Prezydent AP w Doha: Izrael przeprowadza “czystkę etniczną” w Jerozolimie

Na Międzynarodowej Konferencji o Jerozolimie, która odbyła się w Doha 26 lutego 2012 r., prezydent Autonomii Palestyńskiej Mahmoud Abbas powiedział, że władze izraelskie nasiliły dążenie do judaizacji Jerozolimy, zacierając jej arabski, muzułmański i chrześcijański charakter. Powiedział, że Izrael dąży do tego celu przez budowę osiedli, burzenie domów i budynków historycznych Palestyńczyków, przeprowadzanie „czystki etnicznej” miasta przez zmuszanie arabskich mieszkańców do opuszczenia miasta, izolację Jerozolimy Wschodniej przy pomocy „Muru Apartheidu” i zubożaniu miasta oraz niszczeniu jego infrastruktury, na przykład przez nie wydawanie zezwoleń na budowę takich obiektów jak szpitale i szkoły.

Abbas podkreślił potrzebę pomocy Jerozolimie Wschodniej przez przyłączenie do projektów islamskich dotyczących zdrowia, edukacji, infrastruktury, handlu i gospodarki, i powiedział, że Jerozolima musi być kluczową kwestią w arabskich i muzułmańskich stosunkach politycznych i ekonomicznych z resztą świata. Dodał, że prawo izraelskie z 1976 r., anektujące Jerozolimę Wschodnią, jest „bez mocy prawnej”, ponieważ Jerozolima jest odwieczną stolicą Palestyny.

Poniżej podajemy fragmenty relacji z tego przemówienia, opublikowanej w katarskiej gazecie angielskojęzycznej “Gulf Times”[1] .

„Izraelskie”

…Prezydent Mahmoud Abbas wyjaśnił, że konferencja ma miejsce w bardzo wrażliwym momencie; Al-Kuds [Jerozolima] stoi przed wyzwaniami i niebezpieczeństwami, których nie można dłużej ignorować. Dostarczenie właściwych odpowiedzi na takie wyzwania stojące przed Al-Kuds jest wielką odpowiedzialnością, która wymaga przyjęcia polityki zapewniającej zachowanie jej arabskiego i chrześcijańsko-muzułmańskiego charakteru, powiedział Abbas. Abbas zauważył także, że izraelskie władze okupacyjne nasiliły starania zatarcia arabskiego i chrześcijańsko-muzułmańskiego charakteru Jerozolimy w celu jej judaizacji.

Palestyński prezydent wyjaśnił, że próba izraelskich władz okupacyjnych osiągnięcia ostatecznego celu tych planów w Jerozolimie ma trzy osie.

Pierwszą jest, że pracują nad zmianą charakteru i struktury Jerozolimy, wierząc, że mogą usunąć nazwę Al-Kuds z pamięci świata. W tym kontekście Abbas powiedział, że Al-Kuds jest świadkiem bezprecedensowego przyspieszenia budowy osiedli z zamiarem zmiany charakteru architektonicznego i korzeni kulturowych.

Od kiedy władze okupacyjne usunęły dzielnicę Mughrabi po wojnie 1967 r. w Starym Mieście Jerozolimy, Izrael nadal burzy domy palestyńskie, które posiadają historyczną symbolikę, takie jak „Karm al Mufti” i inne, i buduje osiedla w więcej niż jednym miejscu na ziemi skonfiskowanej obywatelom świętego miasta, podkreślił Abbas. Powiedział, że Izrael wzniósł „Mur Apartheidu” i osiedla w celu izolowania miasta od otoczenia na Zachodnim Brzegu i w celu niedopuszczenia do komunikacji między północnym i południowym Zachodnim Brzegiem.

Izrael “dopełnia czystki etnicznej” Jerozolimy

Prezydent palestyński powiedział, że drugą osią planu izraelskiego okupanta w mieście Jerozolimie jest dopełnienie czystki etnicznej. Izrael zaczął realizować ten plan, kiedy zaczęła się okupacja w 1967 r., zmuszając kupców, właścicieli biznesów i obywateli palestyńskich do opuszczenia ich miasta przez narzucenie wysokich podatków kojarzonych z posunięciami odwetowymi. Podkreślił, że to, co realizują izraelskie władze okupacyjne, jest czystką etniczną przeciwko obywatelom palestyńskim, żeby stali się mniejszością we własnym mieście ze statusem tylko rezydenta.

Palestyński prezydent wyjaśnił, że trzecią osią są starania Izraela o zubożenie świętego miasta, zniszczenie jego infrastruktury i podważenia jego zasobów ekonomicznych. Powiedział, że Jerozolima była zawsze, przez wszystkie wieki w historii, centrum zamożności z kwitnącą gospodarką, działalnością medyczną, edukacyjną i turystyczną, obejmując prace kulturalne, intelektualne i artystyczne w Palestynie.

Dla osiągnięcia tego celu [zubożenia Jerozolimy], powiedział Abbas, Izrael zamknął siedziby główne wielu instytucji palestyńskich, takich jak Dom Wschodni, siedzibę główną związków zawodowych, Izbę Handlową, która, jak dodał, została założona w latach 1930, przed palestyńską „Nakbą” (exodusem) i stworzeniem Izraela w 1948 r. Powiedział, że Izrael odmówił także udzielenia pozwoleń na budowę szpitali, uniwersytetów, szkół, hoteli, apartamentów i centrów handlowych.

Państwo żydowskie, powiedział, uchwaliło prawa i dokonało posunięć, żeby kontrolować przepływ turystów zagranicznych i nie dopuszczać ich do hoteli, których właścicielami są Palestyńczycy. Podkreślił, że najbardziej poważnym posunięciem, poza otoczeniem Jerozolimy szeregiem osiedli w celu odseparowania jej od reszty Zachodniego Brzegu, jest wzniesienie przez władze okupacyjne stałej bariery od lat 1990., nie pozwalającej obywatelom palestyńskim na wjazd do Jerozolimy, czy to dla modlitwy, pracy, leczenia, studiów, zakupów, czy odwiedzin krewnych i rodzin bez zezwolenia, które jest niemal niemożliwe do zdobycia.

Palestyński prezydent powiedział następnie, że te posunięcia doprowadziły do, jak to nazwał: “zatrzymania przepływu krwi z żył do serca”, ponieważ Jerozolima przez całą historię przyjmowała dziennie dziesiątki tysięcy obywateli z innych miast palestyńskich, którzy tłoczyli się do miejsc świętych, targowisk, szkół, szpitali i warsztatów.

Izrael zmierza do “zredukowania Jerozolimy [Wschodniej] do starej i rozpadającej się dzielnicy opuszczonych meczetów i kościołów i pustych targowisk i ulic”

Abbas powiedział, że celem Izraela jest ograbienie Jerozolimy z jej historycznego i religijnego charakteru. Chce on wymazać jej charakter jako awangardy cywilizacji i globalnego centrum i zredukować Jerozolimę do starej i rozpadającej się dzielnicy opuszczonych meczetów i kościołów i pustych targowisk i ulic.

Prezydent Abbas podkreślił potrzebę poparcia niezłomności Jerozolimczyków, obrońców świętego miasta, podkreślając, że postawią oni wyzwanie trudnej sytuacji, w jakiej się znajdują, i będą mieszkać w swoim mieście, żeby bronić meczetu Al-Aksa i kościołów w mieście. Podkreślił potrzebę zrealizowania wszystkich planów i projektów i pomocy w uratowaniu Jerozolimy.

„W tym celu – powiedział – uzgodniliśmy z Organizacją Współpracy Islamskiej (OIC), która przyjęła plany dotyczące Jerozolimy, że będziemy pracować razem tak, żeby zdolne do tego kraje arabskie i islamskie mogły adoptować jeden z sektorów, taki jak zdrowie, edukacja, mieszkania, infrastruktura, handel, gospodarka, kultura i miejsca religijne, potrzebne do wzmocnienia niezłomności naszych ludzi w Jerozolimie”. Powiedział, że spotkał się z sekretarzem generalnym OIC, doktorem Ekmeleddinem Ihsanoglu. „Mamy porozumienie co do planu i mechanizmów jego realizacji. Dr Ihsanoglu osobiście będzie obserwował realizowanie tego planu, który, jak mamy nadzieję, posłuży wzmocnieniu niezłomności naszych ludzi w Jerozolimie” – dodał.

Abbas chwalił dokument o Jerozolimie, ogłoszony przez Wielkiego Szejka Al-Azhar w dniach poprzedzających zakończenie Kairskiej Konferencji o Jerozolimie, za jasną wizję, jaką zawiera i za plany i działalność, jakie proponuje. Powiedział: „Wszelka praca, jakiej dokonujemy, oparta jest na centralności Jerozolimy dla sprawy palestyńskiej. Z tego wynika nasze przywiązanie do naszego pryncypialnego stanowiska nie ponawiania negocjacji, jak długo władze okupacyjne nie spełnią swoich zobowiązań zatrzymania działalności w osiedlach, szczególnie w Jerozolimie”.

Podkreślając potrzebę pracy na kilku osiach, z których najważniejszą jest, że Jerozolima musi być fundamentalną sprawą w politycznych i ekonomicznych stosunkach Arabów i muzułmanów z resztą świata, Abbas wezwał także do rozwinięcia jednolitego planu działania z różnymi kościołami chrześcijańskimi, które niepokoją się o zachowanie swoich kościołów jako miejsc oddawania czci zamiast atrakcji turystycznej „ponieważ są dziesiątki tysięcy wiernych chrześcijan, którzy corocznie dokonują pielgrzymki do Ziemi Świętej”.

Inną kontrowersyjną kwestią było tak zwane anektowanie Jerozolimy przez Izrael prawem uchwalonym 27 czerwca 1976 r. „To prawo nie ma mocy prawnej, ponieważ Jerozolima jest odwieczną stolicą Palestyny” – powiedział.

Drugi temat dyskusji skupiał się wokół wzmocnienia infrastruktury społeczności w Jerozolimie przez przyjęcie projektów wsparcia instytucji i innych projektów w Mieście Świętym. „W tym celu możemy rozszerzyć zasięg uczestnictwa przez włączenie zarówno organizacji pozarządowych, jak rządów islamskich” – powiedział Abbas. „Istnieją szerokie obszary do budowania bliźniaczych stosunków i partnerstwa między podobnymi instytucjami w różnych sektorach, włącznie z [sektorami] edukacyjnym, gospodarczym, kulturalnym i społecznym. To są obszary do uczynienia jakościowej różnicy poprzez szereg małych projektów obejmujących maksymalną liczbę obywateli arabskich – zarówno muzułmanów, jak chrześcijan”.

Powiedział, że trzeci temat dotyczy tworzenia nieustannego kontaktu z ludźmi w Jerozolimie, żeby przełamać oblężenie narzucone na nich i na święte miasto, wskazując na wiodącą rolę odgrywaną przez braci na obszarach [19]48, którzy nieustannie organizują masowe wizyty w Jerozolimie, modląc się w meczetach, robiąc zakupy na targach i pomagając ludziom poczuć, że nie są sami.

Abbas powiedział: “Ten obszar podkreśla potrzebę zachęcania każdego, kto może, szczególnie braci z krajów arabskich i islamskich, jak również naszych kolegów Arabów, muzułmanów i chrześcijan w Europie i w Ameryce, by przyjechali odwiedzić Jerozolimę”, dodając, że będzie to miało polityczne, moralne, ekonomiczne i humanitarne konsekwencje dla miasta Jerozolimy i jego ludzi.

[1] “Gulf Times” (Katar), 27 lutego 2012. Tekst angielski został nieznacznie zredagowany dla większej jasności.