoła burzliwym wydarzeniom dziejącym się wokół Libanu, poprzez głęboki namysł i mądre kierownictwo… [1] przez obronę Libanu i wzmacnianie jego wewnętrznej jedności narodowej… stworzyli rząd, [który reprezentuje] jedną tylko frakcję polityczną” [12] .
Jeśli chodzi o możliwy konflikt między nowym rządem a elementami międzynarodowymi, szczególnie trybunałem badającym zamordowanie Rafika Al-Haririego, Mustafa Al-Alousz powiedział: „Ten rząd… obalił poprzedni rząd z powodu jednej głównej kwestii: międzynarodowego trybunału. Dlatego, mimo rozpaczliwych prób premiera [Mikatiego], żeby podkreślić, iż jego rząd nie przeciwstawia się społeczności międzynarodowej i pozostanie oddany międzynarodowym rezolucjom, podstawowe [podejmowanie] decyzji tego rządu nie leży w jego rękach. Jest w rękach Hezbollahu, który [stworzył] ten rząd, aby przeciwstawił się trybunałowi międzynarodowemu…” [13]
Komunikat Sił 14 Marca z dnia 15 czerwca wskazywał na uzbrojenie Hezbollahu jako na międzynarodową kość niezgody: „Rząd syryjskiego reżimu i Hezbollahu naraża Liban na wielkie niebezpieczeństwo, ponieważ jego ukierunkowanie jest sprzeczne z prawomocnymi rezolucjami międzynarodowymi. Dotyczy to zarówno jego odmowy [skonfiskowania] nielegalnej broni zgodnie z rezolucją [ONZ-u], jak jego sprzeciwu i odmowy współpracy z trybunałem międzynarodowym… Nikt nie jest ślepy na fakt, że wszystko to grozi zrobieniem z Libanu państwa rebelianckiego z wszystkim, co to za sobą pociąga…” [14]
Rząd Mikatiego może torować drogę do dyktatury w Libanie
Krytycy nowego rządu wyrażali także obawy, że doprowadzi do dyktatury w Libanie. W tym duchu komunikat Al-Mustakbal z 14 czerwca mówił: „[Zasadami] najdroższymi Libańczykom jest koegzystencja, wolność prywatna i publiczna i pokojowe przekazywanie władzy. To są szlachetne cele i Libańczycy drogo zapłacili w ich obronie. Dlatego nie chcą z nich zrezygnować… Doświadczenie partii dyktatorskich, które zeszły z tego świata, nauczyło nas, że zaczynają swoje zamachy stanu przez prezentowanie [społeczeństwu] postaci, które zewnętrznie wydają sie niezależne. [W rzeczywistości ci przywódcy służą partiom z celem] przechwycenia władzy [i panowania] nad społeczeństwem przez ucisk, podporządkowanie, tyranię i szkody [fizyczne]. Wraz z utworzeniem tego rządu niebezpieczeństwo tej plagi sięgające Libanu stało się bardziej namacalne niż kiedykolwiek wcześniej” [15] .
Ci sami krytycy podkreślali różnicę między nowym rządem, który ich zdaniem prawdopodobnie zrodzi dyktaturę, a popularnymi ruchami w całym świecie arabskim, które obecnie sprzeciwiają się dyktatorskim reżimom w swoich krajach. Było to wyrażone w komunikacie Sił 14 Marca, który stwierdza: „Siły 14 Marca – które ani przez moment nie wątpią, że rząd został stworzony decyzją tych, którzy obalili poprzedni rząd, a mianowicie reżimu syryjskiego… są pewne, że ten rząd jest całkowicie oddalony od obecnego i przyszłego [paradygmatu] arabskiego, który zmierza ku wolności i demokracji…” [16]
[1] “Al-Mustaqbal” (Liban), 15 czerwca 2011.
[2] “Al-Mustaqbal” (Liban), 15 czerwca 2011.
[3] “Al-Mustaqbal” (Liban), 15 czerwca 2011.
[4] “Al-Nahar” (Liban), 16 czerwca 2011.
[5] “Al-Nahar” (Liban), 16 czerwca 2011.
[6] “Al-Mustaqbal” (Liban), 15 czerwca 2011.
[7] “Al-Mustaqbal” (Liban), 15 czerwca 2011.
[8] “Al-Mustaqbal” (Liban), 15 czerwca 2011.
[9] “Al-Mustaqbal” (Liban), 16 czerwca 2011.
[10] “Al-Mustaqbal” (Liban), 15 czerwca 2011.
[11] “Al-Mustaqbal” (Liban), 16 czerwca 2011. Cytując wysokiego funkcjonariusza USA gazeta “Al-Nahar” pisze, że USA były rozczarowane nowym rządem libańskim i nie widziały powodu, by wierzyć, iż dotrzyma on międzynarodowych zobowiązań. Według tego wysokiego funkcjonariusza moment stworzenia rządu jest mocnym dowodem na jego sojusz z reżimem syryjskim. „Al-Nahar” (Liban), 16 czerwca 2011.
[12] “Al-Mustaqbal” (Liban), 15 czerwca 2011. Te komentarze odnoszą sie do Posozumienia z Doha, które rywalizujące frakcje libańskie podpisały 18 maja 2008 r., zgadzając się utworzyć rząd jedności narodowej. W grudniu 2010 r. parlamentarzyści Hezbollahu złożyli dymisję z rządu, naruszajac tym samym owo porozumienie.
[13] “Al-Mustaqbal” (Liban), 15 czerwca 2011.
[14] “Al-Mustaqbal” (Liban), 16 czerwca 2011.
[15] “Al-Mustaqbal” (Liban), 15 czerwca 2011.
[16] “Al-Mustaqbal” (Liban), 16 czerwca 2011.
