Wprowadzenie
Po zamachu stanu Hamasu w czerwcu 2007 r. prezydent Autonomii Palestyńskiej Mahmoud Abbas wyrzucił jego ministrów z rządu jedności narodowej. Hamas ze swojej strony nie uznał tego zdymisjonowania, ani nie uznaje legalności rządu premiera Salama Fayyada i prezydentury Mahmouda Abbasa. Zamiast tego uważa Ismaila Haniję i jego rząd za legalnych przedstawicieli narodu palestyńskiego. Niedawno poinstruował media, by przestały nazywać go al-hukouma al-muqala („zdymisjonowany rząd”).
Traktowanie przez Hamas swojego rządu jako legalnego reprezentanta narodu palestyńskiego odbija się w jego niedawnej odpowiedzi na raport Goldstone’a. Odpowiedź, dostarczona Curtowi Goeringowi, szefowi ONZ-owskiego Biura Wysokiego Komisarza ds. Praw Człowieka w Gazie, była przekazana nie w imieniu Hamasu, ale w imieniu Autonomii Palestyńskiej. Podpisany przez ministra sprawiedliwości Hamasu Muhammada Faraja Sl-Ghoula, nosi pieczęć Autonomii Palestyńskiej i nagłówek Ministerstwa Sprawiedliwości Autonomii Palestyńskiej (patrz kopia poniżej). W rzeczywistości Al-Ghoul wyraźnie podkreślił, że nie jest to odpowiedź Hamasu na raport Goldstone’a, ale oficjalna odpowiedź palestyńskiego Ministerstwa Sprawiedliwości. Podkreślił, że „to rząd udziela tej odpowiedzi, ponieważ jest to ciało zajmujące się tą sprawą, nie zaś frakcja ruchu oporu [1] , wskazując w ten sposób, że rząd Gazy nie reprezentuje Hamasu, ale cały naród palestyński.
Najwyraźniej celem Hamasu w przedstawieniu tej odpowiedzi jest poprawa swojego statusu na arenie międzynarodowej i uzyskanie uznania przez ONZ. Przesłanka jest taka, że akceptując ten dokument, ONZ w efekcie uznaje status Hamasu jako oficjalnego reprezentanta Autonomii Palestyńskiej.
Odpowiedź Hamasu, którą opublikowało pismo tego ruchu “Al-Risala”, zawiera przeproszenie za ataki rakietowe, które wyrządziły krzywdy izraelskim cywilom; później Hamas zaprzeczył, że wystosował takie przeprosiny.
Hamas przeprasza za krzywdy wyrządzone cywilom, a potem zaprzecza, że wystosował takie przeprosiny
Dokument oznajmia: “Rząd palestyński podkreśla prawo okupowanego narodu palestyńskiego do oporu i samoobrony, które jest sankcjonowane przez prawo międzynarodowe i przez Kartę ONZ”. Dalej stwierdza: „Mimo że jest trudno, a czasami jest niemożliwe dotarcie do zbrojnych grup, rząd palestyński w Gazie często wzywał zbrojne grupy Palestyńczyków, by powstrzymały się przed krzywdzeniem cywilów. Zbrojne grupy palestyńskie faktycznie potwierdziły swoje przywiązanie do wskazówek humanitarnego międzynarodowego prawa w swoich oświadczeniach w środkach masowego przekazu, a także oświadczały na wielu stronach internetowych, że atakują tylko cele wojskowe i unikają atakowania celów cywilnych”.
Dokument podkreśla także, że ruch oporu nie jest zorganizowaną armią z precyzyjną bronią i że „podczas strzelania [pociski] mogą zejść z kursu powodując szkody celom cywilnym, mimo znacznych wysiłków, by uniknąć ofiar wśród ludności cywilnej. Ruch oporu nie celuje umyślnie w cele cywilne”. Dokument wyjaśnia, że odpalanie rakiet jest odpowiedzią na izraelską „agresję” i dodaje: „Wyrażamy żal z powodu każdego rannego izraelskiego cywila, jak również mamy nadzieję, że ludzie w Izraelu zrozumieją, że trwała szkoda powodowana nam przez ich rząd jest przyczyną strzelania rakietami, co jest ograniczoną i powściągliwą reakcją” [2] .
Te przeprosiny wywołały krytykę z wielu stron, włącznie z Fatahem, powodując, że Muhammad Faraj Al-Ghoul wydał oświadczenia zaprzeczające, iż dokument zawierał jakiekolwiek „przeproszenie za krzywdy wyrządzone syjonistom” podczas wojny w Gazie [3] . Także przywódca Hamasu Ismail Haniya wydał oświadczenie wycofujące się z przeprosin [4] .
Fatah: Przeprosiny [ze strony] Hamasu to kapitulacja przed Izraelem
Rzecznik Fatahu Ahmad Assaf wyraził zdziwienie, że Hamas „przeprasza Izrael za zabicie izraelskich cywilów, ale równocześnie odmawia przeproszenia Palestyńczyków za zbrodnie, jakie popełnił przeciwko palestyńskim cywilom w Gazie, za zabicie setek członków Fatahu i za okaleczenie setek innych Palestyńczyków… podczas i po ociekającym krwią zamachu stanu w Gazie” [5] .
Podobnie ruch Fatahu w Nabluzie ostro zganił Hamas za jego „haniebne przeprosiny” mówiąc, że „liczba izraelskich cywilów zabitych podczas agresji w Gazie wynosiła tylko trzech, podczas gdy armia izraelska zabiła 1400 niewinnych palestyńskich cywilów i nikt nie przeprosił ich rodzin ani narodu palestyńskiego”. Ruch wyraził głęboki żal, że Hamas „poniża się przed wrogiem i przeprasza [wroga], kiedy krew [wysokiego agenta Hamasu Mahmouda] Al-Mabhouha, którego śmierć Hamas przysiągł pomścić, jeszcze nie wyschła” [6] .
Z drugiej strony, Muwaffaq Matar, publicysta gazety Autonomii Palestyńskiej “Al-Hayat Al-Jadida” zaatakował Hamas za zaprzeczenie tym przeprosinom i zastanawiał się dlaczego jego przywódcy wolą wypowiadać skończone kłamstwa zamiast uporać się z prawdą. Napisał on: [Przywódcom Hamasu] trzeba przypomnieć, że świętość ludzkiego życia jest wartością, której nie wolno [zbywać] niedbale rzucanymi sztuczkami i interpretacjami” [7]
Hani Al-Masri, publicysta gazety Autonomii Palestyńskiej “Al-Ayyam” i wysoki urzędnik w ministerstwie informacji Autonomii Palestyńskiej, powiedział, że ani Autonomia Palestyńska, ani Hamas nie przeprowadzili żadnego dochodzenia w sprawie wojny w Gazie. To – utrzymywał – „odzwierciedla brak powagi obu ‘rządów’ i szkodzi wizerunkowi sprawy palestyńskiej oraz palestyńskich przywódców, którzy nie są w stanie porozumieć się nawet w kwestii tak ważnej jak raport Goldstone’a… Hamas nie może bronić siebie ani sprawy palestyńskiej, ani nie może odpowiedzieć na oskarżenia w raporcie Goldstone’a dotyczące zbrodni popełnionych przez zbrojne grupy palestyńskie, jak długo jego rządy są nielegalne i nikt ich nie uznaje” [8] .
Pierwsza strona dokumentu Hamasu z pieczęcią Autonomii Palestyńskiej i nagłówkiem Ministerstwa Sprawiedliwości Autonomii Palestyńskiej
*C. Jacob jest pracownikiem naukowym w MEMRI.
[1] www.palestine-info.info, 6 lutego 2010.
[2] “Al-Risala” (Gaza), 3 lutego 2010.
[3] www.palestine-info.info, 7 lutego 2010.
[4] www.palestine-info.info, 6 lutego 2010.
[5] www.palvoice.com, 6 lutego 2010.
[6] www.palvoice.com, 6 lutego 2010.
[7] “Al-Hayat Al-Jadida” (Autonomia Palestyńska), 8 lutego 2010.
[8] “Al-Ayyam” (Autonomia Palestyńska), 6 lutego 2010.
