Obóz ideologiczny Iranu rozpoczął nową falę oskarżeń przeciwko przewodniczącemu Rady Celowości, Haszemiemu Rafsandżaniemu, który przewodzi obozowi pragmatycznemu w kraju, po jego wypowiedzi z 20 sierpnia 2016 r. na konferencji edukacyjnej, w którym chwalił silną gospodarkę Niemiec i Japonii. Powiedział on, że tym dwóm krajom udało się ożywić swoją gospodarkę przez inwestowanie w innowacje naukowe zamiast w armię i wyraził nadzieję, że prezydent irański, Hassan Rohani zrobi to samo podczas drugiej kadencji prezydenckiej.
W odpowiedzi rzecznicy obozu ideologicznego oskarżyli Rafsandżaniego o próbę osłabienia Iranu pod względem militarnym, argumentując, że jego wypowiedź zapraszała wrogów Iranu do ataku go i dodając, że ta droga zapewni Iranowi utratę niepodległości i powrót do podporządkowania się USA.
5 września 2016 r. biuro Rafsandżaniego wydało pełną wściekłości odpowiedź, w której twierdzono, że słowa Rafsandżaniego zostały wyjęte z kontekstu jako część “ spisku zorganizowanego” przez “pewne nurty” w celu, między innymi, zaszkodzenia szansom powtórnego wyboru Rafsandżaniego. Ponadto napisano, że zakaz zbrojenia się w Niemczech i Japonii był faktem historycznym, nie zaś osobistą wypowiedzią Rafsandżaniego i przedstawiono te dwa kraje jako przykłady narodów, które z powodzeniem oparły się na wiedzy i użyły swoich budżetów militarnych do zbudowania silnego przemysłu, który może przeciwstawić się innym krajom [1].
Poniżej przedstawiamy wypowiedź Chameneiego z 18 września, krytykującą Rafsandżaniego, następnie odpowiedź tego ostatniego oraz artykuł redakcyjny z “Kayhan”, wyprzedzający ripostę Rafsandżaniego.
Chamenei atakuje Rafsandżaniego
Mimo zaciekłej riposty Rafsandżaniego irański Najwyższy Przywódca, Ali Chamenei krytykował Rafsandżaniego za jego słowa. W przemówieniu do oficerów Korpusu Strażników Rewolucji Islamskiej Iranu (IRGC) 18 września 2016 r. Chamenei, choć nie wymienił nazwiska Rafsandżaniego, mówił o nim jako o niemądrym człowieku, którego wypowiedzi są niesłuszne. Mówił, że wypacza ona zasady rewolucji i stara się wymazać jej osiągnięcia, że chce znowu podporządkować Iran zachodniemu porządkowi świata i przyjąć zachodni styl życia pod pretekstem potrzeby zakończenia izolacji politycznej Iranu i wprowadzenia go do społeczności międzynarodowej. Chamenei powiedział:
“Niedawno niektórzy wyrazili opinię, że rozmontowanie organizacji militarnych było przyczyną postępu w pewnych krajach. Bardzo trudno uwierzyć, że ci, którym przypisano te wypowiedzi, rzeczywiście takie rzeczy powiedzieli. Ale jeśli takie wypowiedzi rzeczywiście zostały wygłoszone, to są one zdecydowanie niesłuszne.
Kraje, o których powiedziano, że zamknęły swoje organizacje militarne, nie zrobiły tego dobrowolnie. Powodem, dla którego ich organizacje militarne zostały zamknięte, było to, że zostały zniszczone w wojnach światowych i nie pozwolono im mieć organizacji militarnych… Żaden mądry człowiek nie odkłada na bok swoich sił obronnych. Tak więc, powinniśmy codziennie wzmacniać siłę obronną kraju…
Poza niesłusznymi wypowiedziami o sile obronnej kraju, są także błędne interpretacje i wypaczenia pewnych pojęć rewolucyjnych. Takie interpretacje i wypaczenia są nawet bardziej niebezpieczne niż te niesłuszne wypowiedzi.
Odrzucenie terminu ‘niepodległość’ i porównywanie go do izolacji [termin użyty przez Rafsandżaniego i Rohaniego, by argumentować, że ich polityka zakończy polityczną izolację Iranu] jest uważane za fałszowanie [wartości rewolucyjnych].
Celem odrzucenia niepodległości jest naśladowanie systemów, które zaprojektowały mocarstwa dominujące. Niestety, niektórzy ludzie powtarzają to pojęcie świadomie lub nieświadomie. ‘Niepodległość, kultura i wiara’ powinny być składnikami tożsamości narodowej. ‘Dlaczego mamy porzucić naszą prawdziwą tożsamość i naśladować złe i absurdalne [po persku jest tu słowo ‘haniebne’ – MEMRI] metody zachodnie?’” [2]
“Kayhan” atakuje Rafsandżaniego
Przykładem gwałtownego ataku obozu ideologicznego na Rafsandżaniego był artykuł redakcyjny w:Kayhan” z 4 września 2016 r., napisany przez redaktora naczelnego tej gazety, Hosseina Szariatmadariego, który jest bliski Chameneiemu. Szariatmadari napisał, że Rafsandżani wezwał do zakazu posiadania armii przez Iran. Podał następnie szereg argumentów na rzecz potrzeby posiadania armii zarówno w Iranie, jak poza nim i podkreślił potrzebę dalszego rozwijania programu pocisków rakietowych. Powiedział także, że Rafsandżani wie, iż jego plan z pewnością uczyni Iran raz jeszcze „niewolnikiem Ameryki” i że po cichu ma motywację do wypowiedzi mających na celu zaszkodzenie niepodległości, honorowi i bezpieczeństwu Iranu:
“”W nowym wystąpieniu pan Haszemi Rafsandżani powiedział rzeczy, których nie oczekiwalibyście od Rafsandżaniego z początków rewolucji [kiedy był antyzachodnim rewolucjonistą], ale które nie zaskakują u Rafsandżaniego po 2009 r. [tj. po publicznych protestach w następstwie oszustw wyborczych w wyborach prezydenckich, kiedy był krytyczny wobec reżimu i nawoływał do pojednania z Zachodem]. Rafsandżani powiedział: ‘Jeśli mówicie dzisiaj, że Niemcy i Japonia mają najsilniejsze gospodarki [na świecie], to dlatego, że po II wojnie światowej byli zmuszeni do nieposiadania armii… Kraj w stanie wojny wydaje mnóstwo pieniędzy na swoje wojsko i dlatego pieniądze [Japonii i Niemiec] zostały uwolnione i użyli ich na rozwój nauki i produkcji, w ten sposób budując gospodarkę zakorzeniona w nauce – i dlatego nie są już narażeni. Ta droga jest otwarta dla Iranu [wraz z akceptacją JCPOA] i administratorzy – ci, których obchodzi [Iran], oraz nauczyciele – powinni wkroczyć w tę atmosferę. Jestem pewien, że druga kadencja Rohaniego [po wyborach 2017 r.] do tego nas doprowadzi’.
Rafsandżani powiedział coś podobnego uprzednio i kilka miesięcy temu tweetował: ‘Świat jutra jest światem rozmów, nie zaś pocisków’.
Niezależnie od tego, czy wiedział o tym i pragnął tego, czy nie wiedział o tym i nie pragnął tego, Rafsandżani zapraszał swoimi wypowiedziami Amerykę i innych oficjalnych wrogów Iranu, by przyszli i zaatakowali. Jeśli chodzi o jego wystąpienie, musimy powiedzieć:
Po pierwsze, w przeciwieństwie do słów Rafsandżaniego, Japonia i Niemcy wydają, odpowiednio, 41 miliardów dolarów i 36,7 miliardów dolarów na swoje armie i są zaszeregowane jako ósmy i dziewiąty [kraj] na liście krajów o najwyższych wydatkach militarnych. Także na tej liście są od pierwszego do siódmego miejsca Ameryka, Chiny, Arabia Saudyjska, Rosja, Anglia, Indie i Francja. Statystyki Rafsandżaniego o Japonii i Niemczech są nierealne i nieuzasadnione. Te dwa kraje wydają więcej na swoje armie niż większość krajów europejskich, takich jak Włochy, Austria i inne.
Niemcy i Japonie były także zmuszone wbrew swej woli do nie utrzymywania niezależnych, stałych armii. To znaczy, że po II wojnie światowej… zakazano im posiadania żołnierzy i niezależnej armii, i Alianci zawiadywali ich bezpieczeństwem zagranicznym. Japonia i Niemcy były całkowicie kontrolowane przez blok zachodni, szczególnie Amerykę, której [kontrola nad nimi] ciągnie się po dziś dzień. Dlatego jest naturalne, że kraje, które są pod całkowitą kontrolą amerykańską i są jej posłuszne, nie staną przed zagrożeniem ze strony jej i jej sojuszników.
Czy Rafsandżani zaleca, by Iran przyjął kontrolę i ochronę Ameryki i jej sojuszników? Wie on doskonale, że to zalecenie oznacza powrót do duszenia się, biedy, zacofania i nieszczęścia epoki tyranii [za Szacha] i stanie się niewolnikiem Ameryki.
Także w kwestii postępu naukowego Niemiec i Japonii Rafsandżani przedstawił nierealistyczne i błędne statystyki. Postęp w tych dwóch krajach wypływa całkowicie z nieustannej pracy i wysiłków, ścisłego planowania i zarządzania i z walki z korupcja. W innym wypadku, dlaczego nie ma takiego postępu w innych narodach pod panowaniem Ameryki?
W Niemczech, jeśli minister odbywa krajową wizytę – nie wizytę zagraniczną – i towarzyszy mu żona na koszt rządu, zostanie wyrzucony. Ale tutaj [w Iranie] ci, którzy myślą jak Rafsandżani, nie potepiają tych, którzy sprzeniewierzają fundusze Iranu [aluzja do niedawnych skandali korupcyjnych w kraju, szczególnie ujawnienia olbrzymich wynagrodzeń dla administratorów banku, zaaprobowanych przez rząd Rohaniego].
W Norwegii strona, która dała łapówkę Irańczykom jako część umowy ze Statoil, została postawiona przed sąd i ukarana, ale strona irańska, która otrzymała miliony dolarów w łapówkach i dokonała 10 razy więcej szkód Iranowi, jest przedstawiana jak Robin Hood. Niemcy i Japonia polegają na zasadzie ‘można zrobić’, ale jeden z członków gabinetu Rohaniego myśli, że potencjałem wytwórczym Iranu jest produkcja mydła, podczas gdy inny sądzi, że musimy ściągnąć kadrę kierowniczą z zagranicy i tak dalej.
Kilka miesięcy po Rewolucji Islamskiej [w 1979 r.] niektóre nurty polityczne zdjęły maski i otwarcie stanęły po stronie wroga. Wezwania do demontażu armii [Iranu] stały się tak natarczywe, że pewni członkowie rządu tymczasowego proponowali zwrot odrzutowców F-14, kupionych uprzednio w Ameryce i tak dalej. Tym naleganiom silnie sprzeciwiał się Imam Chomeini i jego towarzysze. W jakiś czas później armia iracka zaatakowała Iran z jawnym poparciem Ameryki, ujawniając, co stało za tymi natarczywymi wezwaniami.
Albo, przed nieudaną niespodzianką Ameryki w Tabas [tj. nieudana próba uratowania zakładników w kwietniu 1980 r.] zabrano systemy obrony przeciwlotniczej rozstawione wokół bazy w Kum, Manzarijeh, pod pretekstem, że są kosztowne i niepotrzebne. Kilka dni później jednak stało się jasne, że po ataku na ambasadę USA Amerykanie chcieli uwolnić zakładników, najpierw zajmując bazę Manzarijeh, a potem zabierając ich z Iranu.
Ameryka i jej sojusznicy nieustannie grożą przeprowadzeniem ataków militarnych [na Iran] i, jak sami przyznają, stworzyli ISIS, by walczyło z Iranem. Ponadto wyrażają wielkie obawy przed potężną obecnością Iranu i jego doradców wojskowych w regionie. Musimy zapytać, dlaczego Rafsandżani upiera się przy nieustannym powtarzaniu, że musimy zakończyć epokę programu pocisków w Iranie i zakazać Iranowi utrzymywania armii. Gdyby Haszemi [Rafsandżani] powiedział to tylko raz, wymagałoby to wyjaśnienia, dlaczego umyślnie zaprasza wroga, by zaatakował Iran militarnie – ale moglibyśmy założyć, że było to pomyłka i przymknąć oczy. Kiedy jednak pomyłka powraca, to jest ‘linią wiodącą’, a ponieważ chodzi o życie, pieniądze i honor społeczeństwa, jak również o niepodległość Iranu i [jego samo] istnienie, Rafsandżani musi wyjaśnić, co kryje się za jego naleganiami. To wyjaśnienie jest żywotne, ponieważ wypowiedzi Rafsandżaniego nie są zgodne z logiką, myślą i religia, a nawet wręcz z nimi sprzeczne.
Musimy zapytać Rafsandżaniego, czy wierzy, że wrogość Ameryki i jej sojuszników okazywana Iranowi skończyła się. Odpowiedź będzie prawdopodobnie negatywna, ponieważ nie tylko ta wrogość nie zmniejszyła się od wczesnych lat Rewolucji, ale urosła silniejsza i intensywniejsza, do punktu, w którym w dodatku do Ameryki jej inni sojusznicy zachodni, a [także] małe i duże reżimy w regionie, które są posłuszne Ameryce, otwarcie wystąpiły na arenie przeciwko Iranowi. Nawet niekompetentny Al-Saud [reżim w Arabii Saudyjskie] rozpuścił swój samochwalczy język. Ameryka nie ukrywa faktu, że stworzyła elementy terrorystyczne takfiri w celu zdestabilizowania bezpieczeństwa Iranu i istnieją dziesiątki przykładów, które wydłużają te listę. Czy Rafsandżani jest nieświadomy tej oczywistej rzeczywistości?! Z pewnością jest tego świadomy. Musimy więc zapytać go, dlaczego chce rozbroić Iran.
Wyobraźcie sobie tylko, gdyby Iran nie miał dzisiaj skutecznych sił zbrojnych i gdyby, jak pragnie Rafsandżani, wycofał się ze swoich pocisków balistycznych. Czy myślicie, że w tej sytuacji nie tylko Ameryka, ale inne małe niezdolne kraje w regionie, których bolą serca w wyniku Rewolucji Islamskiej, zawahałyby się przed zaatakowaniem Iranu? A co z ISIS, które od dawna marzy o wejściu do Iranu i popełnieniu tu zbrodni, jakie popełniło w Iraku i w Syrii? Czy zmarnowałoby choć jeden moment przed popełnieniem swoich straszliwych zbrodni? Jeśli odpowiedzią na te pytanie jest ‘nie’, i jeśli Iran zostanie rozbrojony, stanie się łatwym łupem dla wrogów dużych i małych. Czy możemy wątpić, że wypowiedzi Rafsandżaniego są jak zaproszenie dal ISIS?
Słowami Boga: ‘Niewierni kochają [sytuację, w której] porzucacie broń, żeby nagle was zaatakować’. Rafsandżani uważany jest za duchownego, więc z pewnością zna ostrzeżenie Boga, Albo surę Anfal 60, która mówi: ‘Przygotujcie przeciwko nim, ile możecie sił i oddziałów konnicy, którymi moglibyście przerazić wroga Allaha i wroga waszego’.
Ten werset, który ozdabia symbol IRGC, podkreśla wzmocnienie potęgi militarnej, kiedy wspomniane jest przerażanie wroga, jako jeden z celów budowania potencjału militarnego. Musimy zapytać: czy Rafsandżani zna porządek boży?! Oczywiście, że zna.
Tak więc w swojej niedawnej wypowiedzi Rafsandżani powiedział, że ‘ta droga jest otwarta dla Iranu’/ To powoduje zdumienie, ponieważ powiedział to po mowie o zakazaniu armii. Rafsandżani podkreślił także: ‘Jestem pewien, że druga kadencja rządu Rohaniego doprowadzi nas do tego’.
Odnosząc się do niedawnych posunięć rządu [Rohaniego], takich jak zgoda na FATF [Grupy Specjalnej ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy] [3], która z pewnością osłabi reżim, nie możemy i nie wolno nam zamykać oczu na takie wypowiedzi i możliwe pochodzenie takich słów” [4].
Przypisy (nie spolszczone):
[1] Isna.ir, September 15, 2016.
[2] English.khamenei.ir, September 18, 2016.
[3] See also MEMRI Inquiry and Analysis No. 1269, Khamenei Glorifies IRGC But Does Not Rule Out Adopting Financial Action Task Force (FATF) Standards, Which Harms IRGC, Regarded In The West As A Terror Organization, September 26, 2016.
[4] Kayhan (Iran), September 4, 2016.
Visit the MEMRI site in Polish: http://www2.memri.org/polish/
If you wish to reply, please send your email to memri@memrieurope.org .
