8 października 2015 r. gazeta Autonomii Palestyńskiej (AP), “Al-Hayat Al-Jadida” opublikowała artykuł palestyńskiej autorki z Gazy znanej pod pseudonimem literackicm Sama Hassan. W artykule wyraziła radość, że jej 15-letnia córka „namiętnie śledzi wiadomości o powstaniu ludowym” w Jerozolimie i na Zachodnim Brzegu (czyli falę napadów z użyciem noży w ostatnich dniach) i okazuje podziw dla sprawców przez ozdabianie swojego telefonu komórkowego ich zdjęciami i oglądanie wideo z nimi. Pisała o tym, jak była szczęśliwa, kiedy córka powiedziała jej, że pragnie “przeprowadzić operację męczeńską i zabić kilku żołnierzy izraelskich”.
Poniżej podajemy tłumaczenie tego artykułu:
Artykuł w„Al-Hayat Al-Jadida”
„Byłam bardzo poruszona, kiedy słyszałam i czytałam o tych wszystkich, którzy entuzjastycznie zachęcali naszych braci na Zachodnim Brzegu i w e wschodniej Jerozolimie, [nazywając ich] ‘bijącym sercem Zachodniego Brzegu’ [1] – bo wszyscy razem stanowimy jedno bijące serce, serce Palestyny, ojczyzny, która jest naszą główną sprawą i naszym jedynym bólem dzisiaj.
Nie posiadałam się z radości, kiedy widziałam moją młodą córkę, jak roniła łzy, trzymając swój nowy telefon komórkowy i używając najnowocześniejszej technologii, żeby obejrzeć wideo o męczenniku, [który zginął niedawno] w wydarzeniach [wokół] Al-Aksy. Kamera przesuwała się, [pokazując] jego dom i rzeczy osobiste. Moja córka, nadal dławiąc się łzami, nagle podskoczyła z kanapy jak ugryziona i krzyknęła do mnie: ‘Mamo, chcę poświęcić moje życie! Chcę przeprowadzić operację męczeńską i zabić kilku żołnierzy izraelskich’.
Słowa mojej córki bardziej niż strachem napełniły mnie radością, bo mogłam zobaczyć siebie podczas Intifady Kamieni [pierwsza intifada w 1987 r.]. Miałam 17 lat, [byłam] dwa lata starsza niż moja córka [jest dzisiaj], ale przepełniał mnie ten sam młodzieńczy i żarliwy duch walki, wypływający z miłości do Palestyny. Opuszczałyśmy szkołę, żeby wiwatować na rzecz Palestyny i skandowałyśmy jedno jedyne hasło: ‘duchem i krwią odkupimy cię, Palestyno’.
Nie nosiłyśmy flag ani transparentów z hasłami, bo żołnierze gonili nas i zabierali każdą flagę lub transparent, jakie mieliśmy, aresztowali nas i nakładali duże grzywny na nasze rodziny. Większość z nas to były dziewczęta z rodzin klasy średniej i nasi ojcowie nie byli w stanie płacić arbitralnie narzuconych przez nich grzywien. Mimo tego nasze głosy rozbrzmiewały, nasza sprawa palestyńska była podtrzymywana ze zdecydowaniem i nasza wściekłość przeszywała powietrze i sięgała nieba, kiedy krzyczałyśmy ‘Palestyna! Cała Palestyna!’
Moja córka ucieszyła mnie. Obejmując ją, powiedziałam do niej: niech żyją te minione [chwalebne] dni. Dawniej żartobliwie ganiła mnie, że jestem staromodna. Nadal tak uważa, ale moja córka i ja mamy wspólnie coś wielkiego: obie [jesteśmy gotowe] oddać życie za Palestynę.
Moja córka ozdobiła swój telefon wszystkimi zdjęciami męczenników wolności zabitych w ostatnich dniach, jakie mogła znaleźć. Pełna szczęścia poinformowała mnie, że pewien ojciec w Gazie nazwał swojego nowonarodzonego syna imieniem Muhannada Al-Halabiego, na część i ku pamięci męczennika, który został zabity w Jerozolimie. To było zawsze zwyczajem w Gazie i będzie nadal zwyczajem, bo my [Gazańczycy] podzielamy uczucia naszych braci w reszcie Palestyny i nasze żądania są takie same. Jest to bardzo odległe od walk politycznych i od tych, którzy próbują podzielić ojczyznę na małe państwa.
Bardzo mnie uszczęśliwiłaś, moja młoda córko, kiedy przestałaś oglądać koreańskie seriale [telewizyjne] i zaczęłaś namiętnie śledzić wiadomości o powstaniu ludowym w innych częściach ojczyzny [tj. na Zachodnim Brzegu]. Uszczęśliwiłaś mnie, kiedy czułaś się, jakbyś żyła w Jerozolimie, w Nablus lub w Ramallah. Uszczęśliwiłaś mnie, kiedy pytałaś o każde z tych miast. Kiedy opowiadałam ci o [nich] – szczególnie o Nablus, gdzie chodziłam na uniwersytet – czułam, jak gdybym opowiadała ci o Gazie i jej ludziach, jej ulicach i jej obozach dla uchodźców”.
Przypis:
[1] Jest to tytuł popularnej piosenki libańskiego piosenkarza, Ahmada Ka’bura, wzywającej do oporu przeciwko okupacji izraelskiej. Ka’bur znany jest z piosenek o Palestynie i oporze, szczególnie z piosenki „Unadikum” („Wzywam cię”).
Visit the MEMRI site in Polish: http://www2.memri.org/polish/
If you wish to reply, please send your email to memri@memrieurope.org .
