Tachar, północna prowincja Afganistanu granicząca z Tadżykistanem, jest obszarem, na którym w ciągu ostatnich kilku lat widać było znaczny wzrost działalności buntowniczej. Ostatnio Tachar pojawił się w wiadomościach 4 września 2010 r., kiedy Międzynarodowe Siły Wsparcia Bezpieczeństwa (ISAF) oznajmiły, że schwytały zastępcę gubernatora rządu cieni talibów na tę prowincję, który właśnie przejął stanowisko po poprzedniku, dowódcy Islamskiego Ruchu Uzbekistanu (IMU) o nazwisku Muhammad Amin, zabitym w nalocie samolotowym koalicji 2 września [1] .
W nalocie tym zginęło podobno również wielu pracowników kampanii wyborczej, a sam kandydat, Abdul Wahid Churasani [2] , został ranny, co spowodowało niepewność wobec twierdzeń koalicji lub – alternatywnie – pytania co do związków Churasaniego z IMU. Po wewnętrznym dochodzeniu ISAF zatwierdziły swoją operację: „Jesteśmy pewni, że osobnik, w którego celowaliśmy, był w pojeździe uderzonym przez zespół broni powietrznych i został zabity. Pozostaje pytanie dlaczego funkcjonariusze organizujący wybory lub kandydat podróżowali ze znanym terrorystą” [3] .
Talibowie w numerze Shawwal 1431 swojego oficjalnego pisma w języku arabskim “Al-Sumud” opublikowali artykuł poświęcony sytuacji w Takhar. Artykuł zatytułowany „Dżihad w prowincji Tachar staje się niesłychanie popularnym ruchem” twierdzi, że talibowie rosną w siłę w Tachar i otrzymują szeroką współpracę od ludności, włącznie z byłymi dowódcami anty-talibskiego Sojuszu Północnego.
Poniżej podajemy fragmenty:
„Mudżahedini prowincji Tachar działają otwarcie i wykonują operacje dżihadu w ośmiu okręgach z w sumie piętnastu”
Podawszy podstawowe tło geograficzne i demograficzne o Tachar autor, Irfan Balkhi, omówił rolę prowincji podczas inwazji sowieckiej i zajął się jej statusem w obecnej wojnie:
“Podczas amerykańskiej inwazji Afganistanu okręg Chwaja Bahauddin [prowincji Tachar] był bazą strategiczną, z której krzyżowcy-najeźdźcy kierowali i planowali operacje w Afganistanie. Było to pierwsze miejsce, gdzie lądowali szpiedzy CIA, komandosi i doradcy amerykańscy. Dzisiaj jednak, z łaski Allaha, ten okręg stał się jedną z baz, z których rozpoczynane są operacje mudżahedinów, i odgrywa on rolę w zadawaniu szkód krzyżowcom i ich lokajom.
Kiedy zapytaliśmy jednego z dowódców dżihadu w tej prowincji o okręgi w prowincji Tachar, w których wzrosła działalność dżihadystyczna, wspomniał najpierw okręgi Chwaja Bahauddin, Darqad i Jangi Qala. Te obszary były ważnymi bazami dla sił sowieckich, a później dla lokajów Amerykanów w siłach zła i korupcji [tj. rządzącego Sojuszu Północnego]. Przez te obszary przechodziła główna droga łącząca Tadżykistan z Afganistanem.
Dżihadysta dodał, że ludność Tacharu zrozumiała fakty i zdała sobie sprawę z natury amerykańskiego okupanta i jego nikczemnych celów, i nie dają sie oszukać wyrachowaną propagandą szerzoną przez krzyżowców i ich lokajów w regionie. Stoją wraz z mudżahedinami i wspierają ich, oferując im wszelką pomoc i wsparcie, jakie mogą.
Mudżahedini prowincji Tachar działają otwarcie i wykonują operacje dżihadu w ośmiu okręgach z w sumie piętnastu: Darqad, Chwaja Bahauddin, Jangi Qala, Chwaja Ghar, Baharak, Iszkamisz, Kalafgan i Taluqan. W pozostałych okręgach mają jednostki, poprzez które dokonują tajnych operacji wojny partyzanckiej… „
„Możemy powiedzieć, że [użycie] milicji [jako] straży przedniej, co było amerykańskim planem w Północnym Afganistanie, było wielką porażką”
„Tachar był silną bazą Sojuszu Północnego i niektórzy z jego dowódców pochodzili z tej prowincji. Dzisiaj jednak ta strategiczna prowincja zamieniła się w silną bazę mudżahedinów. Ze strachu przed nowym przywództwem, które wyłoniło się na scenie i prowadzi dżihad przeciwko krzyżowcom, dowódcy Sojuszu Północnego próbują ustanowić związki z mudżahedinami, kontaktują się z nimi i okazują swoją wrogość wobec administracji amerykańskiej.
Większość dowódców byłego [tj. anty-sowieckiego] dżihadu zachowuje milczenie i dostarcza broń, jaką posiadają, mudżahedinom. Niektórzy dołączyli do ruchu dżihadystów. Niewielka liczba zaciągnęła się do projektu milicji [anty-talibskiej]. Z tych jedni zostali zabici, a inni uciekli z tego obszaru ze strachu przed karzącym mieczem, który goni każdego zdrajcę, pragnącego zdradzić islam i muzułmanów. Jednym z tych, którzy dołączyli do projektu milicji był dowódca Ruzuddin z Darqad, ale został zabity w starciu z mudżahedinami i jego jednostka została zmiażdżona i rozpadła się. Także dowódca Isa, który dowodził najemnymi jednostkami milicji, oddał sie w ręce mudżahedinów i wyraził skruchę.
Możemy powiedzieć, że [użycie] milicji [jako] straży przedniej, co było amerykańskim planem w Północnym Afganistanie, było wielką porażką, z łaski Allaha, i obecnie milicje nie stanowią wyzwania wartego wspomnienia dla ruchu dżihadystów w tej prowincji.
Aktywność mudżahedinów w Tachar wzrosła w namacalny sposób w tym roku; a nawet podwoiła się i znacząco poprawiła, z łaski Allaha. Każdy, kto przegląda stronę internetową [talibów], Emarah, może na własne oczy zobaczyć tę prawdę w wiadomościach relacjonowanych z prowincji Tachar. Mudżahedini w prowincji Tachar mają dobre stosunki ze swoimi braćmi, mudżahedinami z innych prowincji, takich jak Badachszan, Kunduz i Baghlan. Koordynują [działania] z nimi w celu prowadzenia operacji dżihadu, które są bardziej wszechstronne i mają większy wpływ na okolicę, tak aby północny Afganistan, jak południe afgańskie, zamienił się w holokaust dla krzyżowców i ich lokajów”.
[1] http://www.isaf.nato.int/article/isaf-releases/senior-taliban-military-commissioner-captured-in-takhar.html, 4 września 2010.
[2] http://www.nytimes.com/2010/09/03/world/asia/03afghan.html?_r=1, 2 września 2010.
[3] http://www.isaf.nato.int/article/isaf-releases/assessment-of-civilian-casualties-in-takhar-complete.html, 12 września 2010.
