13 października 2012 r. Związek Prawników Arabskich uhonorował rodzinę Hanadi Jaradat, samobójczyni -zamachowca, która przeprowadziła samobójczy zamach bombowy w restauracji Maxim w Hajfie 4 października 2003 r. Z okazji dziewiątej rocznicy jej śmierci przedstawiciele Związku odwiedzili jej rodzinę w Jenin i sprezentowali im odznakę na jej cześć. Członkowie delegacji wyrazili „dumę Związku z akcji [Jaradat] w obronie Palestyny i ummah”.

Ayman Abu Aysha, Członek Komitety Palestyńskiego Związku, powiedział, że komitet podjął decyzję uhonorowania Jaradat 8 września 2012 r. w Kairze. Przewodniczący komitetu i posiłkowy sekretarz generalny Związku, adwokat Sayyed Al-Ghani powiedział, że Jaradat otrzymała najwyższy honor, jaki Związek może nadać prawnikom w arabskiej ojczyźnie[1] .

Poniżej podajemy „ostatnią wolę i testament” Jadarat, która została zamieszczona na witrynie internetowej Islamskiego Dzihadu i opublikowana przez MEMRI w sierpniu 2004 r.[2], a następnie klip MEMRI TV z programu telewizji irańskiej wychwalający Jadarat. Program ten został nadany w listopadzie 2004 r.[3]

Ostatnia wola i testament Hanadi Jaradat

„Ostatnia wola i testament męczennicy Hanadi [Jaradat], zanim wyruszy ona na przeprowadzenie operacji w Hajfie:

W imię Allaha Miłosiernego i Litościwego, modły i pokój niechaj będą z panem ludzkości, naszym panem Mahometem, niechaj Allah modli się za niego i da mu pokój: Wzniosły powiedział [w Koranie]: ‘I nie uważaj tych, którzy zostali zabici na drodze Allaha, za umarłych. Przeciwnie, oni są żyjący! Oni u swojego Pana otrzymują zaopatrzenie’. [Koran 3:169]. Zaiste, prawdziwe są słowa Allaha.

Droga rodzino, którą Pan świata wynagrodzi, jak obiecał nam wszystkim w Swojej Księdze Świętej: ‘Głoś radosną wieść cierpliwym!’ [Koran 2:155. Istotnie, Allah obiecał raj tym, którzy są cierpliwi we wszystkim, czym ich obarczył – a jakim dobrym miejscem jest raj.

Dlatego rozważajcie moją ofiarę w oczekiwaniu na nagrodę Allaha, niechaj będzie wychwalany i wznoszony, dla was w życiu następnym. Nie jestem zbyt cenna, by nie poświęcić się dla religii Allaha. Zawsze wierzyłam w to, co jest powiedziane w Świętym Koranie i tęskniłam do rzek raju, i tęskniłam, by zobaczyć wspaniałe światło twarzy Allaha. Tęskniłam do tego, od kiedy Allah obdarował mnie wskazówką.

Moi ukochani, którym pragnę zagwarantować [wejście do raju] w wielki Dzień Sądu Ostatecznego, wybrałam tę drogę z własnej nieprzymuszonej woli i bardzo ku temu dążyłam, aż Allah dał mi męczeństwo, z wolą Allaha. Męczeństwo nie jest [dane] każdemu na ziemi; jest dla tych, których Allah uhonorował. Czy więc będziecie rozpaczać, że Allah mnie uhonorował? Czy odpłacicie Allahowi [myślami], które mu się nie będą podobać, ani nie będą podobać się mnie? Rozważcie moje poświęcenie w świetle nagrody Allaha dla was w życiu następnym i powiedzcie: ‘Nie ma potęgi ani mocy poza Allahem. Należymy do Allaha i do niego powrócimy’.

Wszyscy jesteśmy przeznaczeni, by umrzeć i nikt nie żyje na zawsze na tej ziemi. Jednak ten, który jest inteligentny, odpowiada na wezwanie Allaha. To jest tylko ziemia dżihadu i żyjemy na niej dla dżihadu, więc może będziemy w stanie usunąć niesprawiedliwość, pod którą żyliśmy w ostatnich latach.

Wiem, że nie przyniosę z powrotem Palestyny. Wiem to w pełni. Jednak wiem, że to jest moim obowiązkiem wobec Allaha. Wierząc w zasady mojej wiary odpowiadam na to wezwanie. Powiadamiam was teraz, że, z wolą Allaha, znajdę to, co Allah obiecał mnie i wszystkim, którzy wybierają tę drogę – ogrody, które Allah nam obiecał, w których będziemy żyli wiecznie, z wolą Allaha.

Wierząc w to wszystko, jak waszym zdaniem mogę zaakceptować wszystkie przemijające ziemskie pokusy? Jak mogę kontynuować życie na ziemi, kiedy moja dusza przywiązała się do Wszechmocnego Króla? Całą moją ambicją stało się zobaczenie wspaniałego światła Allaha. To jest Jego ziemia i Jego religia, ale oni chcą zagasić Jego światło. Wszyscy to wiemy.

Dlatego jest moim obowiązkiem dla religii Allaha – i moim zobowiązaniem wobec Niego – bronić jej. Nie mam nic przed sobą poza tym ciałem, które zamienię w odłamki, które wydrą serca każdego, kto próbuje wykorzenić nas z naszego kraju. Każdy, kto sieje śmierć dla nas, otrzyma śmierć, nawet jeśli będzie to mała część [tego, na co zasłużyli].

Nadal jesteśmy słabi według oceny potężnego. Ale mamy naszą wiarę. Nasza wiara powoduje, że odnawiamy przymierze z naszym Panem i naszą ziemią. Nasza wojna przeciwko nim jest wojną wiary i egzystencji, nie zaś granic. Dobrze o tym wiecie.

Mój drogi, ukochany ojcze, proszę uszanuj moje pragnienie i rozważaj moje poświęcenie w oczekiwaniu na nagrodę Allaha dla ciebie w życiu następnym. Ktokolwiek pomoże mi osiągnąć raj, będzie nagrodzony moim gwarantowaniem za niego. Czyń mnie zawsze spokojną i dumną z ojca, którego córką jestem, przed Panem moim i całą ludzkością. Błagam cię, drogi ojcze, na chwałę Allaha, daj mi spocząć w grobie i nie rób niczego poza uważaniem, że moje poświęcenie jest w oczekiwaniu nagrody Allaha dla ciebie w życiu następnym. Bowiem Allah daje i Allah zabiera, a my należymy do Allaha i do Niego powrócimy wszyscy.

Droga matko, pragnę na Allaha, byś była wytrwała, moja matko, bowiem kocham cię, ponieważ zawsze bez końca dawałaś. Z wolą Allaha, nadal będziesz kontynuowała. Uznaj moje poświęcenie w oczekiwaniu na nagrodę Allaha dla ciebie w życiu następnym. Będę z Fadi, Salih i Abd Al-Rahim i wszystkimi kobietami, które Allah wybrał, by były blisko niego. Uważaj nas wszystkie za ofiary w oczekiwaniu nagrody Allaha dla ciebie w życiu następnym i powiedz, Allahu, uratuj mnie z tego trudnego losu i nagródź mnie za mój los, i daj mi dobre zadośćuczynienie za niego.

Proszę wszystkich, by mi wybaczyli cokolwiek mogłam zrobić [żeby ich obrazić]. Z mojej strony już wybaczyłam wszystkim i proszę was o następujące: zapłaćcie 50 dinarów w sklepie z ubraniami w Jarash, zapłaćcie 100 dinarów [nazwisko] w Qabatiya i dajcie 10 dinarów [na dobroczynność] za moją duszę, bo zapomniałam długu kilku piastrów w Jordanii i nie pamiętam go. I módlcie się zawsze za mnie o miłosierdzie Allaha i przebaczenie, i zadowolenie. Obyście zawsze byli zadowolenie ze mnie, moi rodzice, i au revoir w ogrodach raju.

Allah powiedział: ‘Niechże walczą na drodze Boga ci, którzy za życie tego świata kupują życie ostateczne! A kto walczy na drodze Boga i zostanie zabity albo zwycięży, otrzyma od Nas nagrodę ogromną’.[Koran 4:74]

Fragmenty programu telewizji irańskiej, wychwalającej Hanadi Jaradat

Poniżej podajemy fragmenty programu telewizyjnego pokazanego w telewizji irańskiej w 2004 r., wychwalającego sześć palestyńskich samobójczyń zamachowców i koncentrującego się na Hanadi Jaradat:

„Hanadi rozpoczęła czytanie werdyktu w Hajfie. Przed modłami porannymi miała na głowie chustę i owinęła szyję pasem z prochem strzelniczym, z bólu. Hanadi, czy to światło męczeństwa błyszczy w twoich oczach, czy henna z krwi Palestyny? Hanadi woła do swoich braci: ‘Wydajcie mnie, jako pannę młodą, za Jerozolimę, za Al-Aksę i za Jenin’. O szósta z czarnych klaczy [tj. samobójczyń zamachowców], twoja zasłona stała się flagą, która napawa nas dumą u bram naszych stolic.

Chodź tutaj, wielu Arabów drzemie. Czy jesteś klaczą, orłem czy falą wznoszącą się na wzburzonym morzu? O dziewico, chodź tutaj i popędź ku centrum władzy. To Hanadi woła do nas: ‘Spieszcie na pomoc Jerozolimie i uczyńcie końcowe przygotowania do ślubu’. Rozpoczyna czytanie werdyktu w Hajfie. O szósta z czarnych klaczy.

To jest Wafaa [Idris], która wróciła z Jerozolimy do Ramallah, i Darin [Abu-Aysha], która wycięła nożem swoją wolę. Ayyat [Al-Akhras] z Jerozolimy przyniesie znaki zwycięstwa i wita ją Ilham [Al-Dusuqi]. Rzeka przepływa przez Jenin, a za i powyżej muru Andalib [Taqatqa] rozpościera skrzydła jak orzeł i słońce mojego kraju zaczyna wznosić się po Hanadi poprzez łuki Palestyny”.


[1] “Al-Ayyam” (AP), 14 października 2012. W momencie śmierci Jaradat studiowała prawo i miała zakończyć studia w kilka tygodni później.

[2] Patrz MEMRI JTTM Report No. 766 The Will of Hanadi Jaradat, 19 sierpnia 2004.

[3] Patrz MEMRI TV Clip No. 377 Iranian TV Show Extols Palestinian Female Suicide Bombers, 8 listopada 2004.