W artykule z 21 maja 2017 r. w wychodzącej w Londynie gazecie, “Al-Sharq Al-Awsat”, dziennikarz saudyjski, Masz’al Al-Sudairi, skrytykował przywódców palestyńskich i powiedział, że przez zbyt wiele lat tracili liczne okazje dyplomatyczne, by rozwiązać konflikt z Izraelem i że w tym czasie stracili ziemie palestyńskie na Zachodnim Brzegu i dokonali zniszczenia Gazy.
Apelując do nowo mianowanego szefa biura politycznego Hamasu, Isma’ila Haniji, Al-Sudairi napisał, że zgoda Hamasu na państwo palestyńskie w granicach 4 czerwca 1967 r. implikuje uznanie Izraela. Dlatego, powiedział, Hamas powinien przestać stosować przemoc przeciwko Izraelowi, porzucić slogan „Palestyna od Rzeki [Jordan] do Morza [Śródziemnego] i rozpocząć inicjatywę dla osiągnięcia jedności palestyńskiej. Dodał, że wielkość kraju niekoniecznie jest wskazówką jego możliwości rozkwitu ekonomicznego i sukcesu i że najwyższa pora, by młodzi Palestyńczycy żyli normalnym życiem jak inni młodzi ludzie na całym świecie. Cały naród palestyński, dodał, zasługuje na „życie w pokojowych warunkach”.
Masz’al Al-Sudairi (Źródło: “Al-Sharq Al-Awsat”, Londyn, 21 maja 2017)
Poniżej podajemy fragmenty tego artykułu[1]:
Niektórzy przywódcy palestyńscy, gdy są u władzy, celują w dwóch rzeczach: retoryce i straconych okazjach. Robią to od lat1940 do początków XXI wieku. W 1947 r. sprzeciwili się decyzji [ONZ] o podziale, chociaż przyznawała im 49% ziemi Palestyny; oskarżyli [prezydenta egipskiego Gamala 'Abd Al-Nassera o zdradę, ponieważ zgodził się na Plan Rogersa[2], a później oskarżyli również [prezydenta egipskiego] Anwara Al-Sadata o zdradę, ponieważ podpisał porozumienie pokojowe z Izraelem w Camp David. Ci dwaj [prezydenci] przynajmniej uznali rzeczywistość i Synaj został w całości zwrócony Egiptowi.
Jedną z niewybaczalnych, straconych przez przywódców palestyńskich okazji była odmowa zajęcia miejsca przeznaczonego dla nich przez Sadata przy stole negocjacyjnym, za własną flagą, w hotelu Mena w Kairze[3]. Proszę zauważyć, że w tym czasie ani jedno osiedle nie istniało na Zachodnim Brzegu i [nie było] ani jednego zburzonego domu w Gazie.
Po kilkudziesięciu latach, po tym, jak połowa Zachodniego Brzegu była wypełniona osiedlami [Palestyńczycy] podpisali Porozumienie z Oslo, które później okazało się dla nich bezwartościowe. Czy to było powodem Czarnego Września?[4] I czy było powodem wybuchu wojny domowej w Libanie i powodem, że Gaza była trzykrotnie zniszczona?
Z całym szacunkiem, jaki mam dla przywódcy [Isma’ila] Haniji, mówię do niego: “Kiedy ustaliliście [w nowej deklaracji programowej Hamasu, że granicami Palestyny są granice], które istniały przed 5 czerwca 1967 r., implicite i pośrednio uznaliście Izrael[5]. Dlatego od teraz nie możecie rzucić ani jednego kamienia na niego, nie wspominając o wystrzeleniu ani jednej rakiety na niego.
I dlatego zastanawiam się nad wartością kwiecistego i daremnego wyrażenia “Palestyna od rzeki do morza”, jak długo Gaza jest odłączona od Zachodniego Brzegu. Czy męstwo i poświęcenie doprowadzą przywódcę Haniję do rozpoczęcia historycznej inicjatywy i skonsolidowania jedności w państwie palestyńskim, które będzie poparte przez braci arabskich i cały świat?
Młodzi Palestyńczycy zasługują na życie, ambicje i działania takie jak młodzi ludzie innych narodów. Mamy dość żałoby, ucisku, idiotyzmu i plecenia sloganów ekstremistycznych, które wyeliminowały mądrość, a równocześnie [utraciły] wiele ziemi. Jeśli naród palestyński ma cieszyć się życiem w warunkach pokoju, odkryjecie, że jest to kreatywny naród, jak pokazał fakt, że odbiorczynią nagrody na najlepszego nauczyciela na świecie była nauczycielka palestyńska, Hanan Al-Hroub.[6]
A jeśli mówimy o terytorialnym aspekcie [państwa palestyńskiego, należy pamiętać, że] Singapur zajmuje obszar tylko 710 km² – to jest, jedną dziewiątą łącznej powierzchni Zachodniego Brzegu i Gazy. Ponadto, populacja tych dwóch [tj. Singapuru i terytoriów palestyńskich] jest podobna – niemniej roczny dochód Singapuru przekracza 400 miliardów dolarów – więcej niż dochód każdego państwa naftowego… mimo że nie mają żadnych zasobów naturalnych.
[1] Al-Sharq Al-Awsat (London), May 21. 2017.
[2] The Rogers Plan comprised the three Israel-Egypt and Israel-Jordan peace plans presented by U.S. Secretary of State William P. Rogers between 1969 and 1971.
[3] Following Sadat’s visit to Israel, a peace conference at the Mena House hotel, Cairo, opened, on December 14, 1977; conferees included representatives of Israel, Egypt, the U.S., and a UN observer.
[4] The September 1970 struggle between the Jordanian army and the PLO-affiliated armed Palestinian organizations that were at that time situated in Jordan.
[5] It should be noted that the new Hamas policy document’s passage concerning a Palestinian state in the 1967 boundaries, which ostensibly attests to the organization’s pragmatic evolution, is written in such a way that it is not possible to understand clearly whether Hamas accepts the establishment of a Palestinian state in the 1967 borders; it notes only that Hamas „regards [this]… as a national, agreed-upon, and joint formula” by Hamas, Fatah and the PLO. It states: „There is no compromise on any part of Palestine under any conditions, any circumstances, or any pressure, no matter how long the occupation continues. Hamas rejects any alternative to the complete liberation of Palestine from the river to the sea.” It continues: „At the same time – and this does not mean recognition of the Zionist entity or compromise on any of the Palestinians’ rights – Hamas regards the establishment of a fully sovereign independent Palestinian state with Jerusalem as its capital in the June 4, 1967 lines, and the return of the refugees and the uprooted individuals to the homes from which they were expelled, as a national, agreed-upon, and joint formula.”See: Palinfo.com, May 1, 2017 and MEMRI Inquiry & Analysis No. 1313, Hamas Policy Document: Palestinian State In 1967 Borders Is 'National, Agreed-upon and Joint Formula’ By Hamas, PLO – Yet Armed Struggle Will Continue, And Palestine Extends From River To Sea, May 5, 2017. Additionally, it should be noted that the position on the establishment of a state in the 1967 borders as an „agreed-upon joint formula” is not a new Hamas position. Mash’al had declared it several times in the past, and the late Hamas leader Ahmad Yassin spoke about it as well. This position has also appeared in the Hamas-Fatah reconciliation agreements. The only thing that is new about it is that this time it is in an official document expressing the position of the entire Hamas leadership that was approved by the movement’s highest body, the Shura Council.
[6] A teacher from the Dheheishe refugee camp near Bethlehem, who developed a method to reduce violence amongst her students. In March 2016, she took first place in an international competition for outstanding teachers.
If you wish to reply, please send your email to memri@memrieurope.org.
