Niemal w pięć miesięcy po obaleniu reżimu Hosni Mubaraka w Egipcie ruch rewolucyjny uważa, że główne cele, o które walczył, nie zostały osiągnięte, i rozpoczął nową rundę protestów. Ruch zaplanował masową demonstrację na 8 lipca 2011 r., ale protest wybuchł wcześniej, 28 czerwca, podczas uroczystości w kairskim teatrze, upamiętniającej zabitych w demonstracjach przeciwko Mubarakowi. Ta uroczystość upamiętniająca wywołała szeroko rozprzestrzenione zamieszki i gwałtowne starcia z policją na placu Tahrir i przed budynkiem ministerstwa spraw wewnętrznych, podczas których setki protestujących odniosło rany, a dziesiątki zostało aresztowanych. W wyniku tego organizacje młodzieżowe ogłosiły strajk okupacyjny na placu Al-Tahrir, który ma trwać aż do spełnienia ich żądań [1] .
Wezwania do ratowania rewolucji
Różne grupy na Facebooku protestują przeciwko temu, że władze nie spełniły żądań rewolucji [2] . Na stronie Facebooka zatytułowanej “Druga egipska rewolucja gniewu” czytamy: “Widząc, że sytuacja pod kierownictwem [Najwyższej] Rady Sił Zbrojnych jest tylko coraz gorsza oraz [ponieważ] Rada od pierwszego dnia dowiodła, że nacisk [publiczny] jest najskuteczniejszą polityką osiągania żądań prawomocnej rewolucji, postanowiliśmy wyjść na ulice i place [raz jeszcze] i demonstrować w całym Egipcie aż nasze żądania zostaną spełnione…” [3]
Głównym żądaniem tych grup jest połączenie wysiłków ku osiągnięciu celów rewolucji, w tym: zakazanie sądzenia cywilów przez sądy wojskowe; podniesienie płacy minimalnej; postawienie Mubaraka, jego synów i wysokich funkcjonariuszy reżimu przed sądem; zakazanie członkom byłej Narodowej Partii Demokratycznej (NDP) działalności politycznej na pięć lat; zwolnienie wszystkich więźniów politycznych; oczyszczenie instytucji państwowych – policji, systemu sprawiedliwości, mediów, uniwersytetów i banków – z członków byłego reżimu; wybór nowych rad miejskich; zatrzymanie eksportu gazu naturalnego do Izraela [4] .
Niektóre młodzieżowe organizacje Egiptu żądają także opóźnienia wyborów parlamentarnych, wyznaczonych na wrzesień 2011 r. i naszkicowanie nowej konstytucji na obecnym etapie, zamiast czekania z tym na wybory parlamentarne [5] . Twierdzą, że odroczenie pozwoli nowym partiom politycznym, stworzonym po rewolucji, na przygotowanie się do wyborów, dając im sprawiedliwszą szansę, podczas gdy przeprowadzenie wyborów zgodnie z planem da przewagę istniejącym partiom, takim jak NDP i Bractwo Muzułmańskie. Jeśli dojdą do władzy, będę mogły napisać nową konstytucję i ukształtować tożsamość nowego Egiptu według swojej wizji.
„Nie wyczuwam żadnej zmiany; idę z powrotem na plac Al-Tahrir” [6]
„Rewolucja trwa: nie dla drugiej dyktatury” [7]
Bractwo Muzułmańskie i salafi, którzy sprzeciwiają się odroczeniu wyborów [8] , oznajmili, że nie wezmą udziału w planowanych protestach [9] . Wśród tych, którzy sprzeciwiają się demonstracji 8 lipca jest także niezależny kandydat na prezydenta dr Mohammad Salim Al-Awa, związany z Bractwem Muzułmańskim, który wezwał społeczeństwo do zbojkotowania planowanych protestów [10] . Wśród partii i ruchów, które planują uczestniczyć w demonstracji 8 lipca są Al-Tagammu, Partia Frontu Demokratycznego, Al-Wafd, Al-Ghad, Partia 6 Kwietnia, Koalicja Młodzieży Rewolucyjnej, Młodzież Bractwa Muzułmańskiego, ruch Kefaja i kilka partii jeszcze w trakcie formowania się, takich jak Al-Karama and Al-Masri Al-Dimukrati. [11]
Najwyższa Rada: jesteśmy zadowoleni z naszych osiągnięć
Jak dotąd Najwyższa Rada Egipskich Sił Zbrojnych i rząd egipski nie skapitulowali przed naciskiem społecznym, by odłożyć wybory i napisać konstytucję przed nimi. Jeśli chodzi o inne żądania protestujących, przywódcy egipscy obiecali kontynuować wysiłki, by je spełnić. W oświadczeniu na swojej stronie Facebooka Najwyższa Rada stwierdziła, że jest zobowiązana do spełnienia nadziei narodu egipskiego i ustanowienia państwa obywatelskiego, opartego na zasadach demokracji, wolności i sprawiedliwości społecznej, i że działa na rzecz przywrócenia bezpieczeństwa, zapewnienia dostaw podstawowych dóbr dla wszystkich, ścigania każdego, kto jest skorumpowany, i bronienia wolności słowa i mediów [12] .
W przemówieniu zaznaczającym 100 dni od zajęcia tego stanowiska premier Egiptu, Essam Szaraf, powiedział, że udało mu się przywrócić Egipt na drogę wzrostu i poprawy turystyki. Obiecał, że jego rząd będzie kontynuował prace na rzecz przywrócenia społecznego poczucia bezpieczeństwa, promowania demokracji i doprowadzenia skorumpowanych do sprawiedliwości, i wezwał młodzież rewolucji oraz różne siły polityczne do szerokiego porozumienia w celu zapewnienia uwieńczonego sukcesem okresu przejściowego [`3] .
Po wybuchu starć między protestującymi a policją na placu Al-Tahrir po uroczystości upamiętniającej 28 czerwca władze egipskie dały do zrozumienia, że członkowie byłego reżimu próbują zorganizować kontrrewolucję. Najwyższa Rada oznajmiła na swojej stronie Facebooka, że wydarzenia były nieusprawiedliwione i że były częścią zorganizowanej próby wykorzystania krwi ofiar w celu podważenia bezpieczeństwa i stabilności Egiptu oraz wbijały klin między naród a establishment wojskowy [`4] . Również premier Essam Szaraf mówił o próbie storpedowania rewolucji i stworzenia chaosu w Egipcie. Pewne partie polityczne twierdziły, że tym, co sprowokowało ludzi Mubaraka do działania, było oznajmienie Szarafa, że rady miejskie wkrótce zostaną rozwiązane [15] .
Egipska publicystka: Administracja egipska próbuje ignorować rewolucję
Krytykę nowego rządu egipskiego za niespełnienie żądań rewolucji wyrażała także prasa egipska. Publicystka Noha Al-Sharnoubi napisała w gazecie rządowej „Al-Ahram”: „Dlaczego żaden z przedstawicieli [rządu] nie chce wierzyć, że była rewolucja? Przedstawię wam wiele pytań, żebyście wiedzieli, dlaczego ja i wielu innych czujemy taką frustrację: Czy bogactwo [kraju] zostało sprawiedliwie rozdzielone? Czy ustanowiono maksymalną płacę?… W kraju demokratycznym [płaca] najwyższego funkcjonariusza w instytucji nie może być więcej niż 14 razy wyższa niż najniższego. Czy to zostało osiągnięte od rewolucji?… Czy były publiczne procesy funkcjonariuszy poprzedniego reżimu, czy też widzimy Mubaraka w szpitalu w Szarm El-Szejk, rzekomo z powodu depresji?
Czy rady miejskie zostały rozwiązane do czasu przeprowadzenia wyborów, żeby zastąpić ich przewodniczących? Czy wszyscy gubernatorzy prowincji i rektorzy uniwersytetów z poprzedniego reżimu zostali wymienieni? Czy zagwarantowano nam niezależne i obiektywne media? Czy system sprawiedliwości cieszy się pełną niezależnością? Czy subsydia do żywności i paliw idą do ludzi o niskim lub średnim dochodzie, czy też także do bogatych milionerów i miliarderów?… Czy jest rzeczywista chęć pracy, by zakwitła pustynia, i założenia ośrodków przemysłowych, by powstrzymać bezrobocie i biedę, które dotykają 40% narodu egipskiego? Czy jest jakikolwiek zamiar poprawy [warunków] życia tych, którzy mieszkają na cmentarzach i w slumsach? Czy jest powszechna debata o budżecie i czy mieszkańcy każdej wsi lub prowincji decydują o własnych priorytetach wydatkowych?…
Czy zaczęliśmy odbierać ziemię i własność rządową, które zostały przekazane przestępcom uprzywilejowanym [przez były reżim] bezpośrednio i bez przetargu, za cenę [dużo] niższą niż [rzeczywista] wartość rynkowa? Czy byliśmy świadkami publicznych procesów dla morderców tych, co protestowali? Czy byliśmy świadkami publicznego procesu snajperów ministerstwa spraw wewnętrznych, którzy z dachów strzelali ostrą amunicją do protestujących, albo oficerów policji, którzy strzelali ostrą amunicją do protestujących na placach? Czy widzimy, że media mają wolność wyrażania się [biorąc pod uwagę], że wielu prezenterów programów i dziennikarzy wezwano niedawno na przesłuchania? Niedawno trzech sędziów wezwano przed sędziego wojskowego za wypowiedzi dla prasy bez aprobaty ministra sprawiedliwości. Powiedzieli, że jest prawem obywatela być sądzonym przez zwykłego [a nie wojskowego] sędziego…” [16]
Egipska intelektualistka: Rewolucja jeszcze może zostać porwana
Inny artykuł w egipskiej gazecie “Al-Wafd”, napisała dr Azza Haikal, egipska pisarka i intelektualistka i była publicystka tej gazety. Napisała ona: „Ponad cztery miesiące upłynęły od rewolucji styczniowej, niemniej stwierdzamy, że prosty obywatel egipski, dla którego ta rewolucja została rozpoczęta, nadal cierpi z powodu tych samych problemów. W rzeczywistości warunki stały się znacznie cięższe i trudniejsze i mogą doprowadzić jego i nas do kolejnego powstania [którego wynikiem będzie] chaos moralny i humanitarny. Jeśli rewolucja wystąpiła przeciwko uciskowi, korupcji, biedzie i dominacji [jednej] grupy nad sprawami publicznymi, stwierdzamy teraz, że powtarzamy ten sam scenariusz i dialogi, tylko z innymi nazwiskami i tytułami, a wszystko prowadzi do tego samego rezultatu.
Dialog narodowy i komitety zgody narodowej; Koalicja Młodzieży; Młodzież Rewolucji; Koalicja Oficerów Policji; Młodzież Bractwa Muzułmańskiego; Rada Sił Zbrojnych; i [rozmaici] nowi ministrowie i przewodniczący partii, których poziom wpływu na ulicę jest nieznany; [jak również wszystkie] inne, stare partie, które kiedyś były dekoracją dla totalitarnego, tyrańskiego reżimu, ale [teraz] odmawiają zaprzestania oszukiwania ulicy i [areny] politycznej – cały ten pęd polityczny jeszcze nie dał ani jednego planu społecznego lub ekonomicznego. Tym, co te ruchy proponują w mediach, jest, żeby ludzie byli cierpliwi i powściągliwi, i pomagali policji; żeby zachowali jedność narodową, nie szmuglowali oleju napędowego ani nie gromadzili żywności, działali moralnie i znosili głód, biedę, wysokie koszty utrzymania, zatłoczony transport publiczny, duszące ulice i zanieczyszczenia powietrza i wody – wszystko o to, żeby za pięć lat dostać podwyżkę płacy…
Dzisiaj, mimo że jesteśmy pośrodku tak zwanej rewolucji, zmian i reform, stwierdzamy, że doświadczamy połowy rewolucji, ćwierci życia, jednej ósmej zmiany i zero reform… Czujemy, że rewolucja jeszcze może zostać porwana, nie udać się lub zmienić kierunek, a my znajdziemy się z powrotem w punkcie wyjścia…” [17]
[1] „Al-Ahram” (Egipt), 30 czerwca 2011.
[2] Facebook.com.
[3] Facebook.com.
[4] Facebook.com.
[5] “Al-Ahram” (Egipt), 27 czerwca 2011.
[6] Facebook.com.
[7] Facebook.com.
[8] Ikhwanonline.com, 23 czerwca 2011.
[9] “Al-Sharq Al-Awsat” (Londyn), 25 czerwca 2011.
[10] “Al-Ahram” (Egipt), 27 czerwca 2011.
[11] “Al-Sharq Al-Awsat” (Egipt), 25 czerwca 2011.
[12] Facebook.com, 22 czerwca 2011.
[13] “Al-Ahram” (Egipt), 24 czerwca 2011.
[14] Facebook.com.
[15] “Al-Ahram” (Egipt), 30 czerwca 2011.
[16] “Al-Ahram” (Egipt), 18 czerwca 2011.
[17] “Al-Wafd” (Egipt), 24 maja 2011.
