W artykule z 29 kwietnia 2012 r. w “Al-Sharq Al-Awsat”, zatytułowanym „Al-Kaida jest nadal żywa” redaktor działu opinii Mszari Al-Zaydi, który według tej gazety jest weteranem dziennikarstwa saudyjskiego i ekspertem w sprawie ruchów islamskich i fundamentalizmu islamskiego, jak również spraw saudyjskich, napisał, że w świecie Wiosny Arabskiej „ekstremizm religijny” pozostał problemem. Przypominając „argumenty przedstawiane przez wielu arabskich i nie-arabskich autorów i polityków… że Wiosna Arabska … zaznaczyła koniec epoki Al-Kaidy i jej podobnych” wyliczył niedawne przykłady aktywności Al-Kaidy. Stwierdził następnie, że „Twierdzenie, iż Al-Kaida zniknęła dzięki Wiośnie Arabskiej jest wyłącznie urojonym pragnieniem i marzeniem”.
Poniżej podajemy ten artykuł w tłumaczeniu z angielskiego oryginału[1]:
„Rozdęta i skorumpowana natura reżimu Mubaraka… nie oznacza, że diagnoza problemów Egiptu podczas rządów Mubaraka była niepoprawna… [włącznie z problemem] ekstremizmu religijnego]”
“Wiosna Arabska” przekształciła się w Al-Mahdiego Al-Muntazara [2] , Chrystusa Zbawiciela i Krainę Marzeń naraz dla tych, którzy nabożnie czczą jej świątynię.
Dla tych, którzy zaufali magicznemu rozwiązaniu [w postaci] Wiosny Arabskiej, wszystko, co było powiedziane o problemach przed załamaniem się reżimów w Tunezji, Egipcie, Jemenie i Libii, stało się stertą kłamstw propagowanych przez media tych reżimów.
Pamiętam dyskusję z prezenterem w telewizji arabskiej, który śpiewał pochwały magicznej Wiosny Arabskiej w Egipcie. Twierdził, że kiedy Mubarak padnie lub zostanie obalony, zaczną się świętowania i obchody. Ripostowałem argumentem, że mimo rozdętej i skorumpowanej natury reżimu Mubaraka, szczególnie przez ostatnie pięć lat, nie oznacza, że diagnoza problemów Egiptu podczas rządów Mubaraka była niepoprawna. Na przykład kwestia przeludnienia istniała przed odejściem Mubaraka i pozostanie problemem na przyszłość. To samo można powiedzieć o brakach chleba i paliwa, powszechnym braku bezpieczeństwa… i ekstremizmie religijnym.
„Czy pamiętacie wysuwany argument… że Wiosna Arabska jest oznaką końca ery Al-Kaidy i jej podobnych[?]”
Jeśli chodzi o ekstremizm religijny, czy pamiętacie argument wysuwany przez wielu arabskich i nie-arabskich autorów i polityków, podkreślających, że Wiosna Arabska jest dowodem, iż „fundamentalistyczny strach na wróble” był kłamstwem i że Wiosna Arabska jest oznaką końca ery Al-Kaidy i jej podobnych, oraz że władcy arabscy uprzednio rozdmuchiwali ten problem, by szantażować ludzi i pozostać przy władzy?
Obecnie nie wiem, jak wyjaśnić erupcję aktywności Al-Kaidy w Jemenie. Niedawno organizacja ta porwała saudyjskiego dyplomatę i próbuje obecnie negocjować z państwem saudyjskim, by go uwolnić w zamian za [spełnienie] jakichś ich żądań. Przedtem Al-Kaida wyraźnie pokazała siłę w guberni Abjan, gdzie zabiła wielu jemeńskich oficerów służb bezpieczeństwa i ogłosiła tam „islamski emirat”.
W znacznej mierze z powodu stanu nieładu i nacisków spowodowanych w szczególności przez Wiosnę Arabską, Al Kaida kilka razy pokazała także swoją siłę w afrykańskim Sahelu.
Staram się tutaj pokazać, że automatyczne powiązanie między porządkiem dnia uzbrojonych nurtów ekstremistycznych i Wiosną Arabską nie ma sensu. Co ci młodzi mężczyźni i teoretycy Al-Kaidy mają wspólnego z Wiosną Arabską? Dlaczego Wiosna Arabska miałaby być przyczyną upadku tych grup? Nie mogę zrozumieć tego arbitralnego powiązania.
„Al-Kaida i wszyscy reprezentujący jej ideologię mają inne inklinacje i marzenia, które nie mają nic wspólnego z wolnością i demokracją”
Al-Kaida i wszyscy reprezentujący jej ideologię mają inne inklinacje i marzenia, które nie mają nic wspólnego z wolnością i demokracją. Al-Kaida nadal postępuje do przodu ze swoim planem i kierunkiem, i będzie próbowała wykorzystać wszystkie istniejące zmienne na swoją korzyść. Mając to w pamięci, nie ma nic lepszego, niż kiedy reżim – każdy reżim – traci władzę.
Czy znaczy to, że byłoby lepiej, gdyby te minione reżimy przetrwały? Oczywiście nie, ale znaczy to, że problem Al-Kaidy, tak samo jak problemy nędzy, bezrobocia i przeludnienia, są problemami, które istnieją samodzielnie i mają własny napęd przetrwania. Rozwiązanie takich problemów przychodzi z konfrontacji kulturalnej, społecznej, ekonomicznej i politycznej, a co ważniejsze, kluczowe tu są nasze umysły.
„Twierdzenie, że Al-Kaida zniknęła dzięki Wiośnie Arabskiej, jest wyłącznie urojonym pragnieniem i marzeniem”
Dopiero musimy stanąć do bezpośredniej konfrontacji z wymienionymi wyżej problemami. Obalenie Mubaraka, ucieczka Ben Alego, zamordowanie Kaddafiego i eliminacja Saleha nie rozwiążą bezpośrednio tych problemów.
Twierdzenie, że Al-Kaida zniknęła dzięki Wiośnie Arabskiej, jest wyłącznie urojonym pragnieniem i marzeniem.
[1] Język angielski oryginału został nieznacznie zredagowany dla większej jasności.
[2] Ukryty Imam według szyitów.
