21 stycznia 2020 r. w Libanie ogłoszono nowy rząd z Hassanem Diabem na czele. Chociaż jest to rząd ekspertów, jego członkowie nie są niezależni, ponieważ zostali dobrani i popierają ich polityczne elementy Sił 8 Marca, włącznie z Hezbollahem, Amalem i ich sojusznikami w sektorze chrześcijańskim (prezydent Michel 'Aoun i minister spraw zagranicznych Gebral Bassil), w sektorze druzyjskim(Talal Arslan) i w sektorze sunnickim (przeciwnicy Sa’da Al-Haririego). Nowy rząd został sformowany po tym, jak poprzedni premier, Sa’d Al-Hariri, zrezygnował w reakcji na libańskie protesty przeciwko rządowej korupcji i poważny kryzys gospodarczy w Libanie. Nowy rząd Diaba, który, jak powiedziano, reprezentuje obóz Hezbollahu i jego sprzymierzeńców, będzie musiał zmagać się z tym kryzysem, który przejawia się, między innymi, w brakach lekarstw i ograniczeniach wypłat z kont bankowych w obcej walucie i który wywołał apele do buntu podatkowego. Kryzys doprowadził także do serii samobójstw obywateli libańskich.
Od wybuchu masowych protestów w połowie października libańska gazeta “Al-Nahar” konsekwentnie popierała protestujących i ich żądania. Ostatnio, po serii samobójstw wywołanych kryzysem gospodarczym i wobec politycznego impasu w kraju oraz trudności sformowania nowego rządu, “Al-Nahar” przyjęła jeszcze bardziej radykalną postawę. Jej publicyści ostro krytykują libańskich polityków, włącznie z prezydentem Michelem 'Aounem, przewodniczącym parlamentu Nabihem Berrim, ustepującym premierem Al-Haririm i innymi, oskarżając ich o kradzież i korupcję, o wzbogacanie się kosztem społeczeństwa i o głodzenie ludzi, przy okazywaniu obojętności wobec ich cierpień.
Wśród tych artykułów wyróżniają się artykuł Radżeha Al-Chouriego oraz artykuł zastępczyni dyrektora generalnego “Al-Nahar”, Michelle Tueini. Tueini jest członkiem rodziny właścicieli gazety oraz córką dziennikarza Dżubrana Tueiniego, który sprzeciwiał się syryjskiej okupacji Libanu i został zabity w 2005 r.[1] Tueini i Al-Chouri winią głowy libańskiego państwa za kryzys ekonomiczny w kraju i za frustrację i rozpacz odczuwane przez jego ludność. Tueini ostro krytykuje także 'Aouna, Berriego i Al-Haririego za ignorowanie brutalności służb bezpieczeństwa wobec protestujących i wzywa wszystkich tych trzech przywódców do rezygnacji ze stanowisk. Al-Chouri przeciwstawia rozpaczliwe położenie obywateli, którzy odebrali sobie życie, arogancji, obojętności i wyobcowaniu od ludu przywódców i obarcza przywódców odpowiedzialnością za te samobójstwa.
Poniżej przedstawiamy fragmenty artykułów Tueini i Al-Chouriego.
[Ciąg dalszy tekstu nie jest spolszczony]
[1] Members of the March 14 Forces accused the Syrian regime of being behind the assassination.
[2] This is a reference to measures taken by Lebanon’s banking system since the outbreak of the protests, which limit citizens’ withdrawals and block transfers abroad, in order to prevent a capital drain that could topple Lebanon’s economy.
[3] This refers to an incident on December 13, 2019 in which Lebanese soldiers beat up protesters who were blocking traffic. Interior Minister Raya Al-Hassan was present at the protest.
[4] Al-Nahar (Lebanon), December 18, 2019.
[5] Al-Nahar (Lebanon), December 3, 2019.
[6] This is a reference to the slogan „all of you, all of you [must resign],” which has been frequently heard at the Lebanese protests.
[7] Al-Nahar (Lebanon), December 5, 2019.
