27 grudnia 2011 r. palestyńsko-libańska historyk Bajan Nuwajhed Al-Hout opublikowała artykuł w libańskiej gazecie “Al-Akhbar”, w którym omawiała, między innymi, Protokoły mędrców Syjonu i ich związek z judaizmem, ruchem syjonistycznym i państwem Izrael[1] .
W artykule Al-Hout twierdzi, że Protokoły są dokładnym odzwierciedleniem idei syjonistycznej i myśli żydowskiej, i że ich prawdziwym sednem jest żydowskie dążenie do panowania nad światem różnymi środkami. Dlatego „kwestia autentyczności Protokołów nie jest już dłużej istotna”.
Al-Hout pisze: “Ci, którzy sądzą Protokoły według ich dosłownego tekstu, mogą stwierdzić, że bardziej [przypominają] one zmyśloną i niepraktyczną opowieść niż program polityczny. Jednakże ci, którzy sądzą Protokoły według ich ogólnego ducha i istoty, stwierdzą, że są one dokładnym powtórzeniem oświadczeń i pism przywódców syjonistycznych z przeszłości i obecnych, oraz zasad ruchu syjonistycznego”.
Według Al-Hout: “Idea syjonistyczna i plany syjonistyczne aż do czasów Herzla, nie mówiąc już o tych, które nastąpiły potem, takie jak [plany] Ben Guriona i Begina, są przesiąknięte duchem Protokołów i ich ogólną istotą. Szkodzenie demokracji i wychwalanie dyktatur są kamieniami węgielnymi państwa [wyobrażonego] przez Herzla; użycie pieniędzy dla celów politycznych jest jedyną metodą [tego kraju]. Media albo ‘prasa’ w języku Protokołów były używane przez Herzla i syjonizm dokładnie tak [jak instruują Protokoły]… Media zachodnie, a szczególnie media amerykańskie, które są obecnie kontrolowane przez syjonizm, są tego dowodem”.
W sprawie związku między judaizmem a Protokołami Al-Hout pisze: „[Protokoły] całkowicie zgodne są ze [słowami] wielkich rabinów na przestrzeni wieków i z samym Talmudem. Wybrany Naród jest podstawowym pojęciem talmudycznym, oznaczającym ludzi, którzy zostali wybrani do rządzenia i nakazywania”.
Al-Hout wypowiadała się podobnie w swojej książce Palestyna: Sprawa, ludzie i kultura, opublikowanej w 1991 r. Jej obecny artykuł jest odpowiedzią na artykuł Asaada Abu Khalila, profesora politologii w California State University, w którym niedawno krytykował on książkę Gilberta Achcara The Arabs and the Holocaust. W artykule omawiał także książkę Al-Hout[2] .
Abu Khalil oskarżył Al-Hout o opieranie swoich tez na Protokołach, których autentyczność jest wątpliwa i dodał, że idzie ona w ślady swojego ojca, Adżdżadża Nuwajheda, który także był entuzjastycznym wielbicielem Protokołów. Należy wspomnieć, że Adżdżadż Nuwajhed pierwszy przetłumaczył Protokoły na arabski jako część swojej książki Protokoły mędrców Syjonu: teksty, przywódcy i ich talmudyczne podstawy. Jego córka, Al-Hout, pisze w swoim artykule, że “był on pierwszym, który ujawnił rasistowską naturę syjonizmu”.
Adżdżadż Nuwajhed znany był ze swoich bliskich związków z muftim Hadżdż Aminem Al-Husseinim, który mianował go sekretarzem generalnym Wysokiej Rady Islamskiej i inspektorem generalnym Sądu Szariatu w Palestynie. Al-Nuwajhed był także członkiem delegacji palestyńskiej pod przewodnictwem Al-Husseiniego na Światowy Szczyt Arabski w Mekce w 1924 r. Był wielokrotnie aresztowany przez brytyjskie władze mandatowe z powodu swoich nacjonalistycznych poglądów i książek.
[1] „Al-Akhbar” (Liban), 27 grudnia 2011.
[2] „Al-Akhbar” (Liban), 17 grudnia 2011.
