W artykule zatytułowanym „Haszymidzkie Królestwo Palestyny”, opublikowanym 7 czerwca 2022 r. na witrynie internetowej telewizji Al-Arabiya, saudyjski politolog Ali Al-Shihabi pisze, że problem palestyński można dziś rozwiązać tylko poprzez przemyślenie go i przedefiniowanie. Przekonuje, że Palestyńczycy muszą pogodzić się z rzeczywistością i zaakceptować fakt istnienia Izraela. Co więcej, muszą zdać sobie sprawę, że to, czego najbardziej potrzebują, to nie odzyskanie ziemi po przodkach, ale raczej posiadanie szanowanego na całym świecie obywatelstwa, które pozwoli im działać i rozwijać się we współczesnym świecie. Najbardziej realnym sposobem osiągnięcia tego, mówi, jest uczynienie ich obywatelami rozszerzonego królestwa jordańsko-palestyńskiego, które połączy Zachodni Brzeg i Gazę, przy jednoczesnym wycofaniu uznania OWP jako przedstawiciela narodu palestyńskiego. Proponuje również przyznanie jordańskiego obywatelstwa Palestyńczykom żyjącym w innych krajach, którzy mogą nadal żyć w tych krajach jako legalni zagraniczni rezydenci z pełnymi prawami obywatelskimi.
To rozwiązanie, dodaje, wymaga, aby Palestyńczycy zrezygnowali z prawa powrotu, co według niego jest niewykonalnym marzeniem popieranym przez różne reżimy arabskie w celu uniknięcia naturalizacji uchodźców palestyńskich żyjących w ich krajach. Zaleca również, aby Palestyńczycy zrzekli się wszelkich roszczeń do Jerozolimy, co pomoże Izraelczykom zaakceptować proponowane rozwiązanie.
Al-Shihabi przyznaje, że niektórzy Palestyńczycy prawdopodobnie gwałtownie sprzeciwią się temu pomysłowi, ale wierzy, że większość zaakceptuje go, gdy zda sobie sprawę z korzyści dla nich i ich dzieci. Przewiduje, że niektóre jordańskie elity uznają to za zagrożenie dla ich dominacji i również będą się temu sprzeciwiać, ale USA, Izrael i GCC, które mają znaczny wpływ na te elity, mogą wywierać na nie presję, by się zgodziły. „Brak wyobraźni, tak powszechny wśród przywódców w całej historii – przy czym wyobraźnia jest tak potrzebna do rozwiązania tego problemu – w połączeniu z narodem palestyńskim tonącym w morzu złudzeń i Izraelem zamroczonym własną siłą, może zakończyć się tylko katastrofą dla region, który jest już nad przepaścią” – podsumowuje.
Poniżej podajemy fragmenty tłumaczenia artykułu za witryną internetową Al-Arabiya z 8 czerwca 2022.[1]
[Dalszy tekst nie jest spolszczony]
The Right Of Return Is An Illusion Cultivated By Arab Regimes To Serve Their Interests
„The basically insurmountable power imbalance between the Arabs and Israelis, let alone between the Palestinians and Israelis, argues for a radical rethinking of the approach to solving the Palestine problem. Israel is a reality firmly implanted on the ground that has to be accepted, however grudgingly, by the region around it. While it never had a ‘right’ to displace millions of Palestinians and colonize their land, it succeeded, with the help of British imperialism and U.S. support, in doing exactly that. After all, since it was the Germans who had murdered six million Jews in the Holocaust, justice argues that the Jews be given the choicest land in Germany for their state rather than the land of the Palestinian people, who had done them no harm. Justice, however, does not make history; hard power does—and Palestinians must reconcile themselves to this painful reality and move forward with their lives without being held back by false hopes and illusions.
„This is so difficult for Palestinians because they have received probably more emotional and political support from others than any refugee community in modern times. While such support has often involved considerable financial help, it has also generally been more loud political noise than anything substantive that could conceivably help return the Palestinian people to their homes. Yet this still has deluded them and kept them from facing the painful reality that most of their land and homes in historic Palestine have been permanently lost to Jewish settler colonialism.
„In comparison, other refugee populations who were not fed any such illusions of return were forced to accept the stark reality of their permanent displacement. They were also ultimately able to move forward with their lives because they were granted citizenship in their adopted countries and hence built new lives for themselves and their descendants.
This illusion of ‘return’ has served some Arab regimes’ interests by giving them a powerful excuse to avoid integrating Palestinian refugees as citizens, particularly in Lebanon and even Jordan, both of which have millions of disenfranchised Palestinians in their camps. These regimes feared that these refugees-cum-citizens would alter their demographics and threaten their ruling order. Consequently, the excuse given was that since the Palestinians would eventually return to Palestine, giving them citizenship would technically undermine their ‘right of return’ and hence they should be denied citizenship. Palestinian leaders actively colluded in perpetuating this tragedy.”
With Jordanian Citizenship, The Palestinians, No Longer 'Stateless,’ Will Be Able To Prosper In The Modern World
„The Palestinian problem can only be solved today if it is redefined. The issue in this day and age for people should be not so much the ownership of ancestral land but more the critical need to have a legal identity—a globally respected citizenship that allows a person to operate in the modern world. Labor in this day and age is mobile and having citizenship in a country that facilitates such mobility is critical to human development.
„The most logical vehicle for this redefinition and hence for the solution to the Palestine problem is the kingdom of Jordan. Over the last seventy-five years, Jordan has developed into a relatively well-governed state, although the impact of regional political turmoil has caused it to fail economically and become heavily reliant on foreign aid for its survival. It is this Jordanian governance infrastructure that needs to be captured and put to productive use in integrating the millions of Palestinians and Jordanians into a modern, reasonably well-functioning state that would, in an era of real peace and economic integration with Jordan’s neighbors, have a much higher chance of growth and prosperity.
„This proposed enlarged kingdom would include present-day Jordan, Gaza, and the West Bank (areas populated by Palestinians attached in a contiguous manner and physically connected to Jordan, i.e., not broken up into islands). Israeli arguments as to the need to retain the Jordan Valley become moot since the valley will now be controlled by a Jordanian government with a reliable record of maintaining peace with Israel. The convenient argument that Israel has no ‘peace partner’ will now also be eliminated.”
The Formal Relinquishment Of Any Claims To Jerusalem Can Be An Important Palestinian Concession Used To Secure Israel’s Consent To The Solution
„Jerusalem, despite the fact that neither Arabs nor Muslims have a hope of dislodging Israel from it, is, given its symbolism, a key bargaining chip in Palestinian hands. The formal relinquishment of any claims to Jerusalem (with an appropriate arrangement for the holy places) can be an important concession used to secure the foregoing terms. The Palestinians, after all, are the only party who can do this and, hence, completely legitimize Israel in the eyes of the region and the world.
„Palestinians in Arab countries like Lebanon can then become citizens of this enlarged kingdom while also getting full residency rights in Lebanon, equivalent to what an EU citizen has in the European Union outside his or her home country. This would allow the Palestinians to gain full civil rights as legal foreign residents without impacting the local political or sectarian balance in these countries. The GCC, the EU, the US, Canada, and others can also help support this solution by granting this Jordanian–Palestinian passport easier access to their labor markets.
A Futile Struggle To Regain Their Ancestral Land Should Not Be The Palestinian Priority Anymore
„Why would Palestinians support this plan? The first generation after the 1948 war, who lived through the Nakba, have now passed, and their descendants have grown up under Israeli occupation or in refugee camps with minimal education, training, and work opportunities, causing them to become increasingly angry, bitter, and frustrated. They will realize, once this idea is explained to them, that a futile struggle to regain their ancestral land should not be their priority anymore. The issue for them and their children going forward needs to be the ability to live a productive, fulfilling life once they are no longer stateless by having a citizenship that would allow them to do this. Today, evidence of such new thinking can be seen, for example, in the fact that many Palestinian residents of Jerusalem are applying for Israeli passports, something that Palestinian public opinion saw as traitorous and unthinkable in prior years. Surveys also show that a large percentage of West Bankers and Gazans, along with those living in camps, who are trying to join the exodus to Europe, want to emigrate for this very reason.
„Such a ‘deal’ would need to be ratified by some form of collective decision of the Jordanians and of the Palestinians, defined here as those who are residents of the occupied territories and those that are stateless in the diaspora. Anybody with no skin in the game has no business deciding here, and this means other Arabs or Muslims, or even Palestinians who are comfortably settled in other countries with full citizenship.
„While ‘rejectionists’ will likely resort to violence, the fight to crush these groups will be immeasurably strengthened by the support of the Palestinian masses, who will have voted in favor of this solution. Should the Palestinians vote against this solution then they would have collectively agreed, at best, to continue to bear the heavy burden of occupation and statelessness with all its consequences for the indefinite future.
„Jordanians and Palestinians are as similar as any people can be. They are Sunni Arabs from the same neighborhood. Merging them will not create any long-term ethnic or sectarian fault lines. While there will be strong (and shortsighted) resistance from some ‘East Jordanian’ elites who will see this as a threat to their dominance, the US, Israel, and the GCC have considerable influence over these elites as their de facto protectors; hence the role of these governments will be absolutely critical in pressuring the Jordanians to acquiesce.
„The transition to an expanded Palestinian–Jordanian kingdom will then be relatively straightforward since it will simply involve the current kingdom of Jordan’s widening its writ to cover the Palestinian territories and the diaspora in a step recognized by all relevant countries. This would be accompanied by a withdrawal of recognition of the Palestinian Authority. While there clearly will be bumps along the road, things will eventually settle down like they did between East and West Germany. They will then have a large country with a population of fifteen million to twenty million, a large domestic market, and open borders with Jordan’s neighbors, including Israel, all of which can give this new entity a serious chance at becoming economically viable, instead of being the economic basket case that Jordan is now.
„Failure to carry out such a plan puts the Palestinians in the occupied territories and the Jordanian state itself at serious risk of what many Israelis, whispering among themselves, call ‘transfer,’ that is, ethnic cleansing. Over seven million Palestinians in historic Palestine (the area between the river Jordan and the Mediterranean Sea) continue to live in a gray zone of political disenfranchisement with no hope in sight. This, the Israelis know, is a recipe for armed conflict or massive civil disturbance that could eventually bring insurmountable global pressure upon them. Increasingly many Israelis will see such ethnic cleansing, which could take place under the fog of a regional war—say, with Iran—as the only solution to this problem. Here Israel could forcibly kick out the Palestinians into Jordan and Egypt in a genocidal war and, in the process, destroy the Jordanian state as we know it today. Those who would write off such a scenario as outlandish have not been paying enough attention to political discourse in Israel since its founding.
„The lack of imagination, so common among leaders throughout history—with imagination being so necessary to solve this problem—combined with a Palestinian people drowning in a sea of illusions and an Israel drunk on its own power, can only end in a disaster for a region that is already at the precipice.”
[1] English.alarabiya.net, June 8, 2022. It should be noted that the final paragraph in this English version of the article did not appear in the Arabic version, which was published on Alarabiya.net on June 7, 2022.
Visit the MEMRI site in Polish: http://www2.memri.org/polish/
If you wish to reply, please send your email to memri@memrieurope.org.
Poniżej znajdują się fragmenty angielskiego tłumaczenia artykułu opublikowanego na stronie internetowej Al-Arabiya 8 czerwca 2022 r. [1]
Prawo do powrotu jest iluzją kultywowaną przez arabskie reżimy, by służyć ich interesom
„Zasadniczo nie do pokonania nierównowaga sił między Arabami i Izraelczykami, nie mówiąc już o między Palestyńczykami a Izraelczykami, przemawia za radykalnym przemyśleniem podejścia do rozwiązania problemu palestyńskiego. Izrael jest rzeczywistością mocno osadzoną na gruncie, który należy jednak zaakceptować niechętnie, przez otaczający ją region. Chociaż nigdy nie miał „prawa” do wysiedlenia milionów Palestyńczyków i skolonizowania ich ziemi, udało mu się, z pomocą brytyjskiego imperializmu i wsparcia USA, zrobić dokładnie to. Niemców, którzy wymordowali sześć milionów Żydów podczas Holokaustu, sprawiedliwość twierdzi, że Żydzi otrzymają najwyborniejszą ziemię w Niemczech dla ich państwa, a nie ziemię narodu palestyńskiego, który nie wyrządził im żadnej krzywdy. historia;Twarda siła tak – a Palestyńczycy muszą pogodzić się z tą bolesną rzeczywistością i iść naprzód ze swoim życiem, nie będąc powstrzymywani przez fałszywe nadzieje i złudzenia.
„To jest tak trudne dla Palestyńczyków, ponieważ otrzymali prawdopodobnie więcej emocjonalnego i politycznego wsparcia od innych niż jakakolwiek wspólnota uchodźców w dzisiejszych czasach. Chociaż takie wsparcie często wiązało się ze znaczną pomocą finansową, generalnie było to również bardziej głośny hałas polityczny niż cokolwiek istotnego, może potencjalnie pomóc w powrocie Palestyńczyków do ich domów, ale to wciąż ich zwodzi i powstrzymuje ich przed bolesną rzeczywistością, że większość ich ziemi i domów w historycznej Palestynie została trwale stracona z powodu kolonializmu żydowskich osadników.
Dla porównania, inne populacje uchodźców, które nie były karmione takimi iluzjami powrotu, zostały zmuszone do zaakceptowania surowej rzeczywistości ich stałego przesiedlenia. Mogli też ostatecznie iść naprzód ze swoim życiem, ponieważ przyznano im obywatelstwo w ich krajach, w których zostali przyjęci. zbudowali nowe życie dla siebie i swoich potomków.
Ta iluzja „powrotu” służyła interesom niektórych reżimów arabskich, dając im potężny pretekst do unikania integracji uchodźców palestyńskich jako obywateli, szczególnie w Libanie, a nawet w Jordanii, gdzie w swoich obozach znajdują się miliony Palestyńczyków pozbawionych praw obywatelskich. Te reżimy obawiały się, że ci uchodźcy-obywatele zmienią ich demografię i zagrożą ich rządzącemu porządkowi. Konsekwentnie, podana wymówka była taka, że skoro Palestyńczycy w końcu wrócą do Palestyny, nadanie im obywatelstwa technicznie podważyłoby ich „prawo powrotu” i dlatego powinno się im odmówić obywatelstwa. Przywódcy palestyńscy aktywnie uczestniczyli w zmowie w utrwalaniu tej tragedii”.
Dzięki obywatelstwu Jordanii Palestyńczycy, którzy już nie są „bezpaństwowcami”, będą mogli prosperować we współczesnym świecie
„Problem palestyński można dziś rozwiązać tylko wtedy, gdy zostanie on przedefiniowany. W dzisiejszych czasach problemem dla ludzi powinno być nie tyle posiadanie ziemi przodków, ale bardziej krytyczna potrzeba posiadania tożsamości prawnej – szanowanego na całym świecie obywatelstwa, które pozwala osoba do działania we współczesnym świecie.Praca w dzisiejszych czasach jest mobilna, a posiadanie obywatelstwa w kraju, który umożliwia taką mobilność, ma kluczowe znaczenie dla rozwoju człowieka.
„Najbardziej logicznym narzędziem tej redefinicji, a tym samym rozwiązania problemu Palestyny, jest królestwo Jordanii. W ciągu ostatnich siedemdziesięciu pięciu lat Jordania rozwinęła się w stosunkowo dobrze zarządzane państwo, chociaż wpływ regionalnych zawirowań politycznych To właśnie ta jordańska infrastruktura rządów musi zostać przechwycona i wykorzystana do produktywnego wykorzystania w integracji milionów Palestyńczyków i Jordańczyków w nowoczesne, w miarę dobrze funkcjonujące państwo. miałby w epoce prawdziwego pokoju i integracji gospodarczej z sąsiadami Jordanii znacznie większe szanse na wzrost i dobrobyt.
„Proponowane rozszerzenie królestwa obejmowałoby dzisiejszą Jordanię, Gazę i Zachodni Brzeg (obszary zamieszkałe przez Palestyńczyków przyłączone w sposób ciągły i fizycznie połączone z Jordanią, tj. niepodzielone na wyspy). Argumenty izraelskie dotyczące potrzeby niech dolina Jordanu stanie się sporna, ponieważ dolina będzie teraz kontrolowana przez jordański rząd z wiarygodnymi zapisami w utrzymywaniu pokoju z Izraelem. Wygodny argument, że Izrael nie ma „partnera pokojowego”, zostanie teraz również wyeliminowany”.
Formalne zrzeczenie się wszelkich roszczeń do Jerozolimy może być ważną koncesją palestyńską wykorzystywaną do zabezpieczenia zgody Izraela na rozwiązanie
„Jerozolima, mimo że ani Arabowie, ani muzułmanie nie mają nadziei na wypędzenie z niej Izraela, jest, biorąc pod uwagę jej symbolikę, kluczową kartą przetargową w rękach Palestyńczyków. miejsca) może być ważnym ustępstwem służącym zabezpieczeniu powyższych warunków. Palestyńczycy są przecież jedyną stroną, która może to zrobić, a tym samym całkowicie legitymizować Izrael w oczach regionu i świata.
„Palestyńczycy w krajach arabskich, takich jak Liban, mogą wtedy stać się obywatelami tego powiększonego królestwa, jednocześnie uzyskując pełne prawa pobytu w Libanie, równoważne tym, jakie obywatel UE ma w Unii Europejskiej poza swoim krajem ojczystym. To pozwoliłoby Palestyńczykom uzyskać pełne prawa obywatelskie jako legalni rezydenci obcokrajowcy bez wpływu na lokalną równowagę polityczną lub wyznaniową w tych krajach. GCC, UE, USA, Kanada i inne kraje również mogą pomóc wesprzeć to rozwiązanie, przyznając paszportowi jordańsko-palestyńskiemu łatwiejszy dostęp do ich rynków pracy .
Daremna walka o odzyskanie ziemi przodków nie powinna już być priorytetem Palestyny
coś, co palestyńska opinia publiczna uważała za zdradzieckie i nie do pomyślenia w poprzednich latach. Sondaże pokazują również, że duży odsetek mieszkańców Zachodniego Brzegu i Gazańczyków, a także mieszkających w obozach, którzy próbują dołączyć do exodusu do Europy, chce emigrować właśnie z tego powodu.
„Taka 'umowa’ musiałaby zostać ratyfikowana jakąś formą zbiorowej decyzji Jordańczyków i Palestyńczyków, definiowanych tutaj jako ci, którzy są mieszkańcami terytoriów okupowanych i ci, którzy są bezpaństwowcami w diasporze. gra nie ma żadnego interesu w decydowaniu tutaj, a to oznacza innych Arabów lub muzułmanów, a nawet Palestyńczyków, którzy wygodnie osiedlili się w innych krajach z pełnym obywatelstwem.
„Podczas gdy »odrzucający« prawdopodobnie będą uciekać się do przemocy, walka o zmiażdżenie tych grup zostanie niezmiernie wzmocniona przez poparcie mas palestyńskich, które zagłosują za tym rozwiązaniem. wspólnie zgodzili się w najlepszym razie na dalsze ponoszenie ciężkiego ciężaru okupacji i bezpaństwowości ze wszystkimi tego konsekwencjami dla nieokreślonej przyszłości.
„Jordańczycy i Palestyńczycy są tak podobni, jak tylko mogą być wszyscy ludzie. Są sunnickimi Arabami z tego samego sąsiedztwa. Połączenie ich nie stworzy żadnych długoterminowych linii podziału etnicznego lub sekciarskiego. Chociaż będzie silny (i krótkowzroczny) opór niektórych ’ Elity Wschodniej Jordanii, które będą postrzegać to jako zagrożenie dla ich dominacji, USA, Izrael i GCC mają znaczny wpływ na te elity jako ich de facto obrońców, stąd rola tych rządów będzie absolutnie krytyczna w wywieraniu nacisku na Jordańczyków zgodzić się.
„Przejście do rozszerzonego królestwa palestyńsko-jordańskiego będzie wtedy stosunkowo proste, ponieważ będzie obejmowało po prostu rozszerzenie przez obecne królestwo Jordanii jego nakazu, aby objąć terytoria palestyńskie i diasporę w kroku uznawanym przez wszystkie odpowiednie kraje. Towarzyszyłby temu wycofanie uznania Autonomii Palestyńskiej. Podczas gdy na drodze pojawią się wyboje, sprawy w końcu ułożą się tak, jak między NRD a RFN. Wtedy będą mieli duży kraj z populacją od piętnastu do dwudziestu milionów, duży rynek krajowy i otwarte granice z sąsiadami Jordanii, w tym z Izraelem, wszystko to może dać temu nowemu podmiotowi poważną szansę na osiągnięcie rentowności ekonomicznej, zamiast bycia koszmarem gospodarczym, jakim jest obecnie Jordania.
w ten sposób zniszczyć państwo jordańskie, jakie znamy dzisiaj. Ci, którzy uznaliby taki scenariusz za dziwaczny, nie zwracali wystarczającej uwagi na dyskurs polityczny w Izraelu od czasu jego powstania.
„Brak wyobraźni, tak powszechny wśród przywódców w całej historii – z wyobraźnią tak niezbędną do rozwiązania tego problemu – w połączeniu z narodem palestyńskim tonącym w morzu złudzeń i Izraelem pijanym o własnych siłach, może zakończyć się tylko katastrofą dla region, który jest już nad przepaścią”.
