27 lutego 2016 r. dr Entesar Al-Banna, publicystka bahrańskiej gazety “Al-Watan”, napisała, że odkryła, ku swojemu zaskoczeniu, że wielu młodych Arabów wielbi Adolfa Hitlera, głównie za jego siłę i niezłomność w walce z całym światem. Ocenia ona, że to zjawisko wypływa z fali przemocy, jaka dotyka region, i poczucia bezsilności, jakie powoduje, w wyniku czego ludzie podziwiają kogoś, kto postawił wyzwanie reszcie globu. Jej zdaniem to wielbienie siły odzwierciedla niestabilność i kryzys świata arabskiego, kryzys, który przejawia się na wiele sposobów – od dławienia wolności słowa do używania skrajnej przemocy na wszystkich szczeblach.
Poniżej podajemy fragmenty jej artykułu [1]:
Na kursie dla nastoletnich dziewcząt, na którym byłam obecna, wykładowca zadał dziewczynkom zwykłe pytanie: „Kto jest waszą ulubioną postacią?” Większość odpowiedzi była interesująca i obejmowała postaci z mediów, których nie znałam, szczególnie ze „Snapchat”. Ale szokującą odpowiedzią podaną przez kilka dziewczynek – co zmusiło mnie do spierania się z nimi – było oświadczenie, że są fankami Hitlera!
Przerwałam jednej z dziewczynek, która powiedziała, że Hitler jest jej ulubioną postacią, i zapytałam: „Mówisz poważnie, czy żartujesz?” Spojrzała na mnie ze zdumieniem i odpowiedziała: „Tak, mówię poważnie”. To spowodowało, że inna dziewczynka powiedziała; „Ja też kocham osobowość Hitlera”. Zapytałam pierwszej dziewczynki: „Co podoba ci się w osobowości Hitlera?” Odpowiedziała z wielką pewnością siebie: „Jego siła i jego zdolność zjednoczenia armii i przywództwa jego kraju i stanie niezłomnie na wojnie”. Zapytałam ją: „Czy zdajesz sobie sprawę z tego, że ta siła spowodowała wojnę na całym świecie i zniszczenie Niemiec i Francji?” Odpowiedziała: „Tak. Czytałam jego książkę, Mein Kampf i zaimponowała mi jego siła, jego wiara i jego wytrwałość”.
Jej odpowiedź zaskoczyła mnie jeszcze bardziej, ponieważ sama nie czytałam [auto]biografii Hitlera, ani nie jestem ciekawa jej przeczytania. Powiedziałam jej: „Ale Hitler był dyktatorem, który nie słuchał niczego poza swoim głosem wewnętrznym i był rasistą, który uznawał tylko niemiecką rasę aryjską”. Odpowiedziała: „No to co? Wystarczy, że był silny!” Potem zmieniła temat i powiedziała: “Lubię także silną, wojowniczą osobowość Che Guevary”. Tutaj wykorzystałam różnicę [między tymi dwiema postaciami] w celu wypełnienia mojej formalnej roli nauczycielki i powiedziałam jej, że jest różnica między rasistowskimi i dyktatorskimi wartościami Hitlera, a uniwersalnymi wartościami Che Guevary, które sprzyjają ludom uciskanym i dążą do sprawiedliwości i wyzwolenia. Zasugerowałam, by obejrzała film o historii życia Che Guevary, mimo że ja, uczciwie mówiąc, go nie widziałam. I wtedy zaskoczyła mnie po raz trzeci, mówiąc, że czytała jego [auto]biografię, która jest głębsza niż film. Ja nawet nie wiedziałam, że Che Guevara napisał autobiografię.
Podziw tych młodych dziewcząt dla osobowości Hitlera i ich pociąg do potężnych [postaci] skłonił mnie do poszukania [materiałów] o “uwielbieniu dla Hitlera” i istotnie, odkryłam, że bardzo wielu młodych Arabów kocha Hitlera. Niektórzy mówili, że podziwiają Hitlera za zabicie Żydów, ale większość była oczarowana jego siłą, determinacją i niezłomnością. To nasuwa pytanie: co stoi za miłością tych młodych ludzi do siły? Czy są fanami przemocy ogarniającej region? Czy poczucie bezradności i słabości [powoduje, że] adorują postać, która postawiła wyzwanie światu swoją siłą i poprowadziła cały naród na walkę ze światem?
Stoimy wobec pokolenia młodych ludzi, którzy czytają [książki] w epoce, kiedy czytanie uważa się za przestarzałe – tylko że ci [młodzi ludzie] czytają[materiał] bardzo niepokojącej natury i nabywają wypaczonych wartości, które mogą wpłynąć na ich przyszłą świadomość, zakres ich panowania nad sprawami i ich ocenę sytuacji. Pragnienie zdobycia i wyrażania siły i stawiania wyzwania innym stało się tajnym pragnieniem, które wkrada się w serca tych młodych ludzi i które jest wyrażane na różne sposoby. To pragnienie odzwierciedla rzeczywistość przeżartego kryzysami, niestabilnego społeczeństwa, [rzeczywistość, której wyraz] waha się od dławienia wolności słowa do użycia skrajnej przemocy na wszystkich szczeblach – werbalnym, fizycznym i elektronicznym [przemoc w mediach].
Przypis:
[1] „Al-Watan” (Bahrajn), 27 lutego 2016.
Visit the MEMRI site in Polish: http://www2.memri.org/polish/
If you wish to reply, please send your email to memri@memrieurope.org .