Wprowadzenie
Ten artykuł, pierwszy w serii o obrazie Żyda w oczach reżimu islamskiego w Iranie, skupia się na reinterpretacji rzeczników islamskiego reżimu w Iranie wersetów koranicznych i tradycji (hadisów) dotyczących spotkań między Żydami z Półwyspu Arabskiego a Prorokiem Mahometem, jak również na tym, jak ta interpretacja kładzie podwaliny teologiczne i psychologiczne pod potępianie Żydów i judaizmu przez ten reżim.
Oficjalnie reżim irański rozróżnia między judaizmem jako religią, o której mówi, że jest uprawniona, a syjonizmem, o którym mówi, że jest ucieleśnieniem narodowej idei żydowskiej i musi zostać wykorzeniony. Wysocy rangą przedstawiciele reżimu przechwalają się wolnością religii przyznaną Żydom w Iranie i utrzymują, że ich wypowiedzi antysyjonistyczne są wyrazem uprawnionej odrazy wobec syjonizmu i państwa Izrael. Na przykład, rzecznik irańskiego ministerstwa spraw zagranicznych, Ramin Mehmanparast, wyjaśnił swoją wypowiedź, że “nie mamy problemu z Żydami, a tylko ze syjonistami” [1] , mówiąc, że reżim respektuje wszystkie religie monoteistyczne, włącznie z judaizmem, ale wzywa do walki ze syjonizmem [2] . Podobnie kaznodzieja ajatollah Ahmad Chatami Powiedział w Dniu Kuds (Jerozolimy) w ubiegłym roku (17 sierpnia 2012 r.): “Rozróżniamy między Żydami, którzy żyją w Iranie, którzy przestrzegają prawa i uczestniczą w Dniu Kuds, a syjonistami, których historia zaświadcza o ich morderczej naturze” [3] .
Mimo tych twierdzeń reżimu można zidentyfikować antysemickie wypowiedzi wysokich przedstawicieli reżimu i głównych mediów irańskich. Te wypowiedzi zazwyczaj potępiają Żydów ogólnie, przypisują im wyjątkowe cechy negatywne i przedstawiają ich jako odwieczną siłę zła oraz przyczynę wszelkiego zła na świecie od pradawnych czasów – co ma korzenie teologiczne i psychologiczne we wczesnej tradycji islamskiej. Na przykład, w kazaniu 31 sierpnia 2012 r. prowadzący modły ajatollah Emami Kashani powiedział: „Tradycja nakazuje wiernym uderzać w Żydów i obiecuje, że nadejdzie dzień, kiedy Żydzi będą szukali ucieczki i schronienia” [4] .
Tutaj skupimy się na głównych trendach islamskiego reżimu w Iranie w sprawie Żydów i judaizmu: 1) budowanie infrastruktury ideologicznej do demonizowania Żydów i judaizmu; 2) przeprowadzanie paraleli między Bitwą o Chajbar w VII w. i dzisiejszym konfliktem arabsko-izraelskim – co prowadzi do wezwań Iranu, by działania Proroka Mahometa i jego wyznawców w tej bitwie użyć jako modelu do rozwiązania obecnej sytuacji.
Ideologiczna infrastruktura do demonizowania Żydów w Iranie
Od czasu, kiedy szyityzm ogłoszono religią państwową państwa Safawitów (1501-1722), a szczególnie od XVII w. za dynastii Kadżarów, Żydzi w Iranie byli ostro prześladowania i narzucono na nich wiele ograniczeń; było to uzasadniane religijnymi zasadami szyitów, według których Żydzi byli grzesznikami i gorszymi ludźmi [5] . Z czasem obraz Żyda uległ transformacji z zaledwie gorszego, grzesznego i nieczystego w ludzi posiadających wielkie, złe moce. Ta transformacja przyspieszyła za czasów ojca rewolucji islamskiej, ajatollaha Ruhollaha Chomeneiego; jego szkoła myśli politycznej podkreślała, że Żydzi są „ucieleśnieniem zła”, „oszukańczą i podstępną grupą”, która dąży do „dominacji żydowskiej” nad muzułmanami. Twierdził, że „ta polityka [żydowska] trwa w naszych czasach… Widzą oni [Żydzi] zniszczenie islamu jako istotny krok do realizacji ich celów” [6] .
Ta demonizacja Żydów trwa dzisiaj pod kierunkiem islamskiego reżimu Iranu; charakterystyczna dla tego procesu dzisiaj jest reinterpretacja wersetów koranicznych i tradycji islamskiej dotycząca walki w VII wieku między Prorokiem Mahometem a Żydami w taki sposób, by podkreślić znaczenie Żydów i przedstawić ich jako nikczemną i niebezpieczną grupę, która próbowała od samego początku szkodzić islamowi i zawsze była największym wrogiem islamu.
Rozmaici rzecznicy irańscy używają tej nowej interpretacji wersetów koranicznych i tradycji islamskiej, żeby dowieść, iż Żydzi mają zakorzenione cechy negatywne i odwiecznie spiskują przeciwko muzułmanom. Wskazują także na niesłychaną moc Żydów, którzy ośmielili się przeciwstawić Prorokowi Islamu.
Prezentowanie Bitwy o Chajbar w VII wieku jako paraleli do konfliktu arabsko-izraelskiego – i jako model do rozwiązania go
Przywódcy reżimu irańskiego przedstawiają dzisiejszy arabsko-izraelski konflikt geopolityczny jako kontynuację religijnego konfliktu w VII wieku na Półwyspie Arabskim między Żydami a Prorokiem Mahometem, używając wygnania i eksterminacji Żydów z Chajbar jako model tego, co powinno być zrobione z Żydami dzisiaj [7] .
Poniżej podajemy przykłady reinterpretacji wersetów koranicznych i tradycji islamskiej przez przedstawicieli Iranu oraz media oraz tego jak ta reinterpretacja jest używana w Iranie w kampanii przeciwko Żydom i judaizmowi, by położyć fundamenty pojęciowe pod antysemityzm:
Wykładowca uniwersytecki Rajbi-Davani: Od kiedy rozpoczął się islam, Żydzi próbowali go zniszczyć
10 marca 2012 r. witryna internetowa Studenckiego Basidż daneshjoo.org opublikowała wypowiedzi dra Mohammada-Hosseina Rajabi-Davaniego, wykładowcy na Uniwersytecie Imama Hosseina w Teheranie. Przemawiając w ośrodku kultury podczas trzynastego spotkania z serii spotkań dotyczących badań kultury islamskiej, Davani podkreślił rolę, jaką Żydzi odegrali w czasach powstawania islamu, przedstawiając ich jako przeciwników islamu i Proroka i wyjaśniając, że starali się zniszczyć jedno i drugie.
Pierwszym działaniemŻydów, żeby zniszczyć islam, było szydzenie z niego
Na spotkaniu Davani powiedział, że pierwszym działaniem Żydów w celu zniszczenia islamu, było wyszydzanie go, szczególnie zaś brak tekstów pisanych w jego wczesnych dniach. Powiedział, że Żydzi „przyszli do meczetu i wyszydzali praktyki muzułmanów… do punktu, w którym Prorok nakazał usunięcie ich z meczetu… Żydzi przechwalali się przed muzułmanami… mówiąc: ‘Inaczej niż wy, my mamy księgę świętą’. W owym czasie tylko połowa Koranu była objawiona; nie istniał w pisemnej formie i muzułmanie przechowywali wersety, które zostały objawione [z ust do ust]. Więc Żydzi powiedzieli: ’Nasz Bóg wolał nas i dał nam boską księgę, podczas gdy wy nie macie boskiej księgi’”
Davani dodał: “Żydzi powiedzieli także: ‘Bóg woli nas od was [muzułmanów] i ustanowił jeden dzień w tygodniu (szabat) jako święto’… [Więc] Bóg dał [muzułmanom piątkową sura w odpowiedzi i w celu zneutralizowania psychologicznej manipulacji [muzułmanów przez Żydów]. Dlatego piątek został wyznaczony jako cotygodniowe święto dla muzułmanów… bo jest to dzień poprzedzający święto Żydów”.
Antyislamska poezja Żydów obrażała islam i muzułmanów
Davani kontynuował: „Antyislamska poezja była inną aktywnością [Żydów] w ich walce przeciwko islamowi… Po miażdżącej porażce w Bitwie o Badr żydowski poeta z plemienia Banu Nadir, Kaab bin Aszraf zaczął nienawidzić islamu i podczas podróży do Mekki napisał kilka wierszy obrażających islam i muzułmanów. Jego wiersze szybko dotarły do miasta Medina i rozgniewały muzułmanów… Mahomet zwrócił się do muzułmanów i zapytał: ‘Kto może zmniejszyć zło Kaaby?’ Adoptowany brat Kaaby, Muhammad bin Maslama zgłosił się na ochotnika. Poszedł do domu [Kaaby] razem z kilkoma muzułmanami i pod pretekstem kupowania towaru [muzułmanie] wyciągnęli go z jego miejsca zamieszkania i zabili go. W ten sposób Żydzi stracili jedno ze swoich najważniejszych narzędzi…”
Żydowskie plemiona Banu Kajnuka, Banu Nadir i Banu Kurajza zwalczały islam
„Pierwszą żydowską grupą [walczącą z muzułmanami] było plemię Banu Kajnuka. Pewnego dnia na rynku kowali [w mieście Medina] Żyd z plemienia Banu Kajnuka napastował i skrzywdził muzułmankę. Kobieta poprosiła o pomoc i muzułmańscy przechodnie zaatakowali i zabili [Żyda]. [W odpowiedzi] Żydzi zabili muzułmanina i natychmiast zamknęli swoje sklepy i zamknęli się w swoich twierdzach. [W wyniku] Prorok powiedział: Pogwałcili kontrakt [jaki mamy z nimi] i dlatego ich miejscem nie jest już Medina. Prorok dał im dwa tygodnie na opuszczenie Mediny, ale hipokryci [w obozie muzułmańskim] obiecali im pomóc i z tego powodu oni [tj. Banu Kajnuka] nie opuścili miasta…
W ten sposób wybuchła bitwa z Banu Kajnuka. Muzułmanie otoczyli twierdzę [Żydów] i kilka dni później Żydzi Banu Kajnuka poddali się i byli skłonni [zaakceptować] wygnanie z Mediny. Ale Prorok powiedział: Zaakceptuję [to] pod warunkiem, że wasze zasoby zostaną skonfiskowane. W rezultacie odeszli poniżeni i od tego czasu w historii żydowskiej nie ma śladu Żydów Banu Kajnuka. Te wydarzenia miały miejsce w drugim roku Hidżra.
W czwartym roku Hidżra Żydzi z Banu Nadir – to jest najnikczemniejszego z plemion żydowskich – i islam spotkali się twarzą w twarz. W tym roku wielka tragedia spadła na islam: grupa muzułmańskich kaznodziei (40 lub 70) została zamordowana przez przywódcę plemienia Banu Amer we współpracy z plemieniem Banu Salim. Jeden kaznodzieja, Amru bin Amia Ibna Chamri, pozostał żywy… i on doniósł Prorokowi [o tym, co się zdarzyło] … Żydzi z Banu Nadir byli sprzymierzeni z Banu Amer [i dlatego] Prorok poszedł z wieloma muzułmanami do bastionu Banu Nadir. Obiecali pomóc, ale szybko zwołali zebranie i powiedzieli: ‘To jest jedyna okazja, żeby spotkać Proroka samego’ i postanowili go zabić.
[Kiedy] Prorok siedział przy murze [jednej z ich] twierdz chcieli zrzucić z dachu okrągłe [kamienie na niego], a potem przedstawić jego śmierć jako wypadek. Ale Proroka poinformował [o ich planie] Archanioł Gabriel, który uratował mu życie. Po tym incydencie Prorok wrócił do Mediny i dał Żydom z Banu Nadir dwa tygodnie na opuszczenie [miasta]. Ale, tak jak Banu Kajnuka, pozostali. Kiedy upłynął [termin] ultimatum, armia islamu poszła na twierdze [Banu Nadir]… i po długim oblężeniu Banu Nadir powiedzieli: ‘Jesteśmy gotowi opuścić Medynę’. Prorok przebaczył im i pozwolił każdej rodzinie zabrać jeden ładunek wielbłądzi ich rzeczy. Załadowali wszystko, co mogli, na wielbłądy… i opuścili Medynę.
Żydzi opuścili Medynę, ale ich nikczemność nie zmniejszyła się… Niektórzy poszli do Chajbaru. Po pewnym czasie [Żydom] udało się przejąć panowanie nad Chajbarem, a ponieważ nienawidzili islamu, uczynili [Chajbar] bazą w walce przeciwko islamowi. Działali, żeby wciągnąć [do walki] innych Żydów z regionu Hedżaz… Niebezpieczeństwo żydowskie było nieustannym zagrożeniem islamu.
Trzecie starcie między islamem a Żydami było z plemieniem Banu Kurajza. Widząc los tych dwóch innych plemion, Banu Kurajza starannie pozostawali niezaangażowani, ale Banu Nadir wciągnęli ich [w konflikt]. Żydzi z Banu Nadir powiedzieli: Jeśli wciągniemy ich [Banu Kurajza], islam upadnie. Pewnej nocy poszli [do Banu Kurajza, żeby ich przekonać, by się przyłączyli do nich]. Początkowo Banu Kurajza nie zaakceptowali [oferty], ale podczas negocjacji Banu Nadir dowiedli im, że islam z pewnością upadnie [jeśli połączą siły]. Powiedzieli im: Jeśli [dołączycie do nas i będziemy walczyć] razem, upadek [islamu] nastąpi szybciej, a jeśli nie, doznacie szkody… [Ostatecznie] postanowiono, że [oba plemiona] rozpoczną wojnę.
Dowiedziawszy się o ich zdradzieckiej naturze Prorok wysłał 700 ze swoich 3 tysięcy żołnierzy do walki z nimi… Po modłach popołudniowych… zstąpił Archanioł Gabriel i powiedział: Każdy, kto kocha Boga i Jego Posłańca musi odmówić popołudniowe i wieczorne modlitwy w pobliżu bastionów Banu Kurajza…
Mądry [Żyd] zaproponował [innym Żydom]: Wiemy, że [Mahomet] jest Prorokiem… uwierzmy w niego. Ale [Żydzi] odrzucili to. Przedstawił drugą propozycję: Muzułmanie wiedzą, że przestrzegamy szabatu; zaatakujmy [ich] w wieczór szabatowy, kiedy są nieprzygotowani. Ale ta propozycja także została odrzucona. Trzecią propozycją było: Zabijmy nasze kobiety i dzieci… Jeśli pozostaniemy żywi, będziemy mogli założyć nowe rodziny, [a jeśli] zostaniemy zabici, [przynajmniej] nasze kobiety i dzieci nie wpadną w ręce muzułmanów.
Zanim [wyłonił się] islam Banu Kurajza byli sprzymierzeni z plemieniem Aws. Dlatego Prorok posłał Abu Lbaba [sic] Al-Awsi [z plemienia Aws], żeby negocjował z nimi. [Według] źródeł historycznych Żydzi powiedzieli, że zaakceptują każdą decyzję wodza plemienia Aws, Saada ibn Abi Maaza… Otrzymawszy pozwolenie [na podjęcie decyzji w tej sprawie] od obu stron [tj. od muzułmanów i od Żydów Banu Kurajza] Saad orzekł: Zabijcie wszystkich dorosłych mężczyzn [Żydów], weźcie do niewoli wszystkie kobiety i dzieci i skonfiskujcie całą własność.
Żydzi zaakceptowali jego orzeczenie. Po wydaniu rozkazu wykopano wielki rów i wszyscy mężczyźni (około 600) zostali związani, i rano Emir Al-Muminin [przypuszczalnie Imam Ali] oraz [jeden z Towarzyszy Proroka] Zubeir [ibn Al-Awwam] przecięli gardła [Żydom] i wrzucili ich do rowu… Tradycja mówi, że… w walce między muzułmanami a Żydami ostateczne rozkazy [zabicia Żydów] zostały wydane przez Proroka. Ale ten rozkaz nie [przyszedł] od Proroka, [ale od wodza Aws]…[bo] jak [może być], że w wypadku dwóch innych plemion Prorok rozkazał tylko wygnanie, ale w tym wypadku [Banu Kurajza] podjął ostrzejsze kroki?” [8]
IRNA: Wielka zbrodnia Żydów z Chajbar
15 czerwca 2012 r. artykuł opublikowany przez irańską agencję informacyjną IRNA z okazji „rocznicy zdobycia Chajbaru” stwierdzał, że data ta oznacza walkę „Mahometa przeciwko Żydom, których celem jest zniszczenie islamu… Nienawiść Żydów do Proroka i muzułmanów była nawet większa niż nienawiść [plemienia] Kurajszów, którzy [przyjęli wszystkie żydowskie] szachrajstwa i siłę [aby] pokonać muzułmanów…” Dalej w artykule czytamy: „Żydów, żyjących w Medynie i jej okolicach, spotkał zły los, który był bezpośrednim wynikiem ich niewłaściwych czynów. Grupa ich została zgładzona, a inni, tacy jak Banu Kanjuka i Banu Nadir zostali wygnani z regionu Mediny i osiedlili się w Chajbarze i Wadi Al-Kura…
Wielką zbrodnią Żydów z Chajbaru było to, że zachęcali wszystkie plemiona arabskie do walki z reżimem islamskim. Z pieniężnym poparciem Żydów z Chajbaru pewnego dnia armia bałwochwalców ruszyła z różnych punktów Półwyspu Arabskiego na miasto Medinę. W wyniku wybuchła wojna między stronami.
Dzięki Prorokowi i samopoświęceniu jego wyznawców najeźdźczą armię zatrzymano za okopami przez miesiąc, po czym [najeźdźcy] zostali rozproszeni i wrócili do swojej ojczyzny – wśród nich Żydzi z Chajbaru, którzy wrócili do Chajbaru – i spokój [powrócił] do centrum islamu. Nieuczciwość Żydów z Chajbaru przekonała Proroka, że to niebezpieczne skupisko [Żydów musi zostać] rozbite i że [Żydzi z Chajbaru] muszą zostać rozbrojeni z powodu obaw, że ten uparty, skłonny do awantur lud użyje swojego olbrzymiego bogactwa, by raz jeszcze podżegać pogańskich Arabów przeciwko muzułmanom…”
Żydzi podżegają przeciwko islamowi
Artykuł z 29 kwietnia 2012 r. na Jamnews.ir o historii i geografii wsi Fadaq stwierdza: „Wieś Fadaq mieściła się dwa lub trzy dni na północ od Mediny we wschodnim Chajbarze… i wszyscy jej mieszkańcy byli Żydami… W siódmym roku Hidżra Prorok wysłał armię [do Chajbaru], żeby zmiażdżyć Żydów z Chajbaru, którzy poza dawaniem schronienia wywrotowym Żydom, którzy zostali wygnani z Medyny, spiskowali i podżegali rozmaite plemiona przeciwko islamowi. Po kilku dniach oblężenia [armia] zdobyła ich twierdze”.
Wiązanie Bitwy o Chajbar z dzisiejszym konfliktem arabsko-izraelskim – i przedstawianie jej jako modelu rozwiązania tego konfliktu
Najwyższy Przywódca Ali Chamenei: Sytuacja dzisiaj jest taka sama jak w czasach Chajbaru
W przemówieniu w mieście Kum 9 stycznia 2012 r. Najwyższy Przywódca Ali Chamenei omawiał sytuację geopolityczną Iranu i sankcje ekonomiczne nałożone na Iran przez USA, i porównał okoliczności walki szyickiego Iranu z niewiernymi USA i ich syjonistycznymi sojusznikami do sytuacji w czasie bitw o Badr i Chajbar. Chamenei nawiązywał do masakry dokonanej w 628 r. przez Proroka Mahometa na Żydach z Chajbar (patrz poprzedni dział) i do zwycięstwa w 623 r., jakie Prorok Mahomet i jego mała grupa muzułmanów – których Chamenei wiązał z dzisiejszymi szyitami – odnieśli nad bogatym plemieniem niewiernych Kurajszów.
Chamenei powiedział: “Front, przed którym stoimy, jest frontem Ameryki i syjonistów, którzy próbowali każdej metody i każdej intrygi, żeby walczyć z narodem irańskim… w celu osłabienia potęgi reżimu i zniszczenia determinacji ludzi…
U zarania Iranu wrogowie razem z Banu Taleb [bogaci rywale Mahometa z plemienia Banu Kurajsz] sądzili, że narzucą oblężenie ekonomiczne na muzułmanów, ale im się nie udało. Kalkulacje tych drani były błędne. [Dzisiaj] sądzą, że jesteśmy w tej samej sytuacji co Banu Abi Taleb [który oblegał Medynę]… ale tak nie jest. Dzisiaj jesteśmy w sytuacji [identycznej z sytuacją] Badr i Chajbaru… Nasz naród [może już] zobaczyć zwycięstwo. Naród jest bliski zwycięstwa” [9] .
Irański ekspert ds. Bliskiego Wschodu: Podobnie jak w Chajbarze milion Izraelczyków ucieknie z okupowanych terytoriów
6 czerwca 2012 r. agencja informacyjna Fars opublikowała wywiad z Mohammadem Sadeqem Al-Hosseinim, byłym doradcą reformistycznego ministra kultury Ataollaha Mohajeraniego i ekspertem ds. Bliskiego Wschodu. Poniżej podajemy fragmenty tego wywiadu:
Dziennikarz: Biorąc pod uwagę obecne warunki, jak jest sytuacja Izraela?
Hosseini: Sekretarz generalny Hezbollahu [Hassan Nasrallah] powiedział kilka dni temu, że kwestia “Izraela od Nilu do Eufratu” jest zakończona. Syjoniści czują po raz pierwszy, że nie mają żadnych bodźców do dalszej obrony tego sztucznego państwa. Mówią, że nie mogą spać z powodu „oporu” – naprawdę żyją teraz z tym uczuciem. Widzisz, że budują mur rozdzielający ich i Palestyńczyków na Zachodnim Brzegu. Teraz, z powodu ich strachu przed wpływami rewolucji egipskiej, chcą także zbudować mur oddzielający na granicy egipskiej. Zbudowali także mur oddzielający na granicy z Libanem. Ta sprawa oddaje dokładnie znaczenie wersetu koranicznego: „Oni nie będą walczyć z wami wszyscy razem, jedynie w miastach ufortyfikowanych albo spoza murów”. [Koran 59:14]
Pytanie: To znaczy sytuację Badr i Chajbaru, do której nawiązywał [Najwyższy Przywódca Ali Chamenei]?
Hosseini: Tak właśnie. Dlaczego wierzy on, że nie jesteśmy w sytuacji Abi Taleba, ale Badr i Chajbaru? Ponieważ w takich samych okolicznościach jak Badr wygraliśmy 33-dniową wojnę [w lipcu 2006 Liban-Izrael] i 22-dniową wojnę [2008-9 Izrael-Hamas]. Okoliczności Chajbaru [są obecne również dzisiaj, ponieważ Żydzi walczą] zza muru. To znaczy, że osiągnęli granicę swoich możliwości i opcji, i nie są już dłużej skłonni opuścić swoich domów. Biorąc pod uwagę, że Izrael jest małym i bardzo wąskim krajem nadbrzeżnym i nie ma zdolności strategicznej ani geopolitycznej do obrony, może on zniknąć w każdym momencie. Ci ludzie mogą masowo uciekać. Jak powiedział [Yahya Rahim] Safavi, w warunkach otwartej wojny milion Izraelczyków ucieknie z okupowanych terytoriów [tj. Izraela] w pierwszym tygodniu [wojny]. To nie jest żadna przesada” [10] .
„Przez całą historię” syjoniści próbowali zniszczyć islam wraz z muzułmanami
21 września 2012 r., w reakcji na zachodni film antyislamski Niewinność muzułmanów, Hujjat Al-Islam Ali Namat Allahi, który stoi na czele islamskiego biura przewodnictwa w mieście Kazwin, wyjaśnił, że tak samo jak Żydzi szkodzili Prorokowi Mahometowi „przez całą historię”, syjoniści próbowali zniszczyć islam: „Ludzie pytali Proroka: ‘Jakie plemię szkodziło ci i dręczyło cię najbardziej podczas szerzenia islamu?’ Odpowiadał, że plemię żydowskie wielce mu szkodziło i dręczyło. Ta tradycja wyraźnie wskazuje, że plemię żydowskie szkodziło Prorokowi – [tak jak] przez całą historię syjoniści czynili wysiłki, by zmarginalizować religię islamu w celu zniszczenia jej między muzułmanami” [11] .
„Żydzi-syjoniści” wymyślili opowieść o Holocauście – tak samo jak wypaczyli fakty z wczesnej epoki islamu
18 grudnia 2012 r. negujący Holocaust artykuł w Fars, „Holocaust – wejście do strefy zakazanej” Mohammada Malik-Zadeha [12] stwierdzał, że Holocaust jest mitem i że nie potrzeba na to żadnego dowodu, ponieważ źródła islamskie wyraźnie pokazują sprawność “Żydów-syjonistów”, jeśli chodzi o wypaczanie faktów.
W artykule autor pisze: „…To jest streszczenie głównych punktów historii Holocaustu z punktu widzenia jej twórców, głównie Żydów-syjonistów… Zbadanie prawdy lub fałszu tego twierdzenia [że Holocaust istotnie miał miejsce] nie jest przedmiotem tego artykułu ani głównym celem autora przy pisaniu go. Wystarczy zauważyć tutaj, że w tej sprawie Żydzi wypaczyli i sfałszowali swoje wydarzenia historyczne [tak samo] jak to zrobili u zarania islamu [13] . Są tak sprawni w robieniu tego, że nie ulega wątpliwości, iż w tej sprawie [tj. Holocaustu] także wypaczyli fakty, żeby [osiągnąć] swój cel.
Ajatollah Ruhollah Karehi: „Nadal jest możliwe” uczynić Żydom to, co uczyniono w Chajbarze
7 kwietnia 2012 r. w wykładzie o moralności ajatollah Ruhollah Karehi wyjaśnił, że Żydzi jeszcze nie przezwyciężyli tego, co Mahomet zrobił im w Chajbarze. Powiedział on: “Szyityzm uczy, że nadal jest możliwe uczynić [Żydom] to, co uczynił im [Mahomet] w Chajbarze, jak [to], co libański Hezbollah [zrobił Izraelczykom]. Drogi [przywódca Hezbollahu] pan Hassan Nasrallah jest wielkim człowiekiem, który pokazał, że nadal jest możliwe [zrobić to, co zrobiono w Chajbarze]. Żydzi są niezdolni [do walki z muzułmanami]” [14] .
* E. Zigron jest pracownikiem badawczym w MEMRI; A. Savyon jest dyrektorką Iranian Media Project.
——————-
[1] YJC.ir (Iran), August 17, 2012.
[2] ISNA.ir (Iran), July 1, 2012; Iranian Vice President Mohammad Reza Rahimi expressed similar sentiments, IRNA.ir (Iran), September 3, 2012.
[3] Fars (Iran), August 17, 2012.
[4] Lenziran.com, August 31, 2012. It should be noted that these statements from the sermon were not reported in the Iranian print media.
[5] Walter J. Fischel, „The Jews in Mediaeval Iran, from the 16th to the 18th Centuries,” In: Shaul Shaked (ed.), Irano-Judaica I (Jerusalem, 1982), pp. 265-291; Bernard Lewis, The Jews of Islam (Princeton, New-Jersey, 1984).
[6] Islam and Revolution: Writings and Declarations of Imam Khomeini(Translated and annotated by Hamid Algar) (Berkeley, 1981), p. 27, 89, 109, 127. See also Ayatollah Ruhollah Khomeini, Al-Qadiyya al-Falastiniyya fi kalam al-Imam al-khomeini, Beirut, 1996, p. 31, and Khomeini, Al-Hukuma Al-Islamiyya („Islamic Government”), Beirut, 1979, p. 83.
[7] It should be noted that Iranian regime spokesmen are ostensibly calling for a democratic solution to the Palestinian problem, but a close look at the essence of the solution that they propose shows that it is a delicately worded demand for the elimination of the State of Israel. Iran’s intention is to bring back the Palestinian refugees and conduct a referendum among those who lived in Mandatory Palestine prior to 1948. Thus, a state with a Muslim Arab majority will come into being, and only the offspring of Jews who lived there prior to 1948 will be permitted to remain and live there unharmed. Iranian President Mahmoud Ahmadinejad said on November 23, 2012 that there is no need for war to solve the Palestinian issue – it can be done democratically, through free elections whose results will indicate that the Zionists have no place in Palestine. Mehr (Iran), November 23, 2012.
[8] Snn.ir, March 10, 2012.
[9] Farsi.khamenei.ir, January 9, 2012.
[10] Fars (Iran), June 6, 2012
[11] Fars (Iran), September 21, 2012.
[12] Fars (Iran), December 18, 2012. This originally appeared in the 10th issue of the Farhang-e Pouya magazine, published by the Imam Khomeini Center for Education and Culture, which is run by Ayatollah Mesbah-e Yazdi. This article will be discussed extensively in Part II of this series, which will focus on Holocaust denial.
[13] The author adds here this footnote: „In religious texts, and particularly in the Koran, in many instances, the hypocritical policy of the Jews is omitted. For example, 'The Table’ [Chapter 5], Verse 13 refers to the Jewish tribes’ violation of the pact. [This chapter] stresses the [Jews’] treachery and distortion of facts, and for this reason they were cursed by God: 'We have cursed the Jews and made their hearts heavy because they violated the pact. They distorted the words and took them out of context, and forgot some of the things for which they were chastised, and you [the Prophet] should always be aware of their treacherous [nature].'”
[14] Fars (Iran), April 7, 2012.
