Niezależna gazeta egipska “Al-Masri Al-Yawm” opublikowała niedawno serię artykułów o pracy doktorskiej byłego szejka Al-Azhar dra Muhammada Sayyeda Tantawiego, który zmarł w marcu 2010 r. Praca napisana w 1969 r. nosi tytuł „Synowie Izraela”. Pierwszy artykuł z tej serii poprzedzał wstęp, w którym gazeta stwierdzała, że po niedawnych wydarzeniach wokół flotylli do Gazy, ponowna analiza pracy Tantawiego daje lepsze zrozumienie korzeni agresji w historii żydowskiej. We wstępie napisano: “Wydaje się, że, po raz pierwszy, świat został zaszokowany [izraelską zbrodnią, a mianowicie] jego najnowszą zbrodnią przeciwko Flotylli Wolności. Tym razem szok [wyraził] sam Zachód, który przez ponad 60 lat prowadził upartą propagandę o demokratycznym [charakterze] państwa żydowskiego i zapłacił cenę za iluzję, że [Izrael] jest dyskryminowany i uciskany przez swoich arabskich sąsiadów. Dr Sayyed Tantawi, nieżyjący szejk Al-Azhar, obalił tę iluzję, kiedy poświęcił swoją rozprawę doktorską zdemaskowaniu tego, co można nazwać korzeniami przemocy w historii żydowskiej, od przybycia [Żydów] do Egiptu i ich odejścia stamtąd, do założenia państwa [żydowskiego] poprzez zniszczenie całych narodów. „Al-Masri Al-Yawm” odczytuje te ważne badania w świetle okoliczności, które wymagają interpretacji i badań kultury agresji przez całą historię żydowską…” [1]
Poniżej podajemy fragmenty z tych artykułów:
Ohydę Żydów widać wszędzie i przez całą historię
Szósty rozdział pracy [Tantawiego] zajmuje się „ohydami Żydów tak, jak są one opisane w Koranie”. W rozdziale tym Tantawi wyjaśnia, że Koran opisuje synów Izraela jako ludzi różnych złych przymiotów, obrzydliwego charakteru i godnego pogardy zachowania. Koran opisuje ich jako niewiernych i kłamców, niewdzięcznych, samolubnych, aroganckich i tchórzliwych, jako zrzędy i oszustów, rebeliantów i ludzi łamiących prawo, okrutnych i z wrodzonymi skłonnościami do odstępstw [od uczciwości]. Łatwo popełniają zbrodnie i wpadają w agresję, kradną pieniądze od ludzi przez kłamstwa i popełniają inne okropności, które są wspomniane w Koranie i z powodu których [Żydzi] zasługują na wyłączenie spod miłosierdzia Allaha i skazanie na nikczemność i niedolę. Ohydy opisane w Koranie są demonstrowane przez [Żydów] przez wieki i w różnych miejscach. Z upływem czasu [te ohydy] nasilają się i stają się wśród nich bardziej umocnione.
Badanie szczegółowo opisuje niektóre z tych ohyd, a najważniejszymi z nich są “że gwałcą traktaty i porozumienia i działają niesłusznie wobec Allaha; że są niewiernymi; że z zawiści mają za złe powodzenie innych i używają podstępów, żeby pozwolić na to, czego Allah zabronił; że gardzą Koranem i wypaczają jego słowa; że czepiają się życia i tchórzliwie unikają dżihadu; że proszą swojego proroka Mojżesza, żeby uczynił im boga jak bóg ich ziomków i poświęcają się czczeniu złotego cielca; że nadużywają religii…'” [2]
Żydzi zdradzili muzułmanów
Gazeta przechodzi do przedstawiania przykładów tego, jak Żydzi gwałcą traktaty. Mówi, że na przykład pogwałcili porozumienie z Prorokiem Mahometem w Medinie, zgodnie z którym zgodzili się walczyć wraz z muzułmanami na wypadek ataku na miasto, a w zamian muzułmanie przyznali im prawo do życia w wolności i stabilności wśród siebie: „[Członkowie plemienia żydowskiego] Banu Kajnuka, którzy żyli w Al-Medina, ich domy tuż obok [domów] muzułmanów, nie tylko nie wyciągnęli pomocnej ręki do muzułmanów w Bitwie pod Badr [w 624 r.], ale mieli za złe [muzułmanom] zwycięstwo nad Kurajszytami i wyrażali żal z powodu porażki mieszkańców Mekki, i zaczęli spiskować przeciwko muzułmanom…
Kiedy Prorok zobaczył, że postanowili złamać traktaty, że kontynuowali walkę przeciwko wierze islamskiej i że popierali każdego, kto się jej sprzeciwiał, wygnał ich z Al-Medina do Adhraat [w Khoran] jako karę za ich zdradę. Jeśli chodzi o [członków plemienia żydowskiego] Banu Nadir, byli oni jeszcze bardziej nikczemni niż [Banu Kajnuka] gwałcąc traktaty z muzułmanami. Nie wystarczyła im odmowa zaoferowania pomocy muzułmanom w Badr, oni nawet dawali schronienie wrogom, którzy przyszli, żeby zniszczyć Al-Medina… To Banu Nadir próbowali zabić Proroka, kiedy przyszedł do ich domów, żeby prosić o pomoc w zapłacie rekompensaty za człowieka, który został przypadkowo zabity. Jako kara za ich zdradę i za złamanie traktatów muzułmanie wygnali ich z Al-Medina, tak samo jak zrobili to z [Banu Kjanuka]…” [3]
Morderstwo i zamach są częścią natury Żydów
Gazeta stwierdza dalej: “Jest napisane w wielu wersetach Koranu, że Żydzi zabijają proroków i tych, którzy nakazują im działać sprawiedliwie. Żydzi zabili proroków Allaha Zakariyę [Zachariasza] i Jahję [Jana] i próbowali zabić Issę [Jezusa] [4] , przy pomocy wszystkich [możliwych] środków. Ale Allah dał mu nietykalność przeciwko nim, sprzecznie z ich wolą. Próbowali także zabić Proroka Mahometa, ale nie udało im się, ponieważ Allah uratował go przed ich nikczemnością i przebiegłością. Każdy, kto śledzi historię na wszystkich jej etapach, odkrywa, że morderstwa i zamachy były częścią natury Żydów przez wieki.
Badanie [Tantawiego] analizuje różne morderstwa i zamachy zanotowane przez [rzymskiego] historyka Cassiusa [Dio] w 78. tomie [jego prac], z których najpoważniejszym jest, że „w drugim stuleciu A.D. Żydzi dokonali masakry Rzymian i Greków, jedli ich ciała, obdarli ich ze skóry, rozłupali wiele ciał na połowę, od głowy w dół i rzucili wielu z nich drapieżnikom, aż liczba zabitych osiągnęła 220 tysięcy”.
Żydzi używali chrześcijańskiej krwi do macy na Paschę
To samo źródło stwierdza, że “jedną z ceremonii religijnych obchodzoną wśród Żydów jest wykrwawianie goja na śmierć i mieszanie [krwi] do ciasta używanego do przygotowania macy na Paschę. Ta niegodziwa sprawa była zbadana i potwierdzona; zostało dowiedzione, że Żydzi robią to od wieków. Ich dowiedziona wina za to przestępstwo jest głównym powodem, dla którego nie-Żydzi prześladują ich i dręczą. Kilku historyków zestawiło [dokumentację] tych przestępstw Żydów, która liczy ponad 200 pozycji”.
Badanie [Tantawiego] stwierdza, że najbardziej osławiona z tych zbrodni zdarzyła się w 1840 r. [w Damaszku], kiedy zostało dowiedzione, że [Żydzi] zamordowali ojca Tomasza i jego służącego. Istotą tej zbrodni jest, że jeden z rabinów żydowskich zażądał krwi goja do macy na Paschę i kilku Żydów posłuchało go. Zwabili ojca Tomasza i jego służącego, zabili ich i wykrwawili na śmierć. Winę dowiedziono wszystkim mordercom i zostali skazani na śmierć, ale zainteresowali się tą sprawą Żydzi europejscy i wysłali trochę ze swoich bogactw do Muhammada Ali Baszy, który w owym czasie był władcą Egiptu i Syrii, i dali mu dużą sumę pieniędzy. Wtedy wydał dekret łaski dla zbrodniarzy, którzy popełnili zbrodnię w Damaszku…”
Protokoły mędrców Syjonuujawniają prawdziwe zamiary Żydów
Badanie Tantawiego analizuje także Protokoły mędrców Syjonu, które zostały przetłumaczone na arabski przez wielu autorów: „Oto szybki przegląd Protokołów: Przywódcy Żydów spotkali się na 23 konferencjach między 1897 a 1951 r., z których ostatnia odbywała się po raz pierwszy w Jerozolimie 14 sierpnia 1951 r. i otwarcie zajmowała sie problemem żydowskiej imigracji do Izraela i granicami państwa [żydowskiego]. Pierwsza konferencja odbyła się w Bazylei w Szwajcarii w 1897 r. z [Theodorem] Herzlem jako przewodniczącym i 300 najwynioślejszymi Żydami jako uczestnikami, reprezentującymi 50 stowarzyszeń żydowskich. Tam podjęli decyzję o tajnym planie zniewolenia całego świata pod władzą króla, potomka Dawida, niechaj spoczywa w pokoju. Pewnej Francuzce udało się dzięki podstępowi zdobyć [kopię] protokołów od jednego z żydowskich przywódców we Francji i kiedy zobaczyła zło tam zawarte, dała ją rosyjskiemu dygnitarzowi, który przekazał [tę kopię] rosyjskiemu duchownemu [Siergiejowi] Nilusowi, który wydrukował kilka kopii w 1902 r.
Kiedy te protokoły zostały rozpowszechnione, odkryto prawdziwe nikczemne zamiary Żydów i nastąpiły masakry wobec nich w Rosji, do takiego stopnia, że w jednej [tylko] z nich zabito 10 tysięcy [ludzi]. Ich przywódca Herzl zaniepokoił się i zaczął krzyczeć i wrzeszczeć o tym skandalu, publikując szereg oświadczeń, w których oznajmiał, że szereg tajnych dokumentów, ukrytych przed wszystkimi poza [domami] ich właścicieli, nawet przed bardzo ważnymi Żydami, ukradziono z ‘Najświętszego ze Świętych’. Żydzi szybko ogłosili wszędzie, że protokoły nie są ich robotą, ale żaden rozsądny człowiek nie wierzył tym zapewnieniom.
Potem protokoły wydrukowano raz jeszcze, ale Żydzi byli czujni i gdy tylko egzemplarz pojawiał się w sprzedaży, pospiesznie docierali do niego wszelkimi możliwymi środkami i palili go. Kilku brytyjskim autorom udało się szereg razy rozpowszechnić te protokoły, ostatnim razem w 1961 r. i pewni arabscy autorzy przetłumaczyli tę publikację na arabski…”
Po zacytowaniu kilku fragmentów z Protokołów mędrców Syjonu gazeta dodaje: „Tantawi pisze, że ‘Jest to [tj. Protokoły] zestaw decyzji podjętych przez mędrców Syjonu, ujawniający wszystkie nikczemne, nienawistne i destrukcyjne zamiary, które od zawsze wypełniały tajniki ich serc, oraz ich [plany] zniszczenia świata i zniewolenia jego obywateli, grup i ludów. Pokazuje także wyraźnie ich wielkie mistrzostwo w eksploatowaniu słabości ludzi w taki sposób, by służyło to ich celom i aspiracjom. [Ten zestaw dowodzi], że dążą do obalenia rządów we wszystkich krajach i zastąpienia ich rządami poddanymi żydowskim wpływom i że nigdy nie przestają siać ziaren sporów i konfliktów wewnętrznych we wszystkich krajach poprzez tajne organizacje i kluby polityczne, religijne i ekonomiczne’” [5] .
[1] „Al-Masri Al-Yawm” (Egipt), 10 czerwca 2010.
[2] „Al-Masri Al-Yawm” (Egipt), 12 czerwca 2010.
[3] „Al-Masri Al-Yawm” (Egipt), 12 czerwca 2010.
[4] Według tradycji muzułmańskiej Jezus ani nie został ukrzyżowany, ani stracony, ale zabrał go do nieba Allah i ktoś inny został ukrzyżowany w jego miejsce.
[5] „Al-Masri Al-Yawm” (Egipt), 13 czerwca 2010.
