W artykule z 12 grudnia 2009 zatytułowanym “Czy prowadzimy dżihad dla Allaha” saudyjski szejk i kaznodzieja Aidh Al-Qarni wezwał muzułmanów do zdystansowania się od agresji, destrukcji i rozlewu krwi i zamiast tego trzymania się pozytywnego islamskiego dżihadu: szerzenia wiedzy, budowania, rozwoju i udzielania pomocy. Podkreślił on, że odpowiedzialni za deklarowanie dżihadu są duchowni i mędrcy prawa religijnego – i taka decyzja nie powinna być pozostawiona naiwnym młodym ludziom przeżywającym kryzys.
Poniżej podajemy fragmenty tego artykułu[1]:
„Jeśli dżihad dla Allaha jest obroną wiary… i ustanowieniem filarów sprawiedliwości, pokoju, bezpieczeństwa i wiary – to prowadzimy dżihad dla Allaha”
Jeśli dżihad dla Allaha jest niesieniem sztandaru monoteizmu, ustanowieniem prawa szariatu, staniem na straży prawdy, obroną ojczyzny, zachowywaniem wartości i budowaniem [naszego] kraju – to prowadzimy dżihad dla Allaha. Jeśli dżihad dla Allaha jest obroną wiary, staraniem się o godne życie i ustanowieniem filarów sprawiedliwości, pokoju, bezpieczeństwa i wiary – to prowadzimy dżihad dla Allaha. Jeśli dżihad dla Allaha jest szerzeniem zbawiennej wiedzy; konstruowaniem wysokich gmachów uniwersytetów; budowaniem dwóch świętych miast [Mekki i Medyny]; szanowaniem Koranu i drukowaniem go, rozprzestrzenianiem i uświęcaniem; nauczaniem sunny Proroka; pomaganiem uciśnionym i pozbawionym; ochroną słabych, odczuwaniem współczucia wobec poniewieranych; i edukowaniem ignorantów – to prowadzimy dżihad dla Allaha. Jeśli dżihad dla Allaha jest obroną religii i ojczyzny; jednoczeniem ludzi i sił; porzuceniem podziałów; zwalczaniem rasistowskich stwierdzeń i plemiennej bigoterii, która datuje się na czasy jahiliyya [przedislamskie]; zwalczaniem herezji, odstępstw od religii, zabobonów, czarów i oszustwa – to prowadzimy dżihad dla Allaha.
„Jeśli dżihad jest niszczeniem… wysadzaniem w powietrze własności i budynków… zabijaniem [nie-muzułmańskich] sojuszników… i wprowadzaniem w życie rozgoryczenia … – to prosimy Allaha, by odrzucił taki dżihad”
„Jeśli [jednak] dżihad jest zniszczeniem ojczyzny, sabotowaniem budowy, wysadzaniem w powietrze własności i budynków, przerywaniem wzrostu, zastraszaniem pokojowo nastawionych ludzi, zabijaniem [nie-muzułmańskich] sojuszników, zdradzaniem tych, komu obiecano pomoc, zabijaniem tych, których życie jest chronione, kradzieżą czyjejś własności i wprowadzaniem w życie rozgoryczenia i zanieczyszczaniem powietrza ummah [naród islamski] – to prosimy Allaha, by odrzucił taki dżihad.
Jeśli dżihad jest podniesieniem broni przeciwko społeczeństwu; pogwałceniem konsensusu; narażaniem dzieci i niewinnych, nieuzbrojonych [ludzi] na niebezpieczeństwo; szerzeniem chaosu, nienawiści, rozwiązłości i nieposłuszeństwa wobec rodziców; rozrywaniem więzi rodzinnych; robieniem krzywdy muzułmanom; i robieniem krzywdy tym [z którymi] jest umowa – to prosimy Allaha, by odrzucił taki dżihad.
Jeśli dżihad zanieczyszcza obraz islamu, zniechęca ludzi do przyłączenia się do niego, bruka jego cnoty w oczach jego wrogów, daje jego rywalom pretekst, by znajdować w nim błędy, pozwala pochopnym, dziecinnym czynom na zajmowanie kraju islamu i niszczenie rzeczy, których nie wolno niszczyć, gardzi uświęconymi zasadami [tych krajów] i poniża ich synów – to prosimy Allaha, by odrzucił taki dżihad.
„Dżihad dla Allaha jest… jednym z najwznioślejszych rytuałów i jednym z najlepszych i najpiękniejszych czynów”
Dżihad dla Allaha jest świętym rytuałem, jednym z najwznioślejszych rytuałów i jednym z najlepszych i najpiękniejszych czynów. Jest tak dlatego, że broni wiary, ojczyzny i przesłania islamu [i zachowuje] cnotę i osiągnięcia. Wszystkie narody na świecie prowadzą dżihad i walczą albo w sposób boski, albo ziemski; wszystkie kraje na świecie walczą o zachowanie swojego istnienia i swojej własności; wszyscy ludzie na świecie poświęcą swoje życie, jeśli ktoś próbuje uczynić krzywdę ich zasadom lub ich ojczyźnie.
Ale najbardziej szlachetnym i najwznioślejszym dżihadem jest dżihad dla Allaha, a dżihadem dla Allaha nie jest po prostu szukanie śmierci – ale prowadzenie honorowego życia, ponieważ życie dla Allaha jest piękniejsze niż umieranie dla Allaha, i życie dla Allaha oznacza wiarę i erudycję, pracę i zysk, wiedzę i korzyść, wynalazek i produkcję. Życie dla Allaha oznacza oddawanie czci Panu Niebios i Ziemi, akceptowanie wiedzy duchownych, dostarczanie żywności i lekarstw i czynienie wysiłków, by odkryć cierpienie, usunąć kłopoty, pomóc biednym i stać koło nieszczęśliwych. Duchowny, emir, minister, lekarz, inżynier, wykładowca, żołnierz i rolnik – [wszyscy] oni prowadzą dżihad dla Allaha, jeśli są z Nim uczciwi. Wysiłki zarobienia uczciwego zysku i dostarczenia zarobku ludziom; przyjmowanie odpowiedzialności za wdowy, uciśnionych i sieroty; budowanie meczetów i kopanie studni; karmienie głodnych i opieka nad chorymi – [wszystko] to jest dżihadem dla Allaha.
Przyszliśmy jako najlepsi z narodów w celu przyniesienia szczęścia ludziom, nie zaś uczynienia ich nieszczęsnymi; dla ich życia, nie dla ich śmierci; żeby ich uspokoić, nie żeby ich wyczerpać; żeby obiecać im bezpieczeństwo, nie żeby ich straszyć; żeby kierować ich na właściwą ścieżkę, nie żeby wzbudzać odrazę w ich sercach. Jak powiedział Posłaniec Allaha: „Przynoś dobre rzeczy, nie wzbudzaj odrazy; ułatwiaj, nie wzmagaj trudności”.
„O muzułmanie, strzeżcie się rozumienia dżihadu dla Allaha jako agresji wobec innych „
O muzułmanie, strzeżcie się rozumienia dżihadu jako agresji wobec innych, jako pragnienia zabijania ludzi, jako noszenia broni bez wiedzy, rozumienia, pojmowania ani mądrości. Dżihad dla Allaha jest czymś, o czym decydują znający się na rzeczy duchowni i mędrcy boskiego prawa; nie jest to pozostawione żadnej młodej osobie szukającej wiedzy ani naiwnej młodzieży i chłopcom przeżywającym kryzys. Najlepiej, jeśli ci [młodzi ludzie] będą szukać wiedzy i uczciwie zarabiać na życie, także jako sprzedawcy węgla i drewna, jako pasterze, jako kierowcy ciężarówek, jako krawcy, jako stolarze. Na Allaha, te zawody są dużo bardziej honorowe niż rozlewanie zakazanej krwi, niż zabijanie tych, których życie jest chronione i niż zastraszanie pokojowo nastawionych ludzi i [nie-muzułmańskich] sojuszników.
[1] “Al-Sharq Al-Awsat” (Londyn), 12 grudnia 2009.
