W swoim stałym felietonie w syryjskiej gazecie rządowej “Teshreen”Buthayna Shaban, polityczna doradczyni syryjskiego prezydenta Baszara Al-Assada, twierdzi, że Izrael jest odpowiedzialny za z zamach w 2003 r. na szwedzką minister spraw zagranicznych Annę Lindh (zasztyletowaną w marcu 2003 r. przez człowieka serbskiego pochodzenia z historią problemów psychiatrycznych) oraz prawicowego polityka austriackiego Jörga Haidera (który zginał w 2008 r. w wypadku samochodowym prowadząc pod wpływem alkoholu). Wymienia sędziego Richarda Goldstone’a jako jeszcze jednego z „poległych za wolność”. Poniżej podajemy najważniejsze tezy tego artykułu:[1]
Żeby przeczytać więcej o teoriach spiskowych na Bliskim Wschodzie, odwiedź http://www.memri.org/subject/en/80.htm .
„Jedyną reakcją Izraela [na globalne protesty przeciwko niemu] są śmiertelne zamachy, zgodne z jego dziedzictwem”
…Pierwsza dekada tego stulecia charakteryzowała sie tym, że świat zaczął rozumieć, iż konflikt bliskowschodni nie jest religijny ani nie jest walką z terroryzmem – jak próbuje to pokazać syjonistyczna propaganda – ale wynika z [działań] rasistowskiego ruchu osadniczego, który odmawia wolności starożytnemu narodowi, który przez tysiące lat żył na ziemi swoich przodków… Jedyną reakcją Izraela [na globalne protesty przeciwko niemu] są śmiertelne zamachy, zgodne z jego dziedzictwem. Izrael użył buldożera, żeby zabić amerykańską [działaczkę praw człowieka] Rachel Corrie, jak również brytyjskiego reżysera filmowego Jamesa Millera…
Od 60 lat Izrael używa siły militarnej, zabijania i państwowego terroryzmu nie tylko przeciwko Palestyńczykom i Arabom na terytoriach, które okupuje, ale także każdego, kto ośmiela się krytykować jego politykę. Różne rządy Izraela z dumą ogłaszały listy ludzi, których zabiły w zamachach – od pisarza Ghassana Kanafaniego, rysownika Naji Al-Aliego i poety Kamala Adwana do ułomnego szejka Ahmada Yassina i chłopca Muhammada Al-Dury – a ta lista zawiera także tych, którzy podpisali porozumienie pokojowe z nim, jak Jassira Arafata.
Przez ostatnich kilka dni armia izraelska rozdawała medale zbrodniarzom, którzy mordowali, zabijali, detonowali [ładunki] i brali udział w innych operacjach terrorystycznych, które rząd izraelski przeprowadza oficjalnie w wielu krajach, takich jak Tunezja, Wielka Brytania, Cypr, Francja, Dubaj i w innych krajach… Inne operacje, takie jak zabicie szwedzkiej minister spraw zagranicznych Anny Lindh, austriackiego polityka [Jörga] Haidera i innych, były przeprowadzone w niejasnych okolicznościach. Jedynym wspólnym mianownikiem tych wszystkich [ofiar] jest ich poparcie dla praw narodu palestyńskiego i ujawnienia zbrodni, jakie Izrael popełnia przeciwko niemu… Jest całkiem możliwe, że podczas ostatniej ceremonii Izrael dał medale zabójcom Anny Lindh, Rachel Corrie i Muhammada Al-Dury, między innymi…
„Nie ulega żadnej wątpliwości, że to będzie dekada [palestyńskiego] zwycięstwa”
Wojna w Gazie pokazała całemu światu prawdziwą twarz izraelskich przywódców i zbrodnie [które popełnili] w ostatnich dziesięcioleciach przeciwko narodowi palestyńskiemu. Zaczynamy widzieć studentów z University of Berkeley w Kalifornii wyrzucających izraelskiego ambasadora; izraelskich wysokich przedstawicieli obawiających się aresztu w stolicach europejskich; byłych ministrów europejskich zakładających organizację broniącą prawa Palestyńczyków do wolności; ofiary Holocaustu prowadzące strajk głodowy, żeby znieść oblężenie Gazy; i żydowskiego sędziego Goldstone’a potwierdzającego, że Izrael dokonał zbrodni wojennych przeciwko narodowi palestyńskiemu.
Izraelskie szwadrony śmierci mogą zabić tylu członków mediów, fotografów, polityków i aktywistów popierających prawo Palestyńczyków do wolności i sprawiedliwości [ilu chcą] i ustawić tyle blokad [ile chcą], i narzucić oblężenie i dokonywać kolektywnego karania i zbrodni wojennych. Nie ulega jednak wątpliwości, że będzie to dekada zwycięstwa prawa Palestyńczyków do triumfu i sprawiedliwości. Wolni ludzie na całym świecie przełamali barierę strachu przed syjonistycznym terroryzmem, objawiającym się w zamachach i morderstwach dokonywanych przez lata przez izraelski Mossad za poparciem zachodnich aparatów wywiadowczych.
Nazwiska poległych za wolność, takie jak James Miller, Rachel Corrie, Thomas Hurndall, Richard Goldstone [sic], Ronnie Kessler [sic] i Anna Lindh będą nadal oświetlać, jak pochodnie, historię ludzkiej walki o wolność, sprawiedliwość i prawa człowieka…
[1] „Teshreen” (Syria), 15 lutego 2010.
