Z okazji dziesiątej rocznicy śmierci Jasera Arafata i na tle narastającego napięcia miedzy Izraelem a Palestyńczykami, członek Komitetu Centralnego Fatahu Marwan Al-Barghouti, wydał oświadczenie z więzienia izraelskiego, gdzie odsiaduje wyrok wielokrotnego dożywocia za akty terroryzmu, które spowodowały śmierć i kalectwo wielu Izraelczyków.
W oświadczeniu Al-Barghouti wyraził swoje oddanie drodze walki narodowej Jasera Arafata, oporu wobec okupacji i wyzwolenia ojczyzny i Jerozolimy. Wezwał także Palestyńczyków, by dokończyli wysiłku pojednania i trzymali się opcji oporu i karabinu, ponieważ jest to najkrótsza droga do zdobycia wolności, prawa powrotu i niepodległości. Powiedział następnie, że kierownictwo palestyńskie powinno formalnie zatwierdzić ruch bojkotu antyizraelskiego i wezwał aparaty bezpieczeństwa Autonomii Palestyńskiej (AP) do wspierania demonstracji na rzecz powstania palestyńskiego w Jerozolimie.
Należy zauważyć, że w sierpniu 2014 r., podczas walk między Izraelem a Hamasem w Gazie, Al-Barghouti opublikował oświadczenie krytykujące postępowanie kierownictwa AP wobec Izraela i bezowocność negocjacji izraelsko-palestyńskich, i nakłaniał ruch Fatahu, by trzymał się oporu jako sposobu zakończenia okupacji [1].
Poniżej podajemy przekład oświadczenia Al-Barghoutiego [2].
Marwan Barghouti (zdjęcie: medea.be)
„Lojalność wobec Jasera Arafata jest także lojalnością wobec Jerozolimy, jedności narodowej i oporu.
W tych dniach obchodzimy dziesiątą rocznice męczeństwa dowódcy założyciela, wielkiego przywódcy narodu, nieżyjącego prezydenta i cudu współczesnej rewolucji palestyńskiej, szahida Jasera Arafata – symbolu Palestyny i palestyńskiej tożsamości narodowej, który żyje na zawsze w sercach Palestyńczyków, Arabów i wolnych ludzi świata. To jest człowiek, który wybrał drogę męki i poświęcenia, drogę heroizmu i honoru, drogę rewolucji i oporu, który umieścił Palestynę na mapie całego świata i który nie znał znaczenia słowa rozpacz, ale nadal, do ostatniego momentu swojego życia, wierzył w zwycięstwo, w wyzwolenie ojczyzny, w [prawo] powrotu, w niepodległość i w nasze święte i odwieczne prawo do ziemi Palestyny. [Człowiek, który] trzymał się [zasady] niezależnego palestyńskiego podejmowania decyzji i arabskości ludu palestyńskiego i jego członkostwa w narodzie arabskim i islamskim; [człowiek] który zawsze przewodził wszystkim bitwom rewolucji i nie wahał się podejmowania niezbędnych decyzji politycznych we właściwym czasie i który stał na straży jedności palestyńskiej i utrzymywał kontakt ze wszystkimi siłami, partiami i sektorami areny palestyńskiej.
W dziesiątą rocznicę męczeństwa dowódcy założyciela, Jasera Arafata, lud palestyński czuje jeszcze większą żałobę i ból z powodu jego nieobecności, bowiem zostawił za sobą olbrzymią próżnię i sprawa palestyńska drogo za to płaci.
Z mojej izolatki więziennej w więzieniu okupanta izraelskiego, [gdzie jestem zamknięty] wraz z tysiącami innych więźniów palestyńskich, pragnę wykorzystać tę okazję do podkreślenia następującego:
– Zabicie prezydenta Jasera Arafata było [rezultatem] oficjalnej decyzji izraelsko-amerykańskiej, która pojawiła się po przedłużonym oblężeniu wojskowym i politycznym. [Zabicie] miało na celu zakończenie błogosławionej intifady Al-Aksa i zaszkodzenie jedności i oporowi palestyńskiemu, i nie potrzeba dziesięcioleci pracy zespołów i komisji dochodzeniowych, by pojąć prawdę.
– W dziesięć lat po zabiciu Jasera Arafata lud palestyński – mimo wszystkich wysiłków i gróźb skierowanych na zmuszenie go, by zrzekł się swoich zasad narodowych i swoich legalnych praw – jest nadal silny i zdecydowany zdobyć wolność i niepodległość. Ponadto, wszystkie wysiłki, by porzucił ścieżkę powszechnego oporu, zawiodły, a jednym z kolejnych dowodów tego niepowodzenia jest niezłomność naszej bohaterskiej ludności w Strefie Gazy i jej odważny opór, jak również [obecne] powstanie naszego ludu w umiłowanej Palestynie.
– Trzymanie się dziedzictwa Jasera Arafata i zasad, za które zmarł jako męczennik, jak to zrobiły tysiące innych, będzie osiągnięte przez kontynuowanie procesu pojednania narodowego na podstawie konkretnych zasad [1] przez dokończenie jedności narodowej, popieranie rządu zgody narodowej i trzymanie się opcji powszechnego oporu i karabinu, tak samo jak Jaser Arafat, Abu Dżihad, Ahmad Jassin, [Fathi] Szkaki, Abu Mustafa Al-Karmi i Al-Dżabari zostali męczennikami z karabinem w dłoni.
– Musimy rozważyć [ponowne zatwierdzenie] opcji oporu, ponieważ jest to najkrótsza droga do pokonania okupanta i osiągnięcia wolności, [prawa] powrotu i niepodległości. Kierownictwo palestyńskie musi [także] oficjalnie zatwierdzić ruch bojkotu antyizraelskiego.
– Trzeba na nowo ocenić rolę i misję Autonomii Palestyńskiej, żeby jej główną misją było popieranie i wspieranie powszechnego oporu, co czyni koniecznym natychmiastowe zakończenie koordynacji w sprawach bezpieczeństwa i kooperacji [z Izraelem], które [tylko] wzmacniają okupanta i są straszliwie szkodliwe dla interesu narodowego ludu palestyńskiego.
– Musi się podjąć odważną i natychmiastową decyzję o zwróceniu się do Rady Bezpieczeństwa i przystąpienia do międzynarodowych instytucji i agend, przede wszystkim do Międzynarodowego Trybunału Karnego [w Hadze] i zaprzestania stawiania na iluzję negocjacji.
– Musimy przekazać naszą cześć i szacunek ludowemu powstaniu w Jerozolimie i wezwać ludność palestyńską na Zachodnim Brzegu, w Gazie i wewnątrz [granic 1948 r.] oraz w diasporze [palestyńskiej] i świecie arabskim i islamskim, żeby poparli to powstanie, ponieważ bitwa o Al-Aksę i miejsca święte dla islamu i chrześcijaństwa jest bitwą o Palestynę i bitwą o wolność, powrót i niepodległość. Przy tej okazji wzywam aparaty Autonomii [Palestyńskiej] i palestyńskie aparaty bezpieczeństwa, by broniły demonstrantów popierających powstanie naszego ludu w Jerozolimie i wsparły ich.
– Wszystkie siły polityczne, społeczne, ekonomiczne i kulturalne i wszystkie osobistości i instytucje powinny zostać wezwane do przeprowadzenia narodowej konferencji i dialogu strategicznego w celu sformułowania wspólnej palestyńskiej koncepcji i strategii, z uczestnictwem wszystkich, w celu położenia fundamentów pod wybory do Palestyńskiej Rady Ustawodawczej, prezydentury i Palestyńskiej Rady Narodowej – [bo] wiele lat minęło od kiedy wygasła prawna ważność tych organów oraz w celu odnowienia palestyńskich aparatów politycznych.
– Zbrodnia ranienia przywódców ruchu Fatahu w Gazie powinna zostać potępiona i powinno się wezwać aparaty bezpieczeństwa do ścigania sprawców i pociągnięcia ich do odpowiedzialności, pozwalając [w ten sposób] rządowi zgody narodowej na wypełnienie jego obowiązków w Strefie [Gazy]. Powinno się wezwać masy ludowe do uczestnictwa na tyle, na ile to możliwe i w całej ojczyźnie do upamiętnienia dziesiątej rocznicy martyrologii dowódcy i symbolu, Jasera Arafata.
– Korzystam z tej okazji, żeby ponowić zobowiązanie i przysięgę kontynuowania drogą Jasera Arafata: drogą walki narodowej i oporu wobec okupacji, i drogą trzymania się jego marzenia i marzenia naszego wspaniałego ludu o wyzwoleniu ojczyzny i Jerozolimy, [która jest] źródłem naszej inspiracji, klejnotem w naszej koronie, największą ozdobą naszych miast i naszą odwieczną stolicą.
Wasz brat,
Marwan Al-Barghouti (Abu Al-Kassam)
Więzienie Hadarim, izolatka więzienna, cela 67″
Przypisy(nie spolszczone):
[1] See MEMRI Special Dispatch No. 5828, „Marwan Barghouti In Message From Israeli Jail: The Time Has Arrived For Fatah Members To Take Part In Comprehensive Resistance Against Israel,” August 27, 2014. [2] Al-Quds (Jerusalem), November 11, 2014.
