1 lipca trzej zamachowcy samobójcy zaatakowali świątynię sufickiego mistyka Syeda Ali Hajwairiego w Lahore, zabijając ponad 40 ludzi i raniąc 175 [1] . Suficki mistyk z XI wieku, powszechnie znany jako Data Gunj Bakhsz, ma wielu wyznawców w całej Azji Południowej, szczególnie w Pakistanie i Indiach. Zamach ten, widziany jako atak na suficki odłam islamu. znowu skupił światła reflektorów na organizacjach bojówkarskich mających siedziby w Pendżabie, którego Lahore jest stolicą. Według jednej z relacji Siły Ghazi, stosunkowo nowa organizacja bojówkarska, może stać za tym zamachem [2] .
Komentując zamach na świątynię Data Gunj Bakhsz, pakistański minister spraw wewnętrznych, Rehman Malik, powiedział, że zamachowcy są „gorsi niż zwierzęta i niewierni” i, wskazując na tych, którzy stali za zamachem, zauważył, że Sipah-e-Sahaba Pakistan, Laszkar-e-Jhangvi, Tehreek-e-Taliban Pakistan i Al-Kaida pracują razem [3] . Sipah-e-Sahaba Pakistan (SSP), była partia religijno-polityczna, która została zdelegalizowana z powodu prowadzonej kampanii przemocy przeciwko muzułmanom szyickim, jest uważana za organizację-matkę niemal wszystkich sunnickim organizacji dżihadystów w Pakistanie włącznie z Laszkar-e-Jhangvi i Jaisz-e-Muhammad. W kwietniu pakistańscy pracownicy wywiadu w Karaczi dali znać, że SSP i Laszkar-e-Jhangvi stworzyły dwie mniejsze organizacje: Laszkar-e-Islam i Siły Ghazi [4] . Jednak organizacja Siły Ghazi mogła zostać założona ponad rok temu.
Przez ostatni rok Siły Ghazi ściągnęła uwagę pakistańskich agencji bezpieczeństwa w związku ze swoją rolą w rozmaitych atakach bojówkarskich. Organizacja ta została stworzona, żeby pomścić śmierć Abdura Raszida Ghaziego i dziesiątków jego uzbrojonych uczniów podczas operacji militarnej w 2007 r. w Czerwonym Meczecie w Islamabadzie. Przeprowadzenie tej operacji nakazał ówczesny władca wojskowy, generał Pervez Muszarraf po tym, jak radykalni studenci madrasy dla kobiet, Jamia Hafsa, oraz madrasy dla mężczyzn, Jamia Faridia, które obie były pod kontrolą przywódców Czerwonego Meczetu Abdura Raszida Ghaziego i jego brata maulany Abdula Aziza, okupowali budynek rządowy, stawiając wyzwanie państwu oraz zaczęli narzucać islamski szariat na Islamabad [5] .
Działania armii w Czerwonym Meczecie, w którym przez lata co piątek modlili się najwyżsi generałowie armii pakistańskiej, wzbudziła wściekłość organizacji dżihadystów w Pakistanie i ich sympatyków w społeczeństwie pakistańskim. Generał Muszarraf został zmuszony do pokazania się w telewizji, żeby wyjaśnić konieczność tej operacji armii. W 24 minutowym wideo przywódca Al-Kaidy Osama bin Laden wezwał żołnierzy pakistańskich do dezercji z armii pakistańskiej i do „wyeliminowania” generała Muszarrafa, dodając: „Szturm na Czerwony Meczet w Islamabadzie był przykrym wydarzeniem… które ujawniło jego determinację kontynuowania [służby jako] lojalny i posłuszny poplecznik Ameryki przeciwko muzułmanom… Musimy [więc] rozpocząć [walkę] zbrojną przeciwko niemu i wyeliminować go… Szariat nakazuje [nam] zabijanie przywódców apostatów, a muzułmaninowi nie wolno kwestionować nakazów Allaha… Wiedzcie, że kiedy dżihad staje sie indywidualnym nakazem, spoczywającym na każdym muzułmaninie, jak to jest dzisiaj, istnieją tylko dwie opcje…: albo [rozpoczęcie] dżihadu na rzecz Allaha, co jest drogą Proroka… albo unikanie [dżihadu], co jest drogą grzeszników i hipokrytów…” [6]
W następstwie operacji w Czerwonym Meczecie powstały obawy w Pakistanie, że radykalni studenci madras Jamia Hafsa i Jamia Faridia mogą formalnie dołączyć do ruchu dżihadystów w Pakistanie. Studenci tych madras w ostatnich latach zaznaczali rocznice tej operacji wojskowej. Według relacji w gazecie w języku pasztu „Wrazpanra Wahdat” studentki Jamia Hafsa zorganizowały ceremonię dla zaznaczenia drugiej rocznicy tej operacji w lipcu 2009 r. i w pobliżu Czerwonego Meczetu rozwieszono transparenty z sloganami przeciwko armii [7] . W 2009 r. rozmaite sądy pakistańskie zaczęły uniewinniać maulanę Abdula Aziza, któremu postawiono szereg zarzutów w związku z wydarzeniami w Czerwonym Meczecie. Także w 2009 r. nazwa Siły Ghazi zaczęła pojawiać się w mediach pakistańskich, szczególnie po aresztowaniu bojówkarzy z madras w Islamabadzie.
W czerwcu 2009 r. starszy komisarz policji Islamabadu, Tahir Aslam ujawnił informację o aresztowaniu bojówkarza o nazwisku Fidaullah, stwierdzając, że założył on nową sieć bojówkarską o nazwie Siły Ghazi [8] . W lipcu policja w Islamabadzie aresztowała dwóch bojówkarzy: Mohammada Ovaisa i Obaidullaha Khana. Raport cytował niezidentyfikowane źródło policyjne, według którego ci dwaj przyznali, że wysłali tuzin młodych ludzi z Islamabadu, Rawalpindi i pakistańskiego Kaszmiru do pakistańskich obszarów plemiennych na szkolenie bojówkarskie [9] . Co ciekawe, Mohammad Ovadi, który pochodzi z okręgu Poonch w indyjskim Kaszmirze, i Obaidullah Khan – inżynier informatyki – pracowali dla jednego z dowódców bojówkarskich zwanego Tipu, który był „stowarzyszony z grupą bojówkarzy o nazwie Siły Ghazi” [10] .
Po aresztowaniu szeregu bojówkarzy ze stolicy Pakistanu, którzy ujawnili, że należą do Sił Ghazi, gazeta z Lahore „Daily Times” napisała w artykule redakcyjnym w październiku 2009 r., zatytułowanym „Islamabad: epicentrum terroru?” [11] : „Po bliższym zbadaniu tropów terrorystów agencje bezpieczeństwa są coraz bardziej zaniepokojone tym, że Islamabad jest epicentrum terroryzmu. Działając na podstawie tej wskazówki zrobiono obławę w licznych madrasach w stolicy i stwierdzono, że są w porządku. Nie wiadomo czy meczety – w których kazania zaprawione polityką są na porządku dziennym – także są pod obserwacją. Ale wspomniano grupę o nazwie Siły Ghazi…” [12] Pod koniec października gazeta “Dawn” także opublikowała raport zatytułowany “Lal Masjid [Czerwony Meczet] nadal szkoli bojówkarzy?” [13] Raport notuje, że oficerowie policji badający ataki terrorystyczne w Islamabadzie podejrzewali udział Sił Ghazi wraz z emirem, zidentyfikowanym jako Niaz Raheem alias Bilal [14] .
W listopadzie 2009 r. pakistańskie siły bezpieczeństwa aresztowały niejakiego Jamszida alias Tahir, byłego studenta Jamia Faridia, w związku z atakiem 5 października w biurze World Food Program w Islamabadzie. Według funkcjonariusza policji pakistańskiej Tahir należał do Sił Ghazi, która działała z bazy w pakistańskim obszarze plemiennym, Orakzai Agency [15] . Z zeznańTahira wynika, że siedziba główna Sił Ghazi znajduje się we wsi Dabori w Orkzai Agency [16] .
Azam Tariq, rzecznik Tehreek-e-Taliban Pakistan, zaprzeczył udziałowi talibów w ataku na świątynie [17] . Jego zaprzeczenie może jednak być posunięciem taktycznym, by przezwyciężyć gniew ludzi na talibów. Na tydzień tylko przed zamachem na świątynię Data Gunj Bakhsz raport wywiadu pakistańskiego ostrzegał, że organizacje dżihadystów aktywnie rekrutują młodzież do dżihadu i „publicznie zbierają fundusze” w prowincji Pendżabu [18] . Pisząc, że co najmniej 17 grup dżihadystów zbiera datki za pośrednictwem kongregacji religijnych, ceremonii rozdawania świadectw i spotkań w imię opieki społecznej, raport zauważa, że “najaktywniejszą wśród tych grup… [jest] Siła Ghazi” [19] . Raport wywiadu zauważa także, że Siła Ghazi ma “bliskie stosunki współpracy” z Tehreek-e-Taliban Pakistan [20] .
*Tufail Ahmad jest dyrektorem Urdu-Pashtu Media Project w MEMRI
[1] “Daily Times”, Pakistan, 2 lipca 2010. Niektóre raporty informowały, że atak został przeprowadzony przez dwóch tylko zamachowców samobójców.
[2] “Daily Times”, Pakistan, 2 lipca 2010.
[3] “Roznama Jang”, Pakistan, 3 lipca 2010.
[4] “Daily Times”, Pakistan, 16 kwietnia 2010.
[5] Abdur Rashid Ghazi został zabity podczas operacji wojskowej, zaś jego brat, maulana Abdul Aziz, został złapany, uciekając w burce.
[6] The MEMRI Blog, 21 września 2007. Wideo zostało umieszczone przez islamistyczną stronę internetową ekhlaas.org.
[7] „Wrazpanra Wahdat”, Pakistan, 8 lipca 2009.
[8] www.thenews.com.pk, Pakistan, 1 czerwca 2009.
[9] “The News”, Pakistan, 21 sierpnia 2009.
[10] “The News”, Pakistan, 21 sierpnia 2009.
[11] “Daily Times”, Pakistan, 26 października 2009. Tekst, a szczególnie ortografia, został nieznacznie zredagowany dla większej jasności.
[12] “Daily Times”, Pakistan, 26 października 2009.
[13] “Dawn”, Pakistan, 25 października 2009.
[14] “Dawn”, Pakistan, 25 października 2009.
[15] www.thenews.com.pk, Pakistan, 20 listopada 2009.
[16] “The News”, Pakistan, 21 listopada 2009.
[17] “The News”, Pakistan, 3 lipca 2010.
[18] “The News”, Pakistan, 24 czerwca 2010.
[19] “The News”, Pakistan, 24 czerwca 2010.
[20] “The News”, Pakistan, 24 czerwca 2010.
