Rozbicie się izraelskiego pojazdu księżycowego „Beresheet”, kiedy próbował lądować na powierzchni księżyca, wywołało wiele reakcji w świecie arabskim, szczególnie w mediach społecznościowych. Niektóre wypowiedzi wyrażają złośliwą satysfakcję z rozbicia się lub wręcz mówią, że Allah „wywarł odwet” na Izraelu. Inni arabscy dziennikarze i użytkownicy mediów społecznościowych krytykowali te reakcje, przeciwstawiając naukowe osiągnięcia Izraela zacofaniu Arabów.
W tym opracowaniu dajemy przegląd niektórych reakcji:
Złośliwa radość z rozbicia się przy lądowaniu: Izrael zawiódł raz jeszcze; Nawet Księżyc odmawia znormalizowania stosunków z nim
Jak powiedziano, jedną z dominujących reakcji na rozbicie się pojazdu księżycowego było uczucie satysfakcji. Na przykład, 12 kwietnia 2019 r. w artykule na saudyjskiej witrynie internetowej Al-Balad News napisano, że to nieudane lądowanie dołącza do długiej serii izraelskich porażek, która obejmuje również niepowodzenie systemów antyrakietowych Żelazna Kopuła i Strzała. Następnie napisano: „Izrael nieustannie szerzy [twierdzenia] o wyimaginowanych sukcesach, które rzekomo pokazują jego technologiczną wyższość w regionie. Posunął się nawet tak daleko, że opisuje się jako globalne supermocarstwo. Rzeczywistość w terenie zawstydza jednak Izrael, który przyzwyczaił się do szerzenia kłamstw, przesadnych i wyolbrzymionych twierdzeń, i [ta rzeczywistość] obala kłamstwo o jego naukowej i technologicznej wyższości. Jego najnowsza absurdalna fantazja dotyczyła wysłania pierwszego izraelskiego pojazdu kosmicznego. Po tym, jak Izrael przechwalał się swoją zdolnością wysłania pierwszego, wyprodukowanego w Izraelu statku kosmicznego na księżyc i ustanowieniem bezprecedensowego rekordu, i gloryfikował izraelskie możliwości, doniesienie, że pojazd rozbił się zanim mógł [wylądować] na księżycu, przyszło dla okupanta jak szok i zawstydziło go, demaskując jego fałszywą propagandę…”[1]
Wyrazy złośliwej satysfakcji zamieszczano także na mediach społecznościowych. Na przykład, „Mu’taz Abu Rida” tweetował: „To prawda, izraelski pojazd kosmiczny wystrzelono na księżyc i miał on izraelską flagę na sobie, ale nasz Bóg jest wielki”. „Kassimo mimo” z Algierii tweetował: „Nawet księżyc odrzucił normalizację z tymi zbrodniarzami. Izrael jest nieprzyzwoitością”. Również palestyński karykaturzysta, Suhaib Mansour, zamieścił karykaturę na swojej stronie Facebooka, pokazującą zirytowany księżyc, który usuwa izraelski pojazd księżycowy.
Karykatura palestyńskiego karykaturzysty, Suhaiba Mansoura: Księżyc odrzuca Beresheet. Facebook.com/suhaibzaid1979, 12 kwietnia 2019.
Były także dziwaczne reakcje, takie jak byłego syryjskiego parlamentarzysty, Ahmada Szalasza, który dawał do zrozumienia, że syryjski wywiad spowodował rozbicie się pojazdu kosmicznego, podobno jako odwet za naloty powietrzne na Syrię, które są przypisywane Izraelowi. Napisał na swojej stronie Facebooka: „Izraelski statek kosmiczny rozbił się na księżycu. Mówiliśmy poprzednio, że operacje syryjskiego wywiadu zaskoczyłyby każdego i że arena konfliktu jest nieograniczona. Nie chcę niczego wyraźniej mówić”[2].
Post Ahmada Szalasza
Krytyka arabskiego Schadenfreude: Rozbicie sie pojazdu ujawnia także arabską porażkę
Inni Arabowie w mediach społecznościowych przeciwstawiali osiągnięcie Izraela naukowemu zacofaniu Arabów. Post irackiego użytkownika Sadżada Al-’Omariego na dzień przed rozbiciem się pokazywał zdjęcie starego, zardzewiałego traktora obok zdjęcia izraelskiego pojazdu księżycowego i komentarz: „Zignoruj traktor i spójrz na izraelski pojazd kosmiczny. Izraelski pojazd kosmiczny Beresheet, który wyląduje jutro na księżycu i umieści tam izraelską flagę, uczyni z Izraela czwarty kraj który sięgnął księżyca. Musimy obudzić się z długiej drzemki, zanim będzie za późno”[3].
Post Sadżadz Al-’Omariego
Inni arabscy użytkownicy krytykowali schadenfreude i wzywali do zaprzestania, pisząc, że Arabowie nie mają powodu do radości, ponieważ sami nie osiągnęli niczego choćby zbliżającego się do naukowych osiągnięć Izraela. „Mulai Aszrif” tweetował: „…Chociaż do śmierci będziemy traktować Izrael jako wroga, skąd złośliwa satysfakcja z [rozbicia się] izraelskiego pojazdu kosmicznego [?] Zamiast tego, powinniśmy śmiać się sami z siebie. Twór ustanowiony 70 lat temu dokonuje pierwszego wypadu w kosmos, podczas gdy naszym [osiągnięciem] przez tysiąc lat jest zorganizowanie konkursu na największą pizzę na świecie”[4].
Także kilku dziennikarzy arabskich krytykowało arabską schadenfreude, która, jak powiedzieli, ujawniła marne wysiłki naukowe Arabów, którzy ugrzęźli w przeszłości i żyją złudzeniami i marzeniami, kiedy Izrael kontynuuje rozwijanie swoich możliwości.
Egipski autor: Rozbicie się izraelskiego pojazdu kosmicznego ujawnia porażkę Arabów, którzy nie inwestują w naukę i w przyszłość
W artykule z 14 kwietnia 2019 r. w egipskiej gazecie ”Al-Yawm Al-Sabi” zatytułowanym Izrael poniósł porażkę, ale Arabowie także, Ahmad Ibrahim Al-Szarif napisał, że złośliwa radość z rozbicia się izraelskiego pojazdu księżycowego ujawnia porażkę Arabów, którzy niczego nie inwestują w naukę ani w przyszłość, mimo że mają po temu środki. Napisał:
„Izraelskiemu pojazdowi kosmicznemu nie udało się wylądować na księżycu… To rozbicie się wywołało rodzaj radości w sercach Arabów, której nie można potępić ani nią gardzić. Ujawnia to jednak fakt, że Arabowie ponieśli porażkę; są zaledwie obserwatorami w szerokiej dziedzinie nauki …
Żaden kraj arabski nie zajmuje się konkretną działalnością naukową na międzynarodowym poziomie, mimo że kilka z nich ma materialne możliwości, które pozwalają im to robić. My [Arabowie] mamy tylko kilku ludzi, którzy odnieśli sukces w obcym środowisku, daleko od nas, i jesteśmy z nich dumni, ale myśl, że taka rzecz zdarzyłaby się w kraju arabskim, nie jest na porządku dnia.
Czy wiecie, że izraelska misja kosmiczna kosztowała ich [Izraelczyków] 100 milionów dolarów? [Ale] ta suma blednie w porównaniu ze sławą, jaką zdobyli, od kiedy ogłosili o tej wyprawie kosmicznej – i o ile więcej zdobyliby, gdyby eksperyment powiódł się. Ponieważ wiedzą to, ogłosili, że wyślą kolejny pojazd kosmiczny w ciągu trzech lat. To powoduje zastanowienie: przez te trzy lata, czy jakiś kraj arabski stworzy i przedstawi coś naukowego, o czym świat będzie mówił? Czy też wszyscy zadowolą się modłami, by nowe izraelskie przedsięwzięcie nie udało się, żebyśmy mogli siedzieć z idiotycznymi półuśmieszkami na twarzach, jak gdyby przestrzeń kosmiczna była naszą osobistą własnością [?]
Uniwersytety w rozwiniętych krajach zatroskane są o to, ile badań i ile teorii wytworzą. Równocześnie Arabowie nie wiedzą niczego o pracach naukowych i nie myślą o bliskiej lub dalekiej przyszłości – ale gonią za przeszłością… i sławą swoich przodków, bez poświęcania myśli [ich] potomkom i marzeniom ich [potomków].
W rzeczywistości sprawa jest większa niż Izrael i jego pojazd kosmiczny; naukowcy świata trudzą się, by wymyślić hipotezy i teorie, które pozwolą ich umysłom na zgodzenie się lub nie zgodzenie [ze sobą] – podczas gdy my jeszcze nie odzwyczailiśmy się od emocjonalnej myśli, także kiedy chodzi o uporanie się z niebezpieczeństwami, jakie przed nami stoją. Tak więc Izrael i inne kraje pójdą nawet [dalej] niż księżyc, podczas gdy my będziemy kontynuować [nasze zaabsorbowanie] dziewicami w raju”[5].
Jordański autor: Schadenfreude nie wystarcza, by przeciwstawić się Izraelowi; potrzebujemy arabskiego naukowego przebudzenia
Także jordański dziennikarz, Maher Abu Tair, podkreślił w artykule z 13 kwietnia 2019 r. w jordańskiej gazecie „Al-Ghad”, że mimo iż sami Arabowie nie mają żadnych naukowych osiągnięć, nie posiadają się z radości z powodu rozbicia się izraelskiego pojazdu księżycowego. Co jednak powiedzą ci, zapytał, którzy widzą to jako karę boską dla Izraela, kiedy następnym razem Izraelowi uda się? Dodał, że chociaż nienawidzenie Izraela jest zrozumiałe, Arabowie potrzebują czegoś więcej niż schadenfreude, by uporać się z jego militarną i technologiczną wyższością: potrzebują pojęciowego i naukowego przebudzenia. Napisał:
„Miliony reakcji ze złośliwą radością popłynęły na mediach społecznościowych po arabsku po rozbiciu się przy lądowaniu pojazdu kosmicznego izraelskiego okupanta. Schadenfreude jest przejawem stanu, który powinien zostać zanalizowany, ponieważ [zazwyczaj] ci, którzy to wyrażają, są silniejsi [niż ich rywal, któremu nie wyszło] lub [w tym wypadku] mają naukowe osiągnięcia takie jak [osiągnięcia] okupanta, lub przynajmniej rywalizują z nim [na tym polu]. My jednak niestety mobilizujemy tę żałosną mentalność, nie znajdując niczego poza schadenfreude wobec wielkich szkód [rzekomo] dokonanym okupantowi…
Przeczytajmy najczęstsze reakcje: jedni powiedzieli, że Allah dokonał zemsty na nich [Izraelczykach] lub że księżyc nie znosi ich; inni pisali, że spędzili czas przed próbą lądowania pojazdu kosmicznego na modłach do Allaha, żeby się rozbił. Inna grupa pisała, że to wyniesienie [pojazdu na księżyc] jest po prostu kłamstwem… Wierzę w Allaha jak wszyscy inni, ale w stosunku do tych reakcji musimy myśleć logicznie.
Dlaczego Allah miałby wywrzeć zemstę na lądowaniu pojazdu kosmicznego? Wiemy także z pewnością, że okupant wyśle inny [pojazd księżycowy] i może mu się udać tym razem. Co powiemy wtedy? Czy powiemy, że zemsta Allaha przychodzi tylko pierwszy raz, ale nie drugi?…
Istotnie, Allah oznajmił nam w swojej obietnicy, o [nadchodzącym] końcu okupacji… Jak jednak mamy wygnać okupanta bez moralnej i pojęciowej infrastruktury, i kiedy jesteśmy naukowymi bankrutami we wszystkich dziedzinach? Nikt nie może zaprzeczyć, że jest coś takiego, jak boża pomoc. ale równocześnie, pojawia się ona [tylko] w czasach, kiedy ummah jest gotowa we wszystkich dziedzinach. To jest warunek, który dzisiaj nie istnieje; może zaistnieje w przyszłości, z wolą Allaha.
Okupant nie zbudował swojego tworu słowami, sloganami i życzeniami. Wszyscy wiemy, że okupant celuje w wielu dziedzinach, włącznie z obszarami militarnymi i technologicznymi, a także innymi – podczas gdy my opłakujemy nasz los, zajmujemy się konfliktami i wojnami, i żywimy złudzenia i [fałszywe] marzenia. Gdyby rozpacz nie szerzyła się w sercach ludzi, powiedziałbym dużo więcej o sytuacji Arabów i muzułmanów, która według wszystkich kryteriów jest uważana za marną…
Schadenfreude nie wystarcza, by uporać się z niebezpieczną okupacją. Potęga tej nienawiści do Izraela jest zrozumiała i świadczy o fakcie, że ludy rozumieją, że jest ich wrogiem. Uczciwie jednak mówiąc, musimy pamiętać, że [izraelskie] satelity krążą nad naszymi głowami w dzień i w nocy i nie było przeciwko nim [boskiej] zemsty…
Wygnanie okupanta wymaga pełnego przebudzenia, zarówno pojęciowego, jak naukowego. Izrael przestanie istnieć któregoś dnia, ale do tego z pewnością nie doprowadzą [tylko] słowa lub reakcje [w mediach społecznościowych] ani ludzie, którzy wylegują się i nie podejmują żadnego działania, niemniej oczekują, że zbawienie przyjdzie z jakiegoś niezdefiniowanego miejsca”[6].
[1] Albalad.news, April 12, 2019.
[2] Facebook.com/a.sshlash, April 11, 2019.
[3] Facebook.com/profile.php?id=100005589841385, April 10, 2019.
[4] Twitter.com/0kOZY4vAMJtQQA2, April 14, 2019.
[5] Al-Yawm Al-Sabi’ (Egypt), April 14, 2019.
[6] Al-Ghad (Jordan), April 13, 2019.
