W artykule z 13 stycznia 2016 opublikowanym w jordańskim dzienniku „Al-Dustour”, Maher Abu Tair ostrzegał przed szkodami wyrządzanymi psychice dzieci przez drastyczne obrazy przekazywane w mediach również w krajach, w których nie ma wojny ani konfliktu. Autor artykułu pisał, że narażanie dzieci na tego rodzaju obrazy wpływa na ich świadomość i terroryzuje je, tak że mogą jako dorośli być przepełnieni strachem i uległością, być zbyt wystraszonymi, by umieć się bronić. Abu Tair wezwał media do odpowiedzialności i takiego dobierania obrazów, aby przekazać doniesienia bez powodowania szkód u widzów.
Maher Abu Tair (Aljazeera.net, 4 lutego 2015)
Poniżej fragmenty z tego artykułu: [1]
Dziesiątki tysięcy filmów i scen masakr w Palestynie, Iraku, Syrii, Jemenie, Libii i wielu [innych] miejsc pojawia się w mediach każdego roku. Te obrazy to nie tylko zdjęcia; łączą ludzi, którzy nie doświadczyli katastrof z tymi, którzy ich doświadczają.
Jednakże zastanawiamy się nad jedną specyficzną grupą – młodymi ludźmi, którzy chłoną nasycone krwią media za pośrednictwem ekranów telewizyjnych, portali społecznościowych, i stron internetu. Jest tak dlatego, że to pokolenie nie może być uchronione przed drastycznymi obrazami, z którymi stykają się przez swoje laptopy, komputery, iPady a nawet WhatsAppy. Liczne opcje są tu dostępne.
Jeśli dzieci w krajach dotkniętych katastrofą są narażone na mentalną dewastację, ich dusze są dręczone strachem, terrorem, w efekcie oglądania na własne oczy śmierci i masakrowania – jak dzieci w Gazie czy Syrii -… a co z dziećmi, które oglądają takie sceny z daleka i jaki ma to na nie wpływ? To nie jest porównanie dwóch sytuacji – [takie] porównanie byłoby nieuczciwe – ale mówimy tu o szczególnej sytuacji, która pokazuje, że mentalna dewastacja arabskiej tożsamości dotyczy wszystkich – zarówno tych, którzy są bombardowani i tych którzy oglądają bombardowania [w mediach].
„Chcielibyśmy [usłyszeć jakieś] profesjonalne opinie o psychologicznym wpływie [tych drastycznych obrazów] na dzieci znajdujące się poza dotkniętymi wojną krajami. Miliony tych dzieci, głównie arabskich, [jest narażonych] na zalew drastycznych obrazów. Jakie efekty to może mieć [?] Czy zrujnuje ich osobowość i doprowadzi do emocjonalnej uległości i upokorzenia w młodym wieku, tak, że dziecko będzie dorastało przerażone i uległe… uciekając przed śmiercią za wszelką cenę? Lub czy będę [te obrazy] akumulowały się w jego [pamięci] i kiedy dorośnie zmienią się w burzę wściekłości i pragnienie zemsty przeciw elementom, które będzie uważał za winne zabijania, osierocania i terroryzowania, które oglądał w dzieciństwie?
Chcemy otwarcie powiedzieć, że ten [negatywny] wpływ drastycznych obrazów na arabski świat dotyczy nie tylko ludzi, którzy cierpią pod okupacją, konfliktami lub wojnami domowymi, ale po cichu rozszerza się, przenika [umysły] milionów ludzi, szczególnie dzieci, zmieniając je w trudny do przewidzenia sposób.
Jest to rodzaj szkód powodowanych przez przekazy telewizyjne, przez obrazy, które dokumentują wydarzenia, ale [równocześnie] stanowią ukryte narzędzie zmieniające świadomość [ludzi] w regionie, ponieważ masowa publikacja i przekaz [tego rodzaju obrazów] bez brania pod uwagę długofalowych skutków, powoduje zasianie strachu i uległości w sercach dzieci, by zmienić je w młodych ludzi, niezdolnych do właściwego zajmowania się swoim życiem, ponieważ [strach] przed śmiercią został im wpojony we wrażliwym wieku.
Dlatego też wzywamy wszystkie media, w szczególności media arabskie, by głęboko rozważyły wagę obrazów i ich zbiorowy wpływ. Chociaż te obrazy nie mogą być zignorowane, możemy wybierać obrazy, które ilustrują doniesienia, bez tego by stawały się narzędziem niszczącym psychikę [dzieci] w krajach, które nie są jeszcze dotknięte przez katastrofę.
Te słowa nie mają na celu dzielenia [ludzi] w regionie na tych, którzy żyją wygodnie i tych, którzy doświadczają katastrof. Jednak nie chcielibyśmy powiększać [szkód powodowanych przez] te katastrofy, tak by krzywdziły wszystkich. Jest ogromna różnica między wywoływaniem sympatii przez pokazywanie obrazów, a niszczeniem struktury emocjonalnej ludzi i podporządkowywanie ich przez zmuszanie do oglądania rodaków ginących lub kaleczonych.
Przypis:
[1] „Al-Dustour” (Jordania), 13 stycznia 2016.
Visit the MEMRI site in Polish: http://www2.memri.org/polish/
If you wish to reply, please send your email to memri@memrieurope.org .
