Co jakiś czas, kwestia irańskiego regionu Ahwaz, ojczyzny uciskanej arabskiej mniejszości, która dąży do niepodległości, pojawia się w arabskiej prasie. W dniu 3 grudnia 2016 roku międzynarodowa konferencja poświęcona Ahwazowi, zorganizowana przez Europejsko-arabskie Centrum Studiów (Euro Arab Center for Studies), przy udziale Arabskiego Ruchu Walczącego o Wyzwolenie Ahwazu (Arab Struggle Movement for the Liberation of Ahwaz), odbyła się w Tunezji. W konferencji pod nazwą „Zakończenie okupacji i odbudowa kraju – historycznym obowiązkiem” wzięli udział parlamentarzyści, eksperci prawa i osobistości mediów z krajów arabskich i z całego świata, a także wielu działaczy z Ahwazu.
Mówcy na konferencji skrytykowali irański ucisk w Ahwazie i wezwali ONZ i organizacje broniące praw człowieka, żeby stworzyć tam, i w innych regionach Iranu zamieszkanych przez nieperskie mniejszości, mechanizm nadzorowania praw człowieka. Oświadczenie zamykające konferencję wzywało do skupienia się na znaczeniu irańskiej okupacji Ahwazu i traktowanie jej jako sprawy panarabskiej, bliskiej sercom islamskiej ummy i kluczowej dla arabskiego bezpieczeństwa, podobnie jak sprawa palestyńska. Zaleca się również, żeby kwestia Ahwazu została umiędzynarodowiona, powinny zostać przeprowadzone przygotowania w celu utworzenia rządu politycznego Ahwazu na uchodźstwie, i żeby kwestia prawa arabskiego narodu Ahwazu do samostanowienia została podniesiona na forach międzynarodowych. Jeszcze innym zaleceniem było nauczanie o Ahwazie w arabskich szkołach i upewnienie się, że jest reprezentowany na arabskich forach, głównie w Lidze Arabskiej.[1]
Image: Aranerdebilli.files.wordpress.com
W następnym tygodniu na spotkaniu Rady Współpracy Państw Zatoki Perskiej (GCC) w dniach 6-7 grudnia, przywódca Arabskiego Ruchu Walczącego o Wyzwolenie Ahwazu (Arab Struggle Movement for the Liberation of Ahwaz), Habib Jabra, wysłał list do krajów członkowskich GCC obecnych na posiedzeniu, wzywając ich, żeby ujrzeli problem Ahwazu jako najważniejsze ogniwo w łańcuchu arabskiego oporu wobec persko-irańskiego planu. Poprosił, żeby pracowali nad uwolnieniem tego regionu ze szponów irańskiego okupanta i wyeliminowaniem perskiego planu, ponieważ w przeciwnym razie Ahwaz będzie pozbawiony bezpieczeństwa i stabilności.[2]
Należy zauważyć, że pod koniec 2015 roku i na początku 2016 roku, posłowie z krajów Zatoki Perskiej wzywali swoje rządy i społeczność międzynarodową do uznania prowincji Iranu Ahwazu za „okupowany arabski kraj” i zapewnienia pomocy dla arabskiej mniejszości Ahwazu w walce o niepodległość.[3]
Również po konferencji z 3 grudnia Abd Al-Mohsen Hilal napisał w swoim felietonie w saudyjskim dzienniku „Okaz” o arabskiej historii Ahwazu i wezwał do przyjęcia zaleceń konferencji. Sprawa Ahwazu, jak twierdził, jest starsza niż kwestia palestyńska, a irańska okupacja Ahwazu jest nie mniej barbarzyńska niż izraelska okupacja Palestyny.
The conference in Tunisia (’Okaz, Saudi Arabia, December 4, 2016)
Poniżej podajemy fragmenty tego artykułu:
Ahwaz był arabską ziemią od czasów [królestwa] Elamu, około 4000 lat temu, poprzez [czas] Babilończyków, Asyryjczyków i Chaldejczyków, aż do najazdu przez Achemenidów pod wodzą Cyrusa Wielkiego w 539 p.n.e. Perska kontrola trwała do bitwy pod Nahawandem[4], kiedy to plemiona arabskie poddały się królestwu Banu Lakhm,[5] aż do islamskiego podboju [w drugiej połowie VII w.n.e.]. Po tym, arabskie księstwa pojawiły się w regionie, jedno po drugim…
Arabski Ahwaz jest wymieniany w wielu arabskich podręcznikach historii… W 1762 roku, niemiecki podróżnik, Casten Niebuhr, odmówił uznania oznaczania Awhazu przez współczesnych mu geografów jako obszaru [kontrolowanego przez] Persów, którzy nigdy nie rządzili na wybrzeżu i zostali zmuszeni do jego pozostawienia pod arabskim panowaniem. Persowie byli zawsze mniejszością wśród różnych grup etnicznych [które obejmowały] Arabów, Kurdów, Azdów i Beludżów. Zatoka Arabska [tj Zatoka Perska] była czysto arabskim jeziorem, aż Brytyjczycy zdradzili swojego sojusznika, emira Ahwazu, i dali go Iranowi, gdy podpisali w 1925 roku pakt przeciwko ekspansji rosyjskiej. Tym sposobem kwestia ta jest starsza niż kwestia palestyńska.
Oba [te problemy] reprezentują historyczny moment arabskiej słabości, który nastąpił po upadku państwa osmańskiego i pragnienie następców „chorego człowieka [Europy]”[6], żeby podzielić skarby regionu zgodnie z okropną Umową Sykes-Picot. W rezultacie, Ahwaz został przekazany Iranowi, a Palestyna została przekazana Żydom – co było najgorszym ciosem w nowożytnej arabskiej historii. To dlatego, że 90% ropy i 86% gazu ziemnego zużywanego przez Iran pochodzi z Ahwaz, lecz [tak jak się obecnie sprawy mają] życie Arabów w regionie nie jest zauważalnie lepsze [dzięki temu].
Istnieje pilna potrzeba uznania sprawy Ahwazu, w celu poradzenia sobie z działaniami Iranu zwalczającymi arabską tożsamość [regionu] poprzez wydalanie jego mieszkańców, zmieniając jego charakter i zaciemniając jego arabską tożsamość. Jego nazwa została zmieniona z Ahwazu na Arabistan a [później] na Chuzestan; jest domem 12 milionów Arabów, a jest tak duży jak połączona Syria, Jordania i Palestyna. Al-Ahwaz zasługuje na wszelkie nasze wsparcie – i to jest to, czego domagano się na konferencji w Tunezji, celem jest doprowadzenie do końca irańskiej okupacji, która nie jest wcale mniejszym przestępstwem, czy barbarzyństwem, niż izraelska okupacja Palestyny.
Kwestia Ahwazu zasługuje na uznanie, a prawa [jego ludności] zasługują na wzmiankę w programach szkolnych arabskiego i muzułmańskiego świata; [podobnie], kwestia ta zasługuje na umiędzynarodowienie w światowej opinii publicznej. Ponadto na konferencji zażądano, żeby region ten miał prawo do samostanowienia i prawo do sformowania rządu na uchodźstwie uznane przez wszystkie arabskie i muzułmańskie kraje, i żeby wiele zbrodni Iranu przeciwko ludzkości popełnionych względem arabskich mieszkańców w naszym arabskim [regionie] Al-Ahwaz wyszło na światło dzienne”.[7]
Przypisy (nie spolszczone):
[1] ’Okaz (Saudi Arabia), December 4, 2016.
[2] Al-Madina (Saudi Arabia), December 7, 2016.
[3] See MEMRI Inquiry & Analysis No. 1233, MPs In Gulf Countries Urge Recognition Of Ahwaz Province In Iran As Occupied Arab Country, March 9, 2016.
[4] Pre-Islamic battle waged in the 7th century CE between the Arab tribes and the Sassanid Persian army near Kufa in modern day southern Iraq.
[5] An Arab kingdom located in modern day southern Iraq.
[6] A term for the Ottoman Empire in its final days.
[7] ’Okaz (Saudi Arabia), December 5, 2016.
Visit the MEMRI site in Polish: http://www2.memri.org/polish/
If you wish to reply, please send your email to memri@memrieurope.org.
