Wprowadzenie
Chociaż Islamski Dżihad, podobnie jak Hamas, jest organizacją religijną i był partnerem Hamasu w przeprowadzaniu ataków przeciwko Izraelowi, Hamas sporadycznie znajduje się z nim na kursie kolizyjnym. Hamas starł się także z grupami salafitów-dżihadystów w Gazie. Początkowo przymykał oczy na ich działalność, ale kiedy zorientował się, że destabilizują oni jego rządy, nie zawahał się przed zmasakrowaniem ich działaczy, którzy oskarżają go o porzucenie drogi dżihadu i ociąganie się z wprowadzeniem szariatu.
(Poniżej podajemy skróconą wersję angielskiego oryginału, który w całości można przeczytać tutaj: . Przypisy nie zostały spolszczone.)
I. Stosunki Hamasu z Islamskim Dżihadem
Napięcia między Hamasem a Islamskim Dżihadem wypływają na ogół z odmowy tego ostatniego do całkowitego powstrzymania działań przeciwko Izraelowi. Wysoki funkcjonariusz skrzydła militarnego Islamskiego Dżihadu – Brygad Al-Aksa – potępił aparaty bezpieczeństwa wewnętrznego rządu Hamasu za aresztowanie grupy agentów Islamskiego Dżihadu, kiedy przygotowywali się do misji przeciwko izraelskim siłom specjalnym; twierdził, że zatrzymani byli traktowani haniebnie. Dodał: „Nie ma tahdiah [uśpienia konfliktu] między oporem a Izraelem, ponieważ Izrael wkracza na terytoria dniem i nocą i szkodzi na nich wszystkim elementom życia” [1] .
Niektórzy twierdzą, że Islamski Dżihad koordynuje działania z Hamasem i przestrzega tahdiah z Izraelem. Zastępca sekretarza generalnego Islamskiego Dżihadu Ziad Nachala zaprzeczył temu, ale zauważył, że “[Islamski] Dżihad podjął własną decyzję nie eskalowania sytuacji, żeby nie rozpocząć nowej wojny, także ze względu na kryzys ekonomiczny w Gazie. Powściągliwość jest dobrowolna i nie ma nic wspólnego z żadnymi czynnikami zewnętrznymi „ [2]
[…]
Z drugiej strony Hamas i Islamski Dżihad kłócą się czasami o prawo do przyjmowania odpowiedzialności za ataki na siły izraelskie – co jest innym czynnikiem wywołującym napięcia miedzy nimi. Na przykład w marcu 2010 r. w starciu z siłami oporu w Gazie zginęło dwóch żołnierzy IDF. Hamas przyjął odpowiedzialność za ten atak, ale później wybuchła sprzeczka między Hamasem a Islamskim Dżihadem o to, kto uczestniczył w tej operacji, i rzecznicy obu stron twierdzili, że to ich strona była za to odpowiedzialna. Kłótnia przybrała na ostrości, kiedy agenci Islamskiego Dżihadu rozdawali słodycze, żeby świętować ten atak, co Hamas uznał za prowokację. Później agenci obu organizacji strzelali w powietrze, świętując sukces akcji [4] .
Kolejnym punktem zapalnym między tymi dwoma ruchami są meczety w Gazie. Witryna internetowa Elaph.com informowała, że po przejęciu przez Hamas meczetów pewne frakcje islamskie, włącznie z Islamskim Dżihadem, musiały założyć alternatywne meczety [5] . W sierpniu 2010 r. stosunki między tymi dwiema organizacjami pogorszyły się jeszcze bardziej po starciach między ich członkami, które przerodziły się w wymianę ognia [6] .
[…]
Dopiero po podpisaniu porozumienia o pojednaniu w maju 2011 r. nastąpiła poprawa stosunków Hamas-Islamski Dżihad i poinformowano, że przywódca Islamskiego Dżihadu, Ramadan Szalah pomógł rozwiązać spór między Abbasem a Maszalem w sprawie protokołu podczas ceremonii pojednania – włącznie z tym, gdzie będzie siedział każdy z tych dwóch przywódców i jak długie będę ich przemówienia.
II. Stosunki Hamasu z salafitami-dżihadystami
O grupach salafitów-dżihadystów
Duża liczba grup salafitów-dżihadystów jest aktywna w Gazie, niektóre dość duże i dobrze znane, inne małe i mniej znane. Większość tych grup ma nazwy o znaczeniu religijnym. Niektóre są aktywne online, inne rzadko tylko można znaleźć online; jest możliwe, że niektóre z nich w rzeczywistości nie istnieją.
Poniżej przedstawiamy listę tych grup, z kilkoma szczegółami o każdej:
Główne grupy
Al-Tawhid Wal-Dżihad
Ta organizacja była pierwszą grupą w Gazie, oficjalnie uznaną przez Issama Barkawiego, znanego jako Abu Muhammad Al-Makdisi, uważanego za najwybitniejszego ideologa ruchu salafitów-dżihadystów i obecnie uwięzionego w Jordanii [7] .
W kwietniu 2011 r. aresztowanie jej przywódcy skłoniło grupę do porwania i zamordowania włoskiego działacza praw człowieka Vittorio Arrigoni (patrz szczegóły poniżej). […]
Jund Ansar Allah
Ta grupa pojawiła się w 2007 r. Jeden z jej aktywistów, Mahmoud Abd Al-Ghani, został zabity w 2008 r. w uderzeniu izraelskim na kilka dni przed ogłoszeniem zakończenia tahdiah [10] . Grupa dostała się na czołówki gazet, kiedy próbowała zaatakować siły izraelskie używając koni obładowanych materiałami wybuchowymi [11] . Jej członkowie oskarżyli Hamas o odpowiedzialność za niepowodzenie tej akcji. W sierpniu 2009 r. przywódca grupy, Abd Al-Latif Moussa, znany także jako Nour Al-Makdisi, ogłosił ustanowienie emiratu islamskiego w Gazie, wywołując tym najpoważniejsze jak dotąd starcie między Hamasem a salafitami: Hamas napadł na meczet grupy Ibn Tajmijja w Rafah, zabijając dziesiątki członków grupy, włącznie z samym Nourem Al-Makdisim i innym wysokim działaczem, Chaledem Banatem, alias Abu Abdallah Al-Muhajir Al-Souri [12] .
Dżajsz Al-Ummah
Ta organizacja pojawiła się w 2008 r., kiedy jej rzecznik ogłosił, że jej celem jest zabicie ówczesnego prezydenta USA George’a Busha; według jej członków została założona kilka lat wcześniej. Jej przywódcą jest Ismail Hmeid, znany także jako Abu Hafs A-Masri, a rzecznikiem jest Abdallah Al-Ghazi. Hamas aresztował wielokrotnie tego pierwszego za działalność szkoleniową w obecności fotografów Reutersa, za oskarżanie Hamasu o niewprowadzanie szariatu i za przeszmuglowanie pewnej osoby do Gazy tunelami [13] .
Bojownicy Dżajsz Al-Ummah (Źródło: Hanein.info, October 1, 2010)
Dżajsz Al-Islam
Ta grupa pojawiła się w 2006 r., kiedy ogłosiła swój udział w porwaniu izraelskiego żołnierza Gilada Szalita. Jej przywódcą jest Mumtaz Dughmusz, znany także jako Abu Muhammad Al-Ansari, a innym wysokim rangą członkiem jest Abu Omar Al-Ansari. Grupa jest także znana z porwania brytyjskiego dziennikarza Alana Johnstona w 2007 r. [14] . Dughmusz, którego wspominano jako możliwego podejrzanego o zabicie generała Autonomii Palestyńskiej Moussę Arafata, był poprzednio członkiem Komitetów Ludowego Oporu, ale porzucił tę organizację w ramach konfliktów wewnętrznych między jej działaczami. Przed przystąpieniem do Komitetów był członkiem aparatu bezpieczeństwa Autonomii Palestyńskiej w Gazie [15] .
W 2008 r. 11 członków Dżaisz Al-Islam zostało zabitych, włącznie z bratem Dughmusza, w intensywnych starciach, jakie wybuchły między tą organizacją a Hamasem z powodu nadmiernej niezależności Dżajsz Al-Islam i jej sprzeciwu wobec aresztowań członków klanu Dughmusza [16] .
[…]
Dżaldżalat
Grupy Dżaldżalat były w większości założone przez byłych członków militarnego skrzydła Hamasu – Brygad Izz Al-Din Al-Kassam. Według badacza islamu, Adnana Abu Amera, „’Dżaldżalat’ jest w Gazie wspólną nazwą grup młodych, religijnych ludzi, którzy deklarują, że należą do salafizmu-dżihadyzmu [czasami pod tą nazwą], czasami jako Ansar Al-Sunna, a czasami Ansar Jund Allah” [20] . […]
Ansar Al-Sunna
Jednym ze znanych członków Ansar Al-Sunna jest Abu Hamza Al-Makdisi, który oskarżył Hamas o sabotowanie prób salafitów zjednoczenia swoich szeregów. Grupa przyjęła odpowiedzialność za atak karabinowy na kibuc w pobliżu granicy z Gazą, podczas którego zginął cudzoziemski robotnik [22] . Jeden z członków tej grupy, Dżihad Hadżila, został zabity próbując wysadzić bombę z kawiarni internetowej w Gazie [23] .
Dżamaat Sujouf Al-Hakk Al-Islamijja
Ta grupa, pod przewodnictwem Abu Sahiba Al-Makdisiego, wyłoniła się w 2006 r. Wielu uważa, że jest powiązana z Dżajsz Al-Islam [24] . Zorganizowała wiele ataków na to, co uważa za symbole permisywności i rozwiązłości, takie jak kawiarnie internetowe, sklepy sprzedające nagrania muzyczne i kobiety, które lekceważą islamski kodeks skromności. Grupa ta groziła obcięciem głowy prezenterkom palestyńskiej telewizji, które pojawiały się przed kamerami bez hidżabu, a także groziła administracji witryny internetowej Dunja Al-Watan za „popieranie kolaborantów, synów niewiernych sekularystów” [25] . […]
Wzrost salafitów-dżihadystów w Gazie
Zamachy 11 września w USA i kolejne ataki terrorystyczne w stolicach europejskich oraz nastanie globalnego dżihadu stworzyły dogodną wylęgarnię ekstremistycznych organizacji religijnych także w Gazie. Chaos, który panował w Gazie w ostatnim dziesięcioleciu i który osiągnął szczyt przed zamachem stanu Hamasu w czerwcu 2007 r., pozwolił ekstremistycznym elementom salafickim – z których najbardziej znany jest Dżajsz Al-Islam – na otwarte działanie [30] .
Wycofanie się Izraela z Gazy w 2005 r. i wejście Hamasu na scenę polityczną w wyborach do Palestyńskiej Rady Ustawodawczej w 2006 r., były katalizatorem działalności grup salafitów. Dowódca organizacji Dżund Ansar Allah, szejk Abu Hareth, powiedział, że „Uczestnictwo Hamasu w wyborach i jego wejście do parlamentu niewiernych było iskrą, która rozpaliła płomień idei salaficko-dżihadystycznej, która zaczęła wyłaniać się stopniowo i szerzyć wśród młodzieży” [31] .
Kiedy Hamas dotarł do nieoficjalnego tahdiah z Izraelem po wojnie w Gazie i zaczął przeciwdziałać strzelaniu rakietami i moździerzami do Izraela, grupy salafickie zaczęły coraz bardziej wypełniać próżnię walki zbrojnej, którą Hamas porzucił, i próbować przeprowadzać ataki przeciwko Izraelowi.
Cechy charakterystyczne i działalność grup salafickich
Grupy safickie nie są monolitycznym blokiem. Większość ich działaczy to Palestyńczycy, ale niektórzy pochodzą z innych krajów. […]
Jednym z nie-palestyńskich aktywistów jest Abu Abdallah Al-Muhajir Al-Souri, syryjski ekspert sabotażu i materiałów wybuchowych, który przybył do Gazy w 2007 r., żeby szkolić aktywistów z Brygad Al-Kassam. Spór z kierownictwem Hamasu, przede wszystkim o sprawę tahdiah, skłonił jego i innych członków Al-Kassam do porzucenia tej organizacji i dołączenia do dżihadystów [32] .
Minister spraw religijnych Autonomii Palestyńskiej, Mahmoud Al-Habbasz, powiedział, że Autonomia Palestyńska ma liczne informacje o nie-palestyńskich elementach przybywających do Gazy [33] .
Abu Hareth, dowódca Jund Ansar Allah, powiedział, że „większość członków Dżaldżalat pochodzi z organizacji islamskich: Hamasu, Islamskiego Dżihadu i Brygad Al-Ansar [militarnego skrzydła Komitetów Ludowego Oporu]. Siedemdziesiąt procent z nich było uprzednio [członkami] Brygad Al-Kassam i Hamasu”. Powiedział, że są dobrze wyszkoleni i mają znakomite umiejętności bojowe, i tylko nieliczni z nich przyszli z ruchów świeckich. […]
Liczbę aktywistów grup salafickich i ich zwolenników można szacować na wiele tysięcy. Abu Hareth powiedział: „Jedenaście tysięcy członków działa pod flagą grup salafitów-dżihadystów” [35] . Dowódca Dżajsz Al-Islam, Abu Al-Baraa także powiedział w wywiadzie dla „Al-Masri Al-Yawm”, że cztery grupy, które podpisują się pod ideologią Al-Kaidy (Dżajsz Al-Islam, Dżund Allah, Al-Tawhid Wal-Dżihad i Ansar Al-Sunna) mają razem 11 tysięcy członków [36] . Mahmoud Taleb powiedział, że liczba członków jego organizacji wynosi około 7 tysięcy” [37] […]
Ideologia salafitów kontra ideologia Hamasu; związki salafitów z Al-Kaidą
Salafici-dżihadysci są częścią globalnego ruchu dżihadu i opowiadają się za ideologią Al-Kaidy.
Wspólnym mianownikiem salafitów i Hamasu jest to, że oba te ruchy chcą zbrojnym oporem wyzwolić Palestynę; Hamas jednak nie odrzuca możliwości tahdiah, którą uważa za okazję do odpoczynku i przegrupowania sił, podczas gdy salafici-dżihadyści, podobnie jak Al-Kaida, opowiadają się za nieustannym dżihadem.
Hamas i salafici różnią się także poglądem na działalność polityczną. Salafici są przeciwni angażowaniu się w politykę (tj. tworzenie partii, uczestnictwo w wyborach i wchodzenie do parlamentu i rządu), podczas gdy Hamas widzi politykę jako uprawniony środek do osiągnięcia celu i rzeczywiście doszedł do władzy w wyborach.
Choć celem obu stron jest ustanowienie społeczeństwa opartego na islamskich zasadach, Hamas chce osiągnąć ten cel stopniowo, unikając przymusu, który alienowałby społeczeństwo. Salafici-dżihadyści zaś otwarcie deklarują, że ich celem jest narzucenie szariatu natychmiast i w pełni.
Inną różnicą jest to, że aspiracje Hamasu skupiają się na Palestynie, nie zaś na szerzeniu islamu na całym świecie poprzez globalny dżihad. Podobnie jak jego organizacja macierzysta, Bractwo Muzułmańskie, Hamas widzi przywrócenie globalnego kalifatu islamskiego jako wizję, która zostanie zrealizowana w jakimś nieokreślonym czasie w odległej przyszłości, nie zaś jako realistyczną ambicję, która zmaterializuje się w przewidywalnej przyszłości. W odróżnieniu od tego salafici-dżihadyści uważają cel przywrócenia kalifatu i poddania świata rządom islamskim za najwyższy priorytet, który trzeba osiągnąć środkami militarnymi. […]
W sprawie takfir (oskarżania innych muzułmanów o herezję), salafici uważają każdego muzułmanina, który nie idzie tym, co oni postrzegają jako słuszną drogę, za apostatę i dlatego uprawniony cel; Hamas, podobnie jak Bractwo Muzułmańskie, jest przeciwny wyrządzaniu krzywdy muzułmanom, ponieważ wierzy, że tylko Allah może oceniać jakość wiary muzułmańskiej. Członkowie Hamasu byli jednak krytykowani za oskarżanie członków Fatahu o herezję.
[…]
O stosunku salafitów do Żydów i Izraela dowódca Dżajsz Al-Islam, Abu Omar Al-Ansari, powiedział: “Każdy, kto podpisuje hudna [chwilowe zawieszenie broni] z Żydami przed wyzwoleniem miejsc świętych, zakończeniem okupacji i uwolnieniem więźniów – jest obrońcą Żydów i sojusznikiem Żydów i chrześcijan… Jest zdrajcą, wrogim wobec muzułmanów i działa, żeby szerzyć brud i rozpustę, niewiarę i upijanie się alkoholem” [47] . […]
Postawa Hamasu wobec salafitów
Hamas zmienia postawę od ignorowania salafitów do aktywnej walki z nimi
Początkowo Hamas ignorował wyłonienie się grup salafickich. Być może był zadowolony, pozwalając innym na osiągnięcie swoich celów zarówno na poziomie religijnym (islamizacja Gazy), jak i polityczno/militarnym (nadal trwający opór przeciwko Izraelowi). Ponadto początkowo nie czuł się zagrożony przez salafitów, a nawet zaprzeczał ich istnieniu. Kiedy prezydent Autonomii Palestyńskiej Mahmoud Abbas twierdził, że elementy Al-Kaidy przeniknęły do Gazy [49] , Hamas stanowczo temu zaprzeczał. W odpowiedzi na doniesienia w mediach izraelskich o tej sprawie Ismail Hanija stwierdził: „Nie ma żadnych ekstremistycznych organizacji ani grup na ziemi Gazy” [50] .
[…] Gdy tylko stało się oczywiste, że grupy salafickie nie współpracują ani nie słuchają Hamasu i przeprowadzają akcje, które szkodzą wizerunkowi Hamasu na świecie, Hamas nie zawahał sie przed użyciem przeciwko nim przemocy. Kiedy Dżajsz Al-Islam porwał brytyjskiego dziennikarza Alana Johnstona, Hamas wymusił jego uwolnienie [52] . Później, we wrześniu 2008 r., Hamas aresztował przywódcę Dżajsz Al-Ummah, Abu Hafsa, pokazując, że nie pozwoli żadnej grupie, także islamskiej, na podważenie stabilności swoich rządów. Po próbie Dżund Ansar Allah w czerwcu 2009 r. przeprowadzenia ataku na dużą skalę na Izrael przy użyciu koni obładowanych materiałami wybuchowymi, jak wspomniano powyżej – w czasie, kiedy Hamas dążył tahdiah po wojnie w Gazie – Hamas zaczął aresztować członków tej grupy.
Gwałtowne starcie w meczecie Ibn Tajmijja w Rafah
Zmiana wreszcie przyszła, kiedy 14 sierpnia 2009 r. przywódca Dżund Ansar Allah, Abd Al-Latif Moussa ogłosił ustanowienie islamskiego emiratu. Ogłoszenie to – dokonane w meczecie Ibn Tajmijja w Rafah w obecności uzbrojonych strażników w kamizelkach z materiałami wybuchowymi (patrz zdjęcie poniżej) – przyszło kilka dni po tym, jak salafici oznajmili o swoim zamiarze stworzenia emiratu i po załamaniu się prób wynegocjowania pojednania między Dżund Ansar Allah a Hamasem. Jeden z mediatorów, działacz Brygad Al-Kassam Muhammad Szimali, został postrzelony przez salafitów, co doprowadziło do odwetu Hamasu przeciwko członkom Dżund Ansar Allah w postaci masakry w meczecie Ibn Tajmijja i uszkodzeniu meczetu oraz domu przywódcy Dżund Ansar Allah, Moussy. Zabito dwudziestu dziewięciu ludzi, w większości z organizacji salafickiej, włącznie z samym Moussą, wraz z kilkoma członkami Hamasu [53]
Przywódca Dżund Ansar Allah, Abd Al-Latif Moussa ogłasza Emirat Islamski
(Źródło: Al-Quds, Jerozolima, 15 sierpnia 2009)[…]
Krytyka brutalności Hamasu przez salafitów
Hamas był ostro krytykowany przez wielu (Autonomia Palestyńska, salafici, redaktorzy arabskich gazet w Londynie) za sposób rozwiązania kryzysu z salafitami, za rozlew krwi i za zniszczenie miejsca świętego, tj. meczetu Ibn Tajmijja. […]
W odpowiedzi na twierdzenie Hamasu, że Autonomia Palestyńska stała za wydarzeniami w Rafah, minister spraw religijnych Autonomii Palestyńskiej, Mahmoud Al-Habbasz powiedział: „Te twierdzenia są absurdalne, idiotyczne… Wszyscy w Gazie wiedzą, że ekstremizm został posiany przez zamach stanu Hamasu – kiedy podniósł broń i zabił palestyńskich [cywilów], personel służb bezpieczeństwa i członków opozycji. Hamas zabił z zimną krwią dziesiątki ludzi w dzielnicach Al-Szadżaijja, Al-Zeitoun i Sabra w Rafah” [58] .
PLO także zareagowała na wydarzenia w Rafah: „Hamas powtarza eksperyment somalijski i afgański w Gazie, umożliwiając meczetom na zostanie ośrodkami politycznymi do szerzenia propagandy, ekstremizmu i podżegania przeciwko każdemu, kto myśli inaczej niż on – włącznie z wezwaniami do morderstwa. Komitet Wykonawczy PLO potępia morderstwa i zniszczenia [dokonane] przez Hamas i przez niepożądane gangi cudzoziemców… które Hamas założył i [sprowadził do Gazy] przez otwarcie bram i tuneli, aby mogli przeniknąć do Gazy „ [59] […]
Hamasowi nie udaje się ukryć strachu przed zagrożeniem salafickim
Kilka miesięcy po wydarzeniach w Ramah Hamas próbował robić wrażenie, że wszystko jest jak normalnie. Minister spraw wewnętrznych Fathi Hammad wygłosił uspokajające słowa: „W żaden sposób nie czujemy się zagrożeni przez nurt salaficki… Nie ma obaw przed salafitami-dżihadystami w Gazie. Siły bezpieczeństwa Hamasu wyeliminowały wszystkie chaotyczne zjawiska i panują nad sytuacją” [61] .
Jednak niepokój Hamasu z powodu problem salafitów nie zmniejszył się. Wysoki funkcjonariusz Hamasu Mahmoud Al-Zahhar, wysłany przez Hamas do Egiptu, powiedział: „Hamas obawia się rozprzestrzenienia w Gazie grup, które przyjmują ideologię Al-Kaidy, i śledzi ich posunięcia” [62] . Równocześnie Hamas założył komitet specjalistów zdrowia psychicznego do zbadania stopnia wpływu Dżaldżalat na swoich członków. […]
Stanowisko salafitów wobec Hamasu
Grupy salafickie skarżyły się na prześladowania Hamasu i torturowanie swoich członków w Gazie, ale ich rzecznicy wyjaśnili, że się nie załamią i będą kontynuować swoją drogę. Niektóre z tych grup używały gróźb, obiecując pomścić śmierć swoich członków.
Grupa Dżajsz Al-Ummah krytykowała Hamas: „Hamas nie jest ruchem islamskim, ponieważ podał ręce Zoroastrianom [chodzi o związki Hamasu z Iranem] w celu prowadzenia wojny przeciwko tym, którzy walczą w imieniu Allaha”. […]
Członkowie grupy Kataib Al-Tawhid także posługiwali się groźbami: “Nie przestaniemy wybierać za cel znanych postaci Hamasu, którzy zeszli ze słusznej drogi i poszli pokrętnymi drogami” [67] . […]
Mahmoud Taleb z Ansar Al-Sunna oskarżył Hamas o aresztowanie salafitów i konfiskatę ich broni, kiedy wracali z misji dżihadu [69] .
Dowódca Dżund Ansar Allah, Abu Hareth wyjaśnił, że grupy salafitów otrzymały ciężkie ciosy: “Aparaty bezpieczeństwa Hamasu podejmują intensywne działania przeciwko grupom [salafitów] prześladując ich i aresztując ze strachu, że będą szerzyć idee salafizmu wśród młodzieży – szczególnie [młodzieży] Hamasu. Idea salaficka istnieje i trwa, mimo prześladowań” [70] .
Odnosząc się do wydarzenia, w którym Ansar Al-Sunna podłożyła bombę koło domu funkcjonariusza Hamasu, Marwana Abu Rasa, Mahmoud Taleb napisał: „Incydent ten zdarzył się w okresie silnego konfliktu między nami i aparatem bezpieczeństwa wewnętrznego [Hamasu]… Chcieliśmy przekazać informację, że powinni przestać oskarżać nas o kolaborację [z izraelskim Mossadem]… Nie próbowaliśmy zabić [Abu Rasa], jak to najpierw twierdzono…” [71]
Salafici ponawiają swoją działalność
Istotnie po krótkiej przerwie, podczas której salafici zniknęli z pola widzenia, ponowie podjęli akcje. 9 lutego 2010 r. aparaty bezpieczeństwa Hamasu zatrzymały członka Ansar Al-Sunna, Mahmouda Taleba, podejrzanego o zorganizowanie kilku zamachów bombowych w Gazie w kawiarniach i miejscach publicznych [72] .
W marcu 2010 r. poinformowano, że fundamentaliści podłożyli trzy bomby w obozie dla uchodźców Szati, niedaleko strzeżonego domu premiera, Ismaila Haniji. Źródła podały, że bomby miały na celu przesłanie ostrzeżenia Hanijemu, żeby rozkazał powstrzymanie aresztowania salafitów [73] . […]
W maju 2010 r. dziesiątki anonimowych, zamaskowanych osób podpaliło obóz letni UNRWA, pozostawiając na miejscu list protestujący przeciwko aktywnościom, w których udział brały obie płci. Nie jest pewne, czy za tym podpaleniem stali salafici, ale mogło to być ich dzieło, ponieważ była to próba przerwania przyjęcia w szkole UNRWA [75] .
Gdy Flotylla Wolności zbliża się do Gazy, obóz letni UNRWA, który stoi w płomieniach, woła o pomoc
(Źródło: Al-Quds, Jerusalem, 24 maja 2010)
[…]
Zamordowanie włoskiego aktywisty Vittorio Arrigoni
Jednym z najpoważniejszych incydentów dotyczących salafitów było porwanie i zamordowanie włoskiego aktywisty Vittorio Arrigoniego w kwietniu 2011 r. Po jego porwaniu grupa salaficka nazywająca się „Brygadami Sahabi Al-Humam Muhammad bin Muslima” przyznała, że go przetrzymuje i groziła, że go zabije, jeśli Hamas nie uwolni wszystkich więźniów salafitów-dżihadystów w ciągu 30 godzin, poczynając od Hiszama Saidaniego (alias Abu Al-Walid Al-Makdisi, szefa organizacji salafickiej Dżamaat Al-Tawhid Wal-Dżihad). Najwyraźniej to, że Hamas schwytał kilku porywaczy, spowodowało, że grupa zabiła Arrigoniego jeszcze przed upływem czasu ultimatum. Morderstwo to wywołało ostrą krytykę w społeczeństwie palestyńskim z powodów zarówno moralnych, jak praktycznych, ponieważ Arrigoni był zagorzałym poplecznikiem sprawy palestyńskiej i krytykiem Izraela, a jego zamordowanie uczyniło znaczną szkodę wizerunkowi Palestyńczyków na całym świecie.
Grupy salafickie, włącznie z Al-Tawhid Wal-Dżihad, pospiesznie odcięły się od morderstwa. Członek Dżajsz Al-Islam, Abu Al-Baraa, twierdził, że członkowie Al-Tawhid Wal-Jihad przeprowadzili tę akcję bez wiedzy swoich zwierzchników [78] . […]
Hamas dokonał wielu aresztowań wśród grup salafitów-dżahadystów i zatrzymał dwóch spośród tych, którzy byli zamieszani w porwanie, mówiąc, że kolaborowali oni z Izraelem. Witryna internetowa związana z Hamasem donosiła, cytując źródła w siłach bezpieczeństwa, że “instrukcje w sprawie tego morderstwa doszły do jednego z podejrzanych przez Internet” [80] .
Hamas poinformował także, że poszukuje trzech dodatkowych osób w tej sprawie, jednym z nich jest obywatel jordański. Hamas zamknął tunele, żeby nie pozwolić Jordańczykowi na ucieczkę i trzy dni później otoczył dom, w którym przebywali ci trzej. Przyprowadzono przywódcę Al-Tawhid Wal-Dżihad, Abu Al-Walida Al-Makdisiego, jak również członków rodzin podejrzanych, żeby przekonali tę trójkę – Abd Al-Rahmana Barizata [81] , Bilala Al-Umriego i Muhammada Al-Sulfitiego – by się poddali, ale bez powodzenia. Według Hamasu Barizat rzucił granat ręczny w swoich dwóch towarzyszy, zabijając Al-Umriego i raniąc Sulfitiego, a potem się zastrzelił [82] . Według agencji informacyjnej Autonomii Palestyńskiej WAFA i według doniesień naocznych świadków, Barizat i Al-Umri zostali zabici przez siły Hamasu, które otaczały budynek [83] . Ojciec Barizata oskarżył Hamas o zabicie jego syna mówiąc, że jako pobożny muzułmanina Abd Al-Rahman nigdy nie popełniłby samobójstwa [84] . […]
[1] Al-Quds (Jerusalem), April 13, 2010.
[2] Al-Ayyam (Palestinian Authority), April 18, 2010.
[3] Alaahd.com, April 16, 2010.
[4] Al-Ayyam (Palestinian Authority), March 28, 2010.
[5] Elaph.com, May 16, 2010.
[6] Al-Hayat Al-Jadida (Palestinian Authority), August 9, 2010.
[7] Abu Al-Walid Al-Maqdisi was born in 1969 in Cairo to a family of immigrants from Gaza. He became familiar with Salafi-jihadi Islam, and with the movement’s theoreticians, at an early age, and after studying shari’a he eventually became one of the movement’s ideologues. Following his marriage, he left Egypt for Jordan, where he met Abu Muhammad Al-Maqdisi, considered to be the mentor of former Al-Qaeda leader in Iraq, Abu Mus’ab Al-Zarqawi. After expanding his knowledge of Salafi-jihadism, he went to Iraq and joined the ranks of Al-Qaeda, just as the U.S. was beginning its campaign against Al-Qaeda in this country. At some point he apparently returned to Egypt, where he was pursued by the authorities, who suspected him of involvement in attacks on tourist targets in late 2004, and pressured his family to turn him in. In January 2008 he managed to enter Gaza, along with thousands of other Palestinians, when the border was breached at Al-Arish. In Gaza he tried to unite the various Salafi groups, but was unsuccessful and eventually founded his own group, Jama’at Al-Tawhid Wal-Jihad. Hamas placed him, like many other Salafis, on its wanted list for undermining security in Gaza. Paltoday.ps, March 15, 2011. See also MEMRI JTTM report: http://www.memrijttm.org/content/en/blog_personal.htm?id=4825¶m=GJN .
[8] Paltoday.ps, March 4, 2011.
[9] Kofiapress.com, October 23, 2010.
[10] Al-Ayyam (Palestinian Authority), December 23, 2010.
[11] Al-Quds (Jerusalem), June 8, 2009.
[12] Alarabiya.net, August 15, 2009.
[13] Al-Hayat Al-Jadida (Palestinian Authority), September 2, 5, 2008; Al-Sharq Al-Awsat (London), September 2, 2008.
[14] Aqsaa.com, July 7, 2006; Alarabiyya.net, May 9, 2007.
[15] Alzaytouna.net, September 23, 2007.
[16] Palvoice.com, September 16, 2008.
[17] Al-Hayat Al-Jadida (Palestinian Authority), November 4, 2010.
[18 ]Al-Hayat Al-Jadida(Palestinian Authority), January 24, 2011.
[19 ]Al-Ayyam(Palestinian Authority), September 7, 2009.
[20 ]Paltoday.com, August 4, 2009.
[21 ]Al-Ayyam (Palestinian Authority), July 11, 2009.
[22] Alghad.com, March 18, 2010.
[23] Palvoice.com, July 26, 2008.
[24] Alzaytouna.net, September 23, 2007.
[25] Alwatanvoice.com, June 12, 2007.
[26] Alaahd.com, August 16, 2009.
[27] Alhewar.org, August 24, 2009.
[28] Alhewar.org, August 24, 2009.
[29] Alarabiya.net, December 26, 2007.
[30] Salafis are divided over the question of which was the first Salafi-jihadi group. One Ansar Al-Sunna leader, Abu Hamza Al-Maqdisi, stated that the first group was Jaysh Al-Islam, which in 2005 participated in the kidnapping of Gilad Shalit in Operation Fading Illusion. Later, Al-Maqdisi explained, when Hamas ran for election and the closure on Gaza tightened, more groups emerged: Jund Ansar Allah, Ansar Al-Sunna, Jaysh Al-Ummah, and the Tawhid Wal-Jihad group. (Al-Sharq Al-Awsat (London), August 20, 2010). In contrast, Abu Hareth, a Salafi group leader, stated: „The real emergence of the Salafis was in 2001, with the first attack by [the group] Jund Allah…” He added: „Some of the groups that began to emerge in central and southern Gaza have multiple names, such as Suyouf Al-Haqq Al-Islamiyya and Jaysh Al-Ummah…” (Maannews.net, April 19, 2009). A Jaysh Al-Islam commander, Abu Al-Baraa, told the Egyptian daily Al-Masri Al-Yawm that the Gazan Salafi groups began their clandestine activity in the 1990s. He said that the first group was Jund Allah, which was followed by Jaysh Al-Islam, Al-Tawhid Wal-Jihad, and Ansar Al-Sunna. Al-Masri Al-Yawm (Egypt), June 3, 2011.
[31] Maannews.net, April 19, 2010. Similar statements were made by Mahmoud Taleb, also known as Abu Mu’tasam Al-Maqdisi, who quit the 'Izz Al-Din Al-Qassam Brigades and joined one of the Jaljalat (Salafi organizations). Al-Ayyam (Palestinian Authority), July 11, 2010.
[32] Paltoday.com, August 20, 2009; Palvoice.com, August 17, 2009.
[33] Alaahd.com, August 15, 2009.
[34] Maannews.net, April 19, 2010
[35] Maannews.net, April 19, 2010.
[36] Al-Masri Al-Yawm (Egypt), June 3, 2011.
[37] Al-Ayyam (Palestinian Authority), July 11, 2009.
[38] Al-Ayyam (Palestinian Authority), July 11, 2009.
[39] Paltoday.com, August 15, 2009.
[40] Al-Hayat Al-Jadida (Palestinian Authority), August 17, 2009.
[41] Al-Masri Al-Yawm (Egypt), June 3, 2011.
[42] Al-Sharq Al-Awsat (London), August 20, 2009.
[43] Al-Sharq Al-Awsat (London), September 6, 2009.
[44] Maannews.net, April 19, 2010.
[45] Al-Hayat (London), April 11, 2010.
[46] Alghad.com, February 16, 2008.
[47] Maannews.net, April 19, 2010.
[48] Maannews.net, April 19, 2010.
[49] Alarabiya.net, February 27, 2008.
[50] Al-Quds (Jerusalem), August 15, 2009.
[51] Amad.ps, March 25, 2010.
[52] BBC journalist Alan Johnston was kidnapped in March 2007 by Jaysh Al-Islam while working in Gaza, and was released in July of that year.
[53] Al-Sharq Al-Awsat (London), August 16, 2009; Al-Hayat Al-Jadida (Palestinian Authority), August 22, 2009.
[54] Palestine-info.info, August 18, 2009.
[55] Felesteen.ps, August 22, 2009.
[56] All4syria.info, August 21, 2009.
[57] Paltoday.com, August 17, 2009.
[58] Alaahd.com, August 15, 2009.
[59] Al-Sharq Al-Awsat (London), August 20, 2009.
[60] Paltoday.com, August 20, 2009.
[61] Paltoday.com, March 4, 2010.
[62] Al-Jarida (Kuwait), March 7, 2010.
[63] Kofiapress.com, April 8, 2010.
[64] Al-Jazair News (Algeria), April 6, 2010; Al-Ayyam (Palestinian Authority), April 8, 2010.
[65] Alaahd.com, August 19, 2009.
[66] Alaahd.com, August 19, 2009.
[67] Paltoday.com, February 16, 2010.
[68] Al-Sharq Al-Awsat (London), August 20, 2009.
[69] Al-Ayyam (Palestinian Authority), July 11, 2009.
[70] Maannews.net, April 19, 2010.
[71] Al-Ayyam (Palestinian Authority), July 11, 2009.
[72] Palestine-info.info, February 20, 2010
[73] Al-Ayyam (Palestinian Authority), March 3, 2010.
[74] Al-Ayyam (Palestinian Authority), March 3, 2010.
[75] Al-Hayat Al-Jadida (Palestinian Authority), May 24, 2010.
[76] Paltoday.com, February 27, 2010.
[77] Shumoukh Al-Islam, January 20, 2011.
[78] Al-Hayat (London), April 17, 2011.
[79] Paltoday.ps, April 15, 2011.
[80] Palestine-info.info, April 16, 2011.
[81] 'Abd Al-Rahman Barizat’s brother, Mu’adh, was convicted in 2006 in Jordan of planning an attack on a U.S. military base, and was sentenced to 10 years in prison with hard labor. Their father said that 'Abd Al-Rahman had gone to Gaza to study Islamic shari’a, and that he had not known his son had joined an extremist group. Al-Quds (Jerusalem), April 20, 2011.
[82] Al-Hayat Al-Jadida (Palestinian Authority), April 20, 2011.
[83] WAFA (Palestinian Authority), April 19, 2011.
[84] Palpress.ps, April 20, 2011.
[85] Palvoice.com, April 16, 2011.
[86] Palvoice.com, April 16, 2011.
[87] Actor Juliano Mer-Khamis, the son of an Israeli mother and a Palestinian father, was murdered in Jenin on April 4, 2011.
[88] Al-Quds (Jerusalem), April 17, 2011.
[89] Al-Quds (Jerusalem), April 24, 2011.
[90] Maannews.net, April 19, 2011.
[91] Amad.ps, April 19, 2011.
[92] Palvoice.com, April 16, 2011.
[93] Al-Ayyam (Palestinian Authority), April 20, 2011.
[94] Al-Hayat Al-Jadida (Palestinian Authority), April 16, 2011.
[95] Palpress.co.uk, April 17, 2011.
[96] Palestine-info.info, April 15, 2011.
[97] Palestine-info.info, April 16, 2011.
[98] Palestine-info.info, April 16, 2011.
[99] Palestine-info.info, April 18, 2011.
[100] Felesteen.ps, April 19, 2011.
