Dr Adnan Abu Amer, dziennikarz palestyński i wykładowca na uniwersytecie w Gazie, poświęcił ostatnio swój regularnie ukazujący się felieton w Aljazirah.net zamachowi z 18 listopada 2014 r. na synagogę w Jerozolimie i na inne niedawne zamachy w Jerozolimie i na Zachodnim Brzegu. Abu Amer wychwalał “kreatywność” palestyńskich zamachowców, którzy, jak powiedział, zaczęli używać prostej broni, takiej jak noże i kamienie, które są łatwo dostępne wszędzie. Taka broń, napisał, jest szczególnie skuteczna, ponieważ może jej użyć samotny zamachowiec, a izraelskie aparaty bezpieczeństwa nie są w stanie zatrzymać takiego zamachowca, zanim uderzy. Według Abu Amera, wzrost zamachów nożowniczych świadczy o rosnącym duchu samo poświęcenia w społeczeństwie palestyńskim.
Poniżej podajemy tłumaczenie fragmentów jego artykułu [1]:
Dr Adnan Abu Amer (zdjęcie: Aljazeera.net)
Niedawne operacje pokazują, że każdy może prowadzić opór przy użyciu prymitywnych narzędzi
„Niedawne operacje Fidai dokonane przez młodych Palestyńczyków na Zachodnim Brzegu i w okupowanej Jerozolimie przeciwko armii izraelskiej i osadnikom ujawniają, że lud palestyński uzbroił się w wolę prowadzenia oporu przeciwko okupantowi i nie akceptuje dłużej żałosnej i ponurej sytuacji [która istnieje obecnie]. Te operacje pokazują, że osiągnęliśmy punkt, z którego nie ma powrotu do poprzedniego status quo, który obejmuje wielokrotne wtargnięcia do Haram [tj. na teren otaczający meczet Al-Aksa] i wielokrotne ataki na meczet Al-Aksa.
… Fakt, że ludzie z Zachodniego Brzegu i Jerozolimy dołączyli do pola bitwy [ruchu] oporu w ostatnich tygodniach ulepsza i odnawia popularną, prymitywną broń i czyni ją skuteczniejszą niż przedtem. W niedawnych operacjach bojownicy używali wielu różnych rodzajów broni o coraz większym zaawansowaniu – od kamieni i procy, przez noże i inną ostrą broń, do broni palnej. To jakościowe ulepszenie narzędzi oporu używanych w walce przeciwko okupantowi pozwala każdemu członkowi ludu [palestyńskiego] na prowadzenie oporu tą prymitywną bronią. I tak, jedna osoba wznosi barierę, a druga pali oponę, trzecia robi bombę ogniową, a czwarta kopie okop, piata rozrzuca na drodze gwoździe, szósta dźga nożem osadnika, a siódma przejeżdża [samochodem] żołnierza. Palestyna stała się powszechnym warsztatem, gdzie każdy odgrywa jakąś rolę”.
Prymitywna broń jest skuteczna i podkreśla kontrast z nowoczesną bronią izraelską
„Przegląd niedawnych [operacji] oporu przeprowadzonych na terytoriach palestyńskich i rozmaitej użytej broni ujawnia, która broń była najważniejsza – zarówno broń prymitywna, jak broń palna, jak wyszczególnione poniżej:
1. Kamień: używany do wznoszenia barier, blokowania arterii drogowych i budowania kryjówek i barykad [włącznie] z zasadzkami. Nawet jeśli kamień w kategoriach wpływu fizycznego nie wywołuje w umyśle obrazu heroicznej walki, ma potężne znaczenie symboliczne, ponieważ podkreśla kontrast między [prostą bronią Palestyńczyków] a nowoczesną bronią wroga, który posiada bombę atomową.
2. Proca:… Palestyńczycy używają procy w operacjach strzelania do sił okupacyjnych i ich rozmaitych środków transportu. Jej znaczenie polega na fakcie, że strzelec może jej użyć, pozostając niewidoczny, co komplikuje sprawy dla sił okupacyjnych. Chociaż [ta broń] rzadko powoduje śmiertelne uszkodzenia, jest zdolna do spowodowania poważnych ran, jeśli jest używana z bliska i jeśli kamień jest ciężki, a strzelec silny.
3. Pożary i palenie opon: Zeszłego lata Izraelczycy doświadczyli ‘gorącego sezonu’, którego płomienie dotarły do samego serca Izraela. Dziesiątki pożarów wybuchło w lasach i zagajnikach i podpaliły setki hektarów. [Te pożary] stanowiły dodatkową niespodziankę dla izraelskich aparatów bezpieczeństwa, które niedawno zaczęły budzić się do nowych niespodzianek [ruchu] oporu.
4. Barykady i przeszkody: to narzędzie było używane przez [ruch] oporu, żeby blokować wejścia i ulice dla pojazdów armii okupacyjnej w miastach, wsiach i obozach uchodźców, a to pomogło młodzieży rozdzielić ataki na siły izraelskie [między siebie], a jeszcze bardziej, wycofać się w odpowiednim momencie z gwarancją, że pojazdy wojskowe i opancerzone nie mogą ich ścigać…”
Znaczenie ataków nożowych: Nóż jest przedmiotem domowego użytku; także Arabowie izraelscy mogą brać udział w takim oporze
„Noże były bronią najczęściej używaną w niedawnych [operacjach] przez ludowy opór na Zachodnim Brzegu i w Jerozolimie. Najnowszy atak nożowy w synagodze [w Jerozolimie] doprowadził do zabicia pięciu Izraelczyków i ranienia ośmiu. Operacje nożowe są ważne, bo ta broń ostra znajduje się w każdym domu i jej użycie ma duże znaczenie – nie tylko w sensie śmiertelnego potencjału, ale dzięki psychologicznym efektowi na Izraelczyków, którzy widzą i pojmują, że żołnierz może zostać zabity nożem także, kiedy trzyma nowoczesny karabin maszynowy.
Najważniejszą rzeczą jest, że ataki nożowe zmuszają okupanta do otwarcia nowego frontu, który zawsze może wybuchnąć im w twarz. Bowiem ataki nożowe przekreśliły ich zdolność odstraszania i zaszkodziły morale społeczeństwa do punktu, w którym oficerowie armii [izraelskiej] przyznali, że właściwie stracili zdolność odstraszania [Palestyńczyków]… Fale ataków nożowych na Zachodnim Brzegu, w Jerozolimie i wewnątrz Zielonej Linii przeciwko zarówno żołnierzom okupanta, jak osadnikom, wywołała zainteresowanie badaniami najważniejszych cech tego nowego sposobu opierania się, z których najważniejszymi są:
A. [Ataki nożowe] wybuchły po spadku akcji masowych protestów, co dało początek koncepcji przejścia do etapu jakościowej i wyjątkowej działalności, której jednym z narzędzi i zasobów jest na tym [etapie] wojna noży.
B. Idea wytrwania w nieustannej działalności oporu i dania [Palestyńczykom] w granicach Zielonej Linii szansy przystosowania się do oporu i jego działalności, służyła jako katalizator do nasilenia tego rodzaju wojny [nożowej] przeciwko okupacji, ponieważ nie wymaga wielu ludzi, [ale] skupia się na małych grupach. W rzeczywistości, wiele akcji nożowych zostało dokonanych przez samotnych wojowników oporu.
C. To zjawisko rozprzestrzeniło się na całych terytoriach okupowanych i sięgnęło [także] obszarów w [granicach] 1948 r., sercu państwa okupacyjnego, wywołując jego strach, że wojna nożowa rozszerzy się na całe jego terytorium. Akcje nożowe skupiają się przede wszystkim na żołnierzach uzbrojonych po zęby – zarówno regularnej armii, jak rezerwistach, jak również personelu straży granicznej i osadnikach.
D. Akcje nożowe są świadectwem narastającego ducha poświęcenia i męczeństwa w społeczeństwie palestyńskim. [Fakt, że] wynikiem operacji było zabicie lub skazanie na dożywocie atakującego, nie odstraszył innych wojowników oporu od pójścia tą samą drogą i przeprowadzenia takich samych operacji.
Reakcja Izraela odzwierciedla jego wielki strach, że te operacje nożowe wzrosną i przyznał się on do rosnącego obciążenia swoich aparatów bezpieczeństwa i trudności w zwalczaniu tego rodzaju zjawiska. Okazuje się to być jedno z najtrudniejszych i najbardziej skomplikowanych zadań aparatów bezpieczeństwa. Jednym z rezultatów [wojny noży] jest to, że magazyny z bronią w Izraelu zapełniły się ludźmi, którzy przyszli, by kupić broń osobistą do samoobrony po tym, jak niedawne ataki nożowe powtarzały się.
W tym kontekście oficerowie z Dowództwa Centralnego Izraela powiedzieli, że nie mają magicznego rozwiązania, by powstrzymać palestyńskie operacje nożowe, bo trudno przeszkodzić im w zdobyciu noży. Ponadto, nasilenie [operacji nożowych] oznacza, że izraelska moc odstraszania maleje codziennie. Paradoksem jest, że Izrael potrafi produkować najnowsze pociski antyrakietowe Arrow, ale jest niezdolny do ochrony swoich obywateli przed atakami nożami.
Wojownicy oporu używają także samochodów i taksówek do przejeżdżania żołnierzy okupanta i osadników, kiedy patrolują piechotą miasta i obozy uchodźców. I istotnie kilka ataków [pojazdami] było udanych i zabiło lub zraniło wielu żołnierzy…”
[1] Aljazeera.net, 19 listopada 2014.
