Przemówienie prezydenta USA, Donalda Trumpa z 8 maja 2018 r. odwróciło sytuację Iranu, europejskich stron JCPOA i zwolenników tego porozumienia na całym świecie. Trump powtórzył podstawowe prawdy o irańskim reżimie, które administracja Obamy zepchnęła pod dywan w zapale osiągnięcia porozumienia.
Oznajmiając o wycofaniu się z JCPOA, Trump wyjaśnił, że odmówił dołączenia do fałszywej prezentacji Iranu i umowy nuklearnej przez administrację Obamy i przez Europejczyków.
Znaczenie i implikacje:
Przemówienie Trumpa oznajmiające o wycofaniu się z JCPOA znacząco zmienia strategiczną równowagę sił na Bliskim Wschodzie i na świecie. Administracja Trumpa całkowicie odwróciła politykę Obamy wobec Iranu, podejmując na nowo strategiczno-polityczny sojusz z tradycyjnymi sojusznikami Ameryki, Izraelem i Arabia Saudyjską, przeciwko Iranowi i przeciwko szyickiej osi oporu.
Iran stoi teraz przed dwoma frontami działającymi w parze: polityczno-ekonomicznym frontem pod przewodem USA i militarnym frontem na rzecz wypchnięcia Iranu z Syrii, pod przewodem Izraela. Na obu frontach Iran jest w defensywie i otwarcie przyjął politykę powściągliwości. Iran nie ma środków ani politycznych, ani militarnych, by przeciwstawić się tej starej-nowej koalicji USA, Arabii Saudyjskiej i Izraela, i nie ośmielił się zareagować na izraelskie uderzenia w Syrii w jego żołnierzy i infrastrukturę wojskową.
Nowa polityka Trumpa wobec Iranu jest także stanowczą informacją dla Korei Północnej, że USA nie będą stroną zwodniczych i oszukańczych porozumień i będą działały przeciwko dyktatorskim reżimom, które stosują terror i rozwijają broń nuklearną.
Parametry nowej polityki USA wobec Iranu:
W przemówieniu Trump przedstawił zasady nowej polityki USA wobec Iranu:
- Irański reżim jest opartym na ucisku, totalitarnym, teokratycznym reżimem, na którym nadal ciążą sankcje za łamanie praw człowieka i który nie zasługuje na aprobatę Zachodu. Przez 30 lat u władzy zamordował tysiące irańskich obywateli i więzi politycznych dysydentów, porywa obywateli Zachodu i trzyma ich jako zakładników.
- Irański reżim w największym na świecie stopniu wspiera i szerzy globalny terroryzm, jest odpowiedzialny za zamordowanie wielu Amerykanów i jest obłożony sankcjami za działalność terrorystyczną.
- Irański reżim dąży do regionalnej ekspansji na Bliskim Wschodzie, destabilizując kraje, które są sojusznikami USA.
- Irański reżim rozwija pociski balistyczne dla celów ofensywnych (twierdzenie, że te pociski są defensywne, jest kłamstwem. Pociski o zasięgu 2000 km, jakie pozwolono Iranowi rozwijać w następstwie JCPOA, są wyraźnie ofensywne).
- JCPOA jest zakorzenione w kapitulacji USA wobec żądań Iranu, by uznać go za mocarstwo nuklearne i w całkowitym ignorowaniu faktu, że Iran miał szczegółowy program produkcji broni nuklearnej i potencjału pocisków do ich dostarczania – co już było wiadomo i co zostało w pełni potwierdzone przez niedawne ujawnienie nuklearnego archiwum Iranu przez Izrael.
Składniki oszustwa JCPOA
- Negocjacje USA-Iran rozpoczęły się skrycie podczas prezydentury Ahmadineżad, nie zaś po wyborze Rohaniego, jak oszukańczo twierdziła administracja Obamy.
- Negocjacje zaczęły się dopiero po początkowej kapitulacji prezydenta Obamy, który spełnił żądanie Iranu uznania jego prawa do wzbogacania uranu, po latach negocjacji, w których Europejczycy konsekwentnie odmawiali uznania tego za prawo Iranu.
- Umowa z Iranem nie jest podpisanym dokumentem, ponieważ Iran odmówił zobowiązania się do bilateralnego lub multilateralnego porozumienia. Ten niepodpisany dokument został zaaprobowany przez Radę Bezpieczeństwa ONZ pod tytułem „Wspólny Wszechstronny Plan Działania (JCPOA)”, co znaczy, że jest tylko jedną z tysięcy decyzji podjętych przez Radę Bezpieczeństwa.
- W ostrej sprzeczności z twierdzeniem Obamy i jego rzeczników, że JCPOA jest „najbardziej wszechstronnym i penetrującym reżimem inspekcji kiedykolwiek wynegocjowanym”, JCPOA w rzeczywistości ma najbardziej niedbały mechanizm inspekcji kiedykolwiek wynegocjowany z krajem przyłapanym na kłamaniu MAEA i Radzie Bezpieczeństwa i nie stosującym się do NPT, którego jest sygnatariuszem. Mechanizm inspekcji jest skandalicznie niewystarczający, ponieważ nie pozwala na inspekcję instalacji militarnych i innych podejrzanych miejsc militarnej aktywności nuklearnej.
- Obama przekształcił Iran z podejrzanego państwa, oskarżonego o militarną aktywność nuklearną, które musi być poddawane nieustannej i skrupulatnej kontroli, w partnera, któremu pozwolono prowadzić negocjacje w sprawie mechanizmów własnej inspekcji. Administracja Obamy i Europejczycy poddali się odmowie irańskiego najwyższego przywódcy, Alego Chameneiego, pozwolenia na przesłuchanie irańskich naukowców nuklearnych i na inspekcję instalacji militarnych, oraz zgodzili się na zamkniecie sprawy Możliwego Militarnego Wymiaru (PMD) w skandalicznym procesie, w którym militarna instalacja Parchin pozostała zamknięta dla inspektorów, a próbki gleby z tego miejsca dostarczył sam Iran.
- Nuklearne negocjacje opierały się na nieustannej kapitulacji wobec warunków i żądań Iranu. Kilka warunków, które ma obowiązek spełnić, są nieweryfikowalne: uran zabrany z Iranu zniknął, ciężka woda jest nadal produkowana i – wbrew normalnej procedurze stosowanej do krajów produkujących ciężką wodę – jest składowana w Omanie w zasięgu Iranu, a uzgodnione procedury inspekcji nie obejmują baz wojskowych i miejsc podejrzanych o militarną aktywność nuklearną, ale stosują się tylko do miejsc nuklearnych, które zgłosił sam Iran (a także to dopiero po ujawnieniu ich przez zagraniczne siły, jak w wypadku Fordo).
- Działając w nieprofesjonalny i zależny sposób, MAEA i jej dyrektor generalny Yukiya Amano zgodzili się na te skandaliczne procedury inspekcji. Amano zamknął sprawę PMD Iranu całkowicie ignorując własne odkrycia, opublikowane w raporcie dyrektora generalnego z 2011 r., w którym uznano Iran za winnego dążenia do zbudowania broni nuklearnej. Uzasadnieniem Amano dla zamknięcia sprawy było absurdalne twierdzenie, że nie znaleziono dowodów, iż reżim irański stał za podejrzanymi znaleziskami, zebranymi w Iranie. Amano zgodził się na zdegradowanie MAEA z niezależnego organu do takiego, który jest profesjonalnie podporządkowany politycznemu forum: Wspólnej Komisji JCPOA. To znaczy, że każde naruszenie JCPOA przez Iran jest automatycznie definiowane jako sprawa sporna, która musi zostać przekazana politycznemu ciału, a mianowicie Wspólnej Komisji. To stosuje się, na przykład, to inspekcji MAEA na podstawie Działu T JCPOA, który pozwala Iranowi na prace nad teoretycznymi symulacjami eksplozji jądrowych, jak długo są one dla celów niemilitarnych i poddane inspekcji. Raporty MAEA potwierdzające stosowanie się Iranu do porozumienia, są bezsensowne, ponieważ MAEA nie ma prawa inspekcji żadnego miejsca, która nie zostało z góry zaakceptowana przez Iran jako miejsce, w którym można przeprowadzać inspekcje.
- Kraje europejskie, które prowadziły negocjacje nuklearne z Iranem do objęcia prezydentury przez Obamę i które utrzymywały zasadnicze stanowisko, narzucające ostre inspekcje, przesłuchiwanie naukowców i odmowę uznania wzbogacania uranu jako prawa irańskiego, zgodziły się z Obamą, który przewodził negocjacjom i zrezygnowały ze wszystkich swoich żądań.
- Obama i Europejczycy zgodzili się na to, by Iran rozwijał pociski balistyczne o zasięgu do 2000 kilometrów, co pokrywa cały Bliski Wschód, ale nie Europę.
- Administracja Obamy i Europejczycy zaakceptowali kłamstwo Irańczyków w sprawie fatwy Chameneiego zakazującej broni nuklearnej i użyli jej do uzasadnienia JCPOA, mimo że wiedzieli, że Iran rozwijał taką broń.
* Y. Carmon jest prezesem i założycielem MEMRI; A. Savyon jest dyrektorką MEMRI Iran media project.
