Po zamordowaniu rodziny Fogel 12 marca 2011 r. w izraelskim osiedlu Itamar reakcje PLO i szeregu publicystów gazety Autonomii Palestyńskiej „Hayat Al-Jadida” zawierały ostre potępienie tego barbarzyńskiego ataku, podkreślenie odrazy Palestyńczyków do zabijania dzieci – co, jak powiedzieli, sprzeczne jest z ich wartościami moralnymi – a także próby obciążenia Izraela ostateczną odpowiedzialnością. Sam Izrael notorycznie morduje dzieci, powiedzieli, i dodali, że to polityka Izraela doprowadziła do zamachu i że Izrael wykorzystuje teraz te morderstwa jako kapitał polityczny. Była również sugestia, że atak mógł być dziełem izraelskiego osadnika.
W odróżnieniu od tego artykuł, który pojawił się na witrynie internetowej stowarzyszonej z Hamasem, chwalił morderstwa.
Poniżej podajemy drugą część przeglądu reakcji palestyńskich na te morderstwa [1] :
Potępienie morderstw i wyrzeczenie się walki zbrojnej
15 marca 2011 r. Komitet Wykonawczy PLO oznajmił: “Wzywamy izraelską opinię publiczną, by w pełni ufała, iż naród palestyński i jego kierownictwo, którzy są poddani barbarzyńskiej okupacji i trwającemu, codziennemu uciskowi, nie będzie milczeć, kiedy popełniane są przestępstwa przeciwko rodzinie lub jednostce – szczególnie niedawne przestępstwo przeciwko izraelskiej rodzinie, nawet jeśli byli oni osadnikami” [2] .
Mufak Matar, publicysta gazety Autonomii Palestyńskiej “Al-Hayat Al-Jadida”, napisał: “Wiemy, że żołnierze okupanta zabijają i że osadnicy popełniają zbrodnie, gwałcą prawa ludzkie i międzynarodowe i popełniają zbrodnie przeciwko ludzkości – ale nie pozwolimy nikomu pchnąć nas po tej równi pochyłej. Jest [sprawą] o żywotnym znaczeniu dla nas, by zapobiec załamaniu się [naszego] systemu wartości moralnych… Utknięcie w nieprzemyślanym [cyklu] krwawej zemsty byłoby rebelią przeciwko wartościom ludu palestyńskiego i musimy się sprzeciwiać i odrzucić zrobienie tego. Historia tego ludu pełna jest starć i bitw z najeźdźcami i okupantami, którzy są uzbrojeni od stóp do głów. Mężczyzna jest mężczyzną i zawsze ma korzyści ze wszystkiego, co jest związane z wyposażeniem i bronią. Nigdy nie pozwalaliśmy pogwałcić świętości [życia] dzieci…”
Matar twierdzi, że jest niewyobrażalne, by mordercą dzieci rodziny Fogel mógł być Palestyńczyk: „Nie ma tu miejsca na argumenty. Zadźganie niemowlęcia nożem na śmierć jest zbrodnią przeciwko ludzkości. Ktokolwiek to zrobił, jest chory umysłowo albo naładowany rasistowskimi uprzedzeniami. To nie jest nacjonalistyczne; nie ma żadnego związku między zamordowaniem niemowlęcia w osiedlu Itamar, a wartościami walki naszego ludu. Sposoby i środki oporu ludu palestyńskiego odzwierciedlają jego kulturową tożsamość. Stawiamy tysiące pytań dotyczących tożsamości mordercy niemowląt w osiedlu Itamar, jego aspektów i konsekwencji, których chciał, oraz tego, co zamierzał osiągnąć. Dlaczego policja izraelska nie szuka podobnych wcześniejszych przypadków? Mogą stwierdzić, że zbrodniarz ukrywa się chyba w pobliskim osiedlu… Nikt wśród nas nie pozwoliłby i nie zalegalizował morderstwa innych dzieci, czy są one żydowskimi osadnikami, czy nie osadnikami. [Nasze] zasady i ludzka moralność dyktuje nam, co robić i jak działać. Każdy kto naśladuje złoczyńcę, [sam] jest złoczyńcą, ignorantem i jest przerażający. Mordercą niemowląt nie jest żaden z nas i nigdy nie będzie…”
Matar dodał: “Nie wolno nam powrócić do walki zbrojnej. Jesteśmy przekonani, że w naszych okolicznościach i w obecnej rzeczywistości jest to niewłaściwe. Powszechny opór bez przemocy jest najbardziej odpowiedni i skuteczny, ale zamierzamy być czujni i ostrożni, nie tylko wobec niebezpieczeństwa wpadnięcia w pułapkę zamiany naszego oporu w terror i zbrodnię w świetle wzrostu oficjalnego i powszechnego poparcia dla legalnego oporu bez przemocy – ale także z powodu naszego strachu o nas samych. Sprawiedliwość jest po naszej stronie tak długo, jak długo wartości moralne przenikają każdy ruch, jaki czynimy w życiu. Tak jak słuszne jest nasze dążenie do swobody, wolności i niepodległości, dążymy także do oczyszczenia naszej ścieżki i naszych metod z naturalnych skłonności do zemsty lub z poddania się Szatanowi i mordowania wyłącznie z pragnienia mordowania” [3] .
Adel Al-Rahman, inny publicysta “Al-Hayat Al-Jadida”, twierdził, że Izrael mordował Palestyńczyków jak popadnie – niemowlęta, kobiety, mężczyzn, młodzież i starców – bez żadnych moralnych granic lub prawnych restrykcji, podczas gdy Palestyńczycy trwali w ochronie życia ludzkiego, szczególnie życia dzieci, nawet jeśli są to dzieci izraelskich osadników. Napisał on: „Dziecko jest dzieckiem i nikomu nie wolno go skrzywdzić, niezależnie od jego tożsamości, kim są jego rodzice i czy żyje w starym, czy w nowym osiedlu. Wręcz przeciwnie – wszyscy starają się chronić niewinne dzieci wśród bezbronnej populacji cywilnej, nawet jeśli są wrogami. Ochrona dzieci nie jest kwestią dobroci, ale jest narodowym, ludzkim, prawnym i moralnym obowiązkiem.
Ktokolwiek zamordował dzieci w Itamar, czy to syjonista, czy Palestyńczyk, popełnił błąd. Język mordowania dzieci jest niewątpliwie językiem syjonistycznym i nie ma związku z Palestyńczykami i ich kulturą narodową. Niemniej, ktokolwiek zamordował dzieci w Itamar jest mordercą i jego akt mordu nie służy nikomu, niezależnie od tego, kim jest. Podobnie, jest ogromna różnica między gromadami osadników, których umysły zepsuły się z powodu ich nikczemnych zbrodni wobec niewinnych Palestyńczyków pod pretekstem zemsty za operację w Itamar, a dziećmi, nawet jeśli ich rodzice są syjonistami” [4] .
Redaktor naczelny “Al-Hayat Al-Jadida”,Hafez Al-Barghouti napisał: „Mamy odwagę potępienia morderstwa tych dzieci, ale z pewnością nie oczekujemy, by okupant potępił morderstwa, które popełnił lub zniszczenie i czystkę etniczną, jakie prowadził i prowadzi obecnie nadal. Sto metrów na zachód od osiedla Neveh Tsuf, które zostało założone na ziemiach Dir Nazam i Nabi Saleh, i które jest [miejscem], gdzie pocieszane są dzieci z Itamar, chłopiec z rodziny Tamimi z Dir Nazam został zabity przez okupanta ogniem karabinowym na początku Intifady… Czy Palestyńczycy będą znowu rozprowadzać zdjęcia swoich dzieci, których ciała zostały rozdarte na strzępy przez samoloty i pociski w reakcji na pośpiech, z jakim Izrael rozprowadził zdjęcia żydowskich dzieci, mimo że jeszcze nie wiadomo, kto jest sprawcą i jakie były jego motywy?” [5]
Komitet Wykonawczy PLO: Izrael atakuje Autonomię Palestyńską
Na sesji 15 marca 2011 r. Komitet Wykonawczy PLO potępił „atak przypuszczony przez [premiera izraelskiego Benjamina] Netanjahu i jego rząd przeciwko narodowi palestyńskiemu i Autonomii Palestyńskiej przez oskarżanie ich o unicestwienie izraelskiej rodziny kilka dni temu, mimo ostrego potępienia [przez Palestyńczyków] tej zbrodni i mimo że wszystkie frakcje i siły palestyńskie zaprzeczają jakiejkolwiek odpowiedzialności za te [morderstwa] – zanim śledztwo wskazało na element lub ludzi, którzy jej dokonali, albo na ich tożsamość” [6] .
Saleh Maszarka, publicysta gazety Autonomii Palestyńskiej “Al-Hayat Al-Jadida”, napisał: „Po ataku na Itamar [Izraelczycy] chcą przedstawić nas jako morderców dzieci i obraz, jaki [malują], to zamaskowany Palestyńczyk dźgający i krojący członków rodziny osadniczej, podczas gdy śpią. Ten urojony Palestyńczyk, który dokonuje tego czynu, który jest rozlewającym krew mordercą bez sumienia, nie wzdraga się nawet przed zakłuciem nożem trzymiesięcznej dziewczynki, Hadas. W umysłach [Izraelczyków] nie jesteśmy już dotkniętym ubóstwem narodem, ofiarami okupacji i osadnictwa; jesteśmy zamaskowanymi mężczyznami, którzy mordują śpiące dzieci, czyż nie?
W ten sposób od poranka w sobotę [12 marca 2011 r.] rząd Netanjahu rozpalił [ogień przeciwko nam] – i jak dotąd nadal nie ma żadnej informacji. Nie wiemy kto popełnił [tę zbrodnię] i możliwości pozostają otwarte. Może był to Palestyńczyk, może Izraelczyk – ale atak gangu Netanjahu przeciwko ‘palestyńskiemu terrorowi’ szaleje nieustannie – w nieobecności jakiejkolwiek informacji o sprawcy tych [morderstw]…
Hadas nie żyje, niechaj spoczywa w spokoju. Jest ona ofiarą fanatyzmu izraelskich przywódców. Ona nie żyje, a [izraelski minister spraw zagranicznych Avigdor] Lieberman pozostał, krzycząc do świata od świtu do zmierzchu. Hadas nie żyje, a Netanjahu pozostał, bezlitosny premier w czasie historycznym, w którym jego naród potrzebuje ludzkiego sumienia, nie zaś nacjonalistycznego fanatyzmu i płynnej angielszczyzny” [7] .
Izrael używa tych morderstw do własnych celów
W oświadczeniu wydanym przez Komitet Wykonawczy PLO czytamy: “Netanjahu wykorzystuje tę zbrodnię w nikczemny i haniebny sposób w celu pozwolenia na większą liczbę projektów budowlanych w osiedlach i zachęcenia osadników, których broni armia okupacyjna, do prześladowania i atakowania palestyńskich miast i wsi, a także do przeprowadzania najpodlejszych form terroryzmu przeciwko naszym ludziom. Izraelska eskalacja, która jest dobrze zaplanowana i zorganizowana, jest zbrodnią rasistowską popełnioną przez państwo okupacyjne i próbą kontynuowania tego w celu osłabienia międzynarodowej kampanii poparcia i uznania naszych praw i granic naszego niepodległego państwa palestyńskiego… Opinia publiczna w Izraelu musi wystąpić przeciwko tej kampanii rządu izraelskiego, za którą kryje się pragnienie wykorzystania zbrodni [w Itamar] w celu sabotowania każdego wysiłku politycznego na rzecz pokoju oraz dostarczenia pretekstu do dodatkowej budowy w osiedlach i gwałcenia narodowych i ludzkich praw narodu palestyńskiego” [8] .
Fatah oskarżył Netanjahu o wykorzystywanie morderstw dla celów politycznych: “Netanjahu wykorzystuje zamordowanie rodziny w osiedlu Itamar i próbuje szantażować przywództwo palestyńskie, by powróciło do negocjacji. Netanjahu, którego rząd rozkazał uwolnienie krwawych zdjęć [zamordowanych] dzieci, próbuje wykorzystać ten incydent w celu szantażowania prezydenta Autonomii Palestyńskiej Mahmouda Abbasa i naciskania na niego, by powrócił do negocjacji – chociaż [Netanjahu] wie doskonale, że sprawcą [morderstw] nie jest Palestyńczyk i że nie jest on już nieznany dla [izraelskiego] aparatu bezpieczeństwa, który wskazał na motyw zemsty przez cudzoziemskiego pracownika w osiedlu [Itamar]” [9] .
Mufak Matar napisał: „Netanjahu wie, że świat nie pozwoli osiedlom na stanie się faktem; to dlatego widzimy go i jego rząd jako kogoś, kto traci panowanie nad sobą i nasila kampanię podżegania przeciwko prezydentowi Abu Mazenowi [tj. Abbasowi] osobiście oraz przeciwko Autonomii Palestyńskiej i jej instytucjom. Wszystko to nie jest reakcją na zamordowanie żydowskiej rodziny osadników w Itamar, ale na to, że Abu Mazenowi udało się zmobilizować kraje i rządy na całym świecie przeciw osiedlom – którym Netanjahu nie dał rady nadać legalności, mimo jego wysiłków…
Media izraelskie świadomie pokazały krwawe zdjęcia dzieci, które były ofiarami kampanii [izraelskiej] – [kampanii], która nie osłabnie, aż osiągnie swoje cele, włącznie z co najmniej przekonaniem świata o potrzebie kontynuowania osiedli i skoncentrowania ich w strategicznych obszarach pod pretekstem obrony Izraelczyków.
Netanjahu nie zapomniał, że władze wojskowe i siły bezpieczeństwa jego rządu są odpowiedzialne za bezpieczeństwo osiedli i że Autonomia Palestyńska nie ma nad nimi w ogóle żadnej kontroli. Niemniej sięgnął zbyt daleko i obwinił Autonomię Palestyńską i jej prezydenta oraz jej media informacyjne [o morderstwa], twierdząc, że to oni podżegali. Czy Netanjahu udało się oszukać izraelską opinię publiczną i odciągnąć jej uwagę od niepowodzeń jego rządu we wszystkich dziedzinach, szczególnie bezpieczeństwa oraz wojny ze zorganizowaną przestępczością w Izraelu, który jest pod tym względem zaszeregowany obecnie jako drugi na całym świecie?
Wydaje się, że Netanjahu unika stanięcia przed społeczeństwem izraelskim tą desperacką próbą przekonania [go] do wersji [morderstw], w której winni są Palestyńczycy. [Ale] osiedle Itamar jest pod jurysdykcją armii izraelskiej i osadników, a więc to Izrael i jego armia ponoszą odpowiedzialność” [10] .
Redaktor “Al-Hayat Al-Jadida”,Hafez Al-Barghouti napisał: „Decyzja Izraela zbudowania setek domów w osiedlach w następstwie barbarzyńskiej operacji w Itamar – przez sprawcę, którego tożsamość jest nadal nieznana – wskazuje na ukryte pragnienie modlenia się o krew, żeby jej użyć jako prowokacji, iżby doprowadzić sytuację z powrotem na brzeg przepaści i do jej punktu wyjścia. Po operacji [w Itamar] musimy zapytać, dlaczego prawicowy rząd izraelski nie oszacuje ponownie polityki osiedli, która wysyła niewinnych ludzi w ogień walki, a [potem] lamentuje nad ich gorzkim losem, kiedy doznają krzywdy” [11] .
Rząd izraelski woli kopać groby niż budować domy
Hafez Al-Barghouti napisał: „Potępienie morderstwa dzieci osadników, nawet jeśli ich obecność na naszej ziemi jest nielegalna, oznacza potępienie samych osiedli, używających krwi jako paliwa dla buldożerów w osiedlach. Z obecną polityką prawicowy rząd [izraelski] sam jest współwinny zbrodni morderstwa. Ponadto kryje to każdy akt szaleństwa przeciwko osadnikom – jak gdyby sam umieścił nóż w ręce mordercy.
[Projekt] osiedli jest kolebką wszystkich barbarzyńskich czynów i nieludzkich operacji, ponieważ jest, u swoich korzeni, nieludzką operacją, które jest sprzeczna z prawem międzynarodowym i sprzeczna ze sposobem życia, i rozbija wszelki postęp ku pokojowemu porozumieniu…
Szaleństwo [projektu] osiedli nie jest mniej poważne niż szaleństwo mordercy, który zabił dzieci w Itamar i jest to to samo szaleństwo, które spowodowało zniszczenie setek naszych dzieci, niemowląt i nienarodzonych z powodu uporu okupanta przy kontynuowaniu swoich urojeń zamiast pójścia drogą pokoju. Być może rząd o tak powierzchownym myśleniu, który wykorzystuje krew dzieci w celu przelania krwi tej ziemi i jej mieszkańców, stara się pchnąć sprawy do punktu na drodze przemocy, z którego nie ma odwrotu „ [12] .
Saleh Maszarka napisał: „Netanjahu… nienawidzi myśli o przyszłości ludów izraelskiego i palestyńskiego. Nienawidzi myśli o zbudowaniu domu dla Hadas i jej żydowskiej rodziny w rolniczym kibucu wewnątrz Izraela… To nie jest myślenie o budowaniu domów, ale o kopaniu grobów dla dzieci osadników na Zachodnim Brzegu i dzieci palestyńskich wszędzie” [13] .
Artykuł na związanej z Hamasem witrynie internetowej: Morderstwa w Itamar “heroicznym aktem”
Sawsan Al-Barghouti, publicysta związanej z Hamasem witryny internetowej nazwał morderstwa w Itamar „heroicznym aktem”: „Heroiczny akt w Nablus zadał ogłuszające ciosy, z których pierwszy był przeciwko zwolennikom koegzystencji [między Palestyńczykami] a Żydami na tej świętej i dumnej ziemi Palestyny. Stabilność, bezpieczeństwo, pokój i niepodległość nie mogą zapanować, jak długo są [w Palestynie] rekruci, każdy uzbrojony od stóp do głów i wspierany przez ich złodziejski i rabujący rząd.
Drugi cios był [wymierzony] w Abbasa i Autonomię Palestyńską: opór na Zachodnim Brzegu istnieje i jest silny, mimo prześladowań, aresztów i zamachów na mudżahedinów…
Ten heroiczny czyn i inne podobne z powodzeniem dokonały sabotażu arabskiej inicjatywy [tj. inicjatywy pokojowej Arabii Saudyjskiej], która nie jest warta rzucenia [na nią] okiem. Nasi bohaterzy w Gazie i na Zachodnim Brzegu… będą sabotować wszystkie plany przeciwko uprawnionej ‘przemocy’ i będą występować przeciwko wrogowi, spod ziemi, zza granicy i z miejsc tak odległych, że są niewyobrażalne dla Mossadu, sił okupacyjnych i ich całej armii porażek i rozczarowań” [14] .
Przypisy:
[1] Patrz także MEMRI Seria Specjalnych Komunikatów – Nr 3664 – 14 marca 2011
Wysocy funkcjonariusze Autonomii Palestyńskiej potępiają morderstwa w Itamar, obwiniając równocześnie Izrael za wrogość palestyńską
[2] WAFA (Autonomia Palestyńska), 15 marca 2011.
[3] “Al-Hayat Al-Jadida” (Autonomia Palestyńska), 14 marca 2011.
[4] “Al-Hayat Al-Jadida” (Autonomia Palestyńska), 14 marca 2011.
[5] “Al-Hayat Al-Jadida” (Autonomia Palestyńska), 15 marca 2011.
[6] WAFA (PA), 15 marca 2011.
[7] “Al-Hayat Al-Jadida” (Autonomia Palestyńska), 14 marca 2011.
[8] WAFA (Autonomia Palestyńska), 15 marca 2011.
[9] WAFA (Autonomia Palestynska), 15 marca 2011.
[10] “Al-Hayat Al-Jadida” (Autonomia Palestyńska), 14 marca 2011.
[11] “Al-Hayat Al-Jadida” (Autonomia Palestyńska), 15 marca 2011.
[12] “Al-Hayat Al-Jadida” (Autonomia Palestyńska), 15 marca 2011.
[13] ”Al-Hayat Al-Jadida” (Autonomia Palestyńska), 14 marca 2011.
[14] www.palestine-info.info, 14 marca 2011.
