Autorzy: A. Savyon i Yigal Carmon*
Wprowadzenie
Nie ma miejsca na wątpliwości w sprawie fundamentalnego podejścia prezydenta USA Donalda Trumpa do islamskiego, rewolucyjnego reżimu Iranu i do nuklearnego porozumienia, JCPOA. Jednak w przemówieniu z 13 października 2017 r., w którym przedstawił pozornie nową strategię irańską, potwierdził publicznie własnymi słowami tę samą politykę, jaką prowadził od objęcia urzędu. Ta polityka ma dwie główne cechy: a) niezdolność poradzenia sobie z zagrożeniem irańskim i ze zwolennikami umowy nuklearnej w jego administracji, w USA i w Europie (i, oczywiście, także w Rosji i Chinach); i b) niezdolność do podjęcia decyzji, jakie on, jako prezydent, jest autoryzowany do podejmowania, przekazując je zamiast tego innym, takim jak Kongres, sojusznicy USA i Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej (MAEA). Przemówienie Trumpa odzwierciedla głęboką rozbieżność, jaka istnieje między, z jednej strony, jego płomienną retoryką przeciwko nuklearnemu Iranowi i przeciwko jego regionalnej ekspansji, a z drugiej strony, działaniami jego administracji, które są sprzeczne z tą retoryką.
MEMRI omawiał tę rozbieżność w szeregu niedawnych artykułów[1].
Przemówienie Trumpa z 13 października – analiza i konsekwencje
Przemówienie prezydenta Trumpa z 13 października 2017 r., w którym przedstawił swoją “Nową strategię wobec Iranu”[2] podkreśla powracającą cechę jego przywództwa. Rzeczywiste decyzje, takie jak „wypowiedzenie” porozumienia, są odpychane w przyszłość, kiedy on (tymczasowo) rezygnuje ze swojej wyłącznej władzy wykonawczej w sprawie porozumienia i zamiast tego przekazuje ją innym – Kongresowi w porozumieniu z sojusznikami USA. Działania takie jak określenie Korpusu Strażników Rewolucji Islamskiej Iranu (IRGC) jako obcej organizacji terrorystycznej, a ogóle nie są wykonywane; zamiast tego obiecuje się sankcje wobec IRGC, bez wyjaśnienia, czy będą to sankcje wobec samej organizacji, czy wobec osób w niej działających. W każdym razie Treasury Department USA napisał na swojej stronie internetowej, że USA nie uznały IRGC za organizację terrorystyczną[3]. Prezydent Trump istotnie nie certyfikował JCPOA, ale należy wyjaśnić, że decertyfikacja dotyczy tylko wewnętrznej procedury legislacyjnej Kongresu i nie ma znaczenia dla zobowiązań USA wobec JCPOA – na co wskazali także oficjele irańscy. Istotnie, decertyfikacja nie pociąga za sobą ponownego narzucenia sankcji związanych z programem nuklearnym i prezydent nie zwrócił się do Kongresu o reaktywowanie tych sankcji. Pozostawił USA jako stronę porozumienia, zgodnie z którym musi kontynuować proces zawieszania sankcji.
Cena powstrzymania się od działania w sprawie zagrożenia irańskiego i od sprawowania władzy prezydenckiej
Nie można przesadzić ogromu wyzwania, przed jakim stoi prezydent Trump. Stoi przeciwko: a) Iranowi i jego sojusznikom Rosji, Chinom i Korei Północnej; b) własnemu zespołowi bezpieczeństwa narodowego – sekretarzowi stanu Tillersonowi, sekretarzowi obrony Mattisowi i doradcy ds. bezpieczeństwa narodowego McMasterowi, którzy wszyscy wierzą, że JCPOA służy interesom bezpieczeństwa narodowego USA i sprzeciwiają się konfliktowi z Iranem ze strachu, że doprowadzi to do wojny; i c) głowom krajów europejskich, które są stroną JCPOA i które mają interesy ekonomiczne w jego kontynuacji. Ta koalicja przeciwko Trumpowi w tej sprawie obejmuje także pro-irańskie lobby w USA i znaczną część mediów w USA.
W rezultacie, akceptacja JCPOA jest scementowana, a status Iranu jako członka klubu nuklearnego jest potwierdzony. Podobnie, obecność Iranu w Syrii jako „regionalnego mocarstwa” została zalegalizowana w rezolucjach w Procesie Astana i w porozumieniu dotyczącym stref „de-eskalacji” w Syrii, w którym administracja USA jest partnerem obok Rosji. W praktyce Trump już zaakceptował JCPOA w kwietniu 2017 r., kiedy USA dołączyły do oświadczenia G7, że USA popierają porozumienie[4], ale ten fakt został wyciszony. W przemówieniu z 13 października Trump skutecznie scementował uznanie JCPOA przez administrację i sekretarz stanu USA Tillerson potwierdził to w wywiadzie dla CNN z 15 października.
To prawda, że Trump ostrzegł w przemówieniu, że „w wypadku, jeśli nie będziemy w stanie osiągnąć rozwiązania pracując z Kongresem i naszymi sojusznikami, porozumienie zostanie zakończone” i wyjaśnił, że „może być anulowane w każdej chwili przeze mnie jako prezydenta”[5]. Jednak, choć to oświadczenie powinno zostać poddane testowi czasu, jego brak wskazania problemów, za jakie Kongres i sojusznicy muszą się zabrać, by “osiągnąć rozwiązanie” – problemów żywotnych dla każdej decyzji o przyszłości porozumienia – czyni to oświadczenie na tym etapie nieważnym i nieistotnym.
Historyczna decyzja, przed jaką stoi prezydent Trump
U sedna poradzenia sobie z zagrożeniem irańskim jest potrzeba anulowania JCPOA, ponieważ przy JCPOA Iran może kontynuować rozwijanie broni nuklearnej z powody braku rzeczywistych inspekcji. Także przy JCPOA dokonuje ekspansji regionalnej i zagraża innym krajom, a również samym Stanom Zjednoczonym.
Przeciwko po części istotnemu argumentowi, że państwa demokratyczne muszą honorować porozumienia, które podpisały, istnieje zasada, że nie chodzi o to, by państwa demokratyczne honorowały porozumienia, które zagrażają ich bezpieczeństwu i globalnemu bezpieczeństwu, szczególnie z agresywnymi państwami zbójeckimi, które wykorzystują porozumienia w celu nasilenia agresji. Istnieją nie tylko historyczne precedensy tego, ale także przykłady z ostatniego dziesięciolecia. Na przykład, była seria porozumień, jakie USA podpisały z Koreą Północną, które Korea Północna wykorzystała, by zbudować militarne zagrożenie nuklearne wobec Zachodu i jego azjatyckich sojuszników.
W przemówieniu z 13 października prezydent Trump zignorował fakty, które są zasadnicze i niezbędne dla każdej decyzji o przyszłości JCPOA – fakty, którym nie może zaprzeczyć koalicja popierająca porozumienie. Są nimi:
- Trump zignorował to, że Iran łamie porozumienie nie tylko “w duchu”, ale także w literze faktycznych paragrafów porozumienia. Porozumienie nie jest „robocze”, jak twierdzi popierająca je koalicja, której główny argument na rzecz kontynuowania JCPOA opiera się na powtarzanych, fałszywych potwierdzeniach MAEA, że Iran podporządkowuje się porozumieniu od dnia jego wejścia w życie. MEMRI ostatnio dogłębnie omawiał tę sprawę i przedstawił dowody, co zrobiły także inne instytuty badawcze w USA[6].
- Trump zignorował fakt, że JCPOA stworzyło wyjątkowe ramy inspekcji dla Iranu, które różnią się od inspekcji we wszystkich innych krajach. Te ramy pozwalają Iranowi na uniknięcie rzeczywistych inspekcji. Inspekcje, które były przeprowadzone i na podstawie których MAEA przez dwa minione lata fałszywie potwierdzała, że Iran stosuje się do porozumienia, przeprowadzane są wyłącznie na ograniczonych obszarach, gdzie Iran pozwala na inspekcję – to jest, tych miejscach, które sam wskazał jako instalacje nuklearne. We wszystkich innych miejscach w Iranie, włącznie z obiektami militarnymi, Iran nie dopuszcza do inspekcji MAEA, opierając się na JCPOA i nie łamiąc go[7].
- Trump zignorował fakt, że władza MAEA wobec Iranu została ograniczona; MAEA działa według dyktanda politycznego i jest poddana decyzjom ciała politycznego, Wspólnej Komisji JCPOA, której członkowie to sam Iran i jego sojusznicy, Rosja i Chiny, wraz z USA, Wielką Brytanią, Francją, Niemcami i MAEA, i która została stworzona w celu zabrania statutowych decyzji z rąk MAEA.
- Trump zignorował fakt, że MAEA nie przeprowadza nawet tych inspekcji, do których jest autoryzowana przez Dodatkowy Protokół, na który Iran zgodził się, choć tylko “dobrowolnie”. Kiedy prezydent Trump mimochodem wspomniał, że Iran nie dopuścił MAEA do przeprowadzenia inspekcji, nie zdefiniował tego jako złamanie porozumienia i nie wyciągnął z tego żadnych praktycznych wniosków.
- Trump zignorował także to, co jest, być może, najbardziej jawnym zaniedbaniem obowiązków przez MAEA, a mianowicie, że sekretarz generalny Yukiya Amano nie użył swoich profesjonalnych kompetencji, opartych na Sekcji T w JCPOA, gdzie zabronione są „działania, które mogą przyczynić się do zbudowania bomby nuklearnej”. Zamiast wyegzekwowania tego zakazu przez inspekcje lub oświadczenia, że Iran łamie go, nie pozwalając na inspekcje, Amano potraktował odmowę Iranu na wpuszczenie inspekcji jako sprawę do rozwiązania przez Wspólną Komisję[8], to jest, jako sprawę do rozwiązania politycznego zamiast profesjonalnego.
Spór między Amano i Irańczykami w sprawie stosowania Sekcji T naświetla kolejny fakt, który Trump zignorował i który powinien był wspomnieć kwestionując porozumienie. Jest faktem, że porozumienie, którego intencją było powstrzymanie Iranu przed zbudowaniem broni nuklearnej – jak przechwalają się jego zwolennicy – w rzeczywistości nie zakazuje Iranowi „projektowania, rozwijania, produkowania, nabywania lub używania wielopunktowego systemu detonacji, nadającego się do bomby nuklearnej” ani też nie zakazuje mu „projektowania, rozwijania, produkowania, nabywania lub używania wielopunktowych systemów diagnostycznych (kamery elektroniczno-optyczne, kamery szybkoobrotowe i rentgenowskie kamery błyskowe)”, jak długo ta działalność jest „zatwierdzona przez Wspólną Komisję dla celów nie-nuklearnych” i jest poddana monitoringowi. Iran nie pozwala jednak na monitorowanie.
Prezydent Trump nie wspomniał także o dwóch głównych punktach dotyczących realizacji porozumienia, które kompromitują podstawowe cele porozumienia:
- Według raportu koordynatora ds. Iranu z Departamentu Stanu administracji Obamy, Stephen Mulla, uprawnienia MAEA do nadzorowania 8,5 ton wzbogaconego uranu, wywiezionego z Iranu w grudniu 2015 r. zgodnie z JCPOA, zostały odebrane MAEA przez USA i dane Rosji, za zgodą stron JCPOA i samej MAEA. Zrobiono to nawet nie ustalając, gdzie Rosja zmagazynuje to paliwo nuklearne i bez weryfikacji przez USA. Na przesłuchaniu w Komisji Spraw Zagranicznych Izby 11 lutego 2016 r. Mull powiedział, że: „jeszcze nie zdecydowano, gdzie dokładnie Rosja wstawi tę informację [sic]”[9]. Następnie powiedział: „Nie mamy problemów z rosyjskim zawiadowaniem tym materiałem”[10]. Sam Amano zgodził się, by nadzór na wzbogaconym uranem irańskim nie był dłużej jego odpowiedzialnością.
- Strony JCPOA, za zgodą MAEA, zgodziły się na skandaliczną procedurę w sprawie ciężkiej wody Iranu. Zamienili Iran w eksportera ciężkiej wody bez poddania go systemowi kontroli eksportu, jakiemu poddani są inni eksporterzy, tacy jak Kanada i Indie. Według standardowych praktyk weryfikacyjnych MAEA zmiany w inwentarzu ciężkiej wody są rejestrowane nie wtedy, kiedy ciężka woda jest zabrana z terytorium kraju ją eksportującego, ale dopiero, kiedy przybywa do kraju, który ją kupił. Iran został wyłączony z tej reguły. Decyzja magazynowania nadmiaru ciężkiej wody Iranu w Omanie i zaakceptowaniem ograniczonej roli nadzoru tylko do usunięcia ciężkiej wody z irańskiego terytorium, a następnie odjęciem jej od kwoty ciężkiej wody dozwolonej dla Iranu, jak gdyby woda już została sprzedana i przybyła do miejsca przeznaczenia, MAEA złamała własne reguły stosowane do wszystkich innych krajów. MAEA nie raportuje o tych trwających, systemowych pogwałceniach[11].
Prezydent Trump nie wspomniał nawet o żadnej z tych wad, tkwiących w porozumieniu – być może dlatego, że nie jest ich świadomy[12]. Fakt, że nie wspomniał o nich – ani w przemówieniu z 13 października, ani w żadnym ze swych publicznych wystąpień, poza ogólny stwierdzeniem, że porozumienie jest złe – wraz z jego przyjęciem polityki niezdecydowania i zwlekania – jest mimowolną kontynuacją polityki Obamy wobec Iranu, przynajmniej obecnie.
Jaka alternatywa istnieje dla JCPOA? – pytanie stało się nieistotne w świetle doświadczeń z Koreą Północna i Iranem
Koalicja, która popiera JCPOA, zadaje również inne ważkie pytanie: jaka jest alternatywa dla JCPOA, która zapewni stabilność regionowi i światu? Rażące wady porozumienia pokazane powyżej wyraźnie zadają kłam założeniu, że porozumienie daje stabilność regionowi i światu. Jakakolwiek rzekoma stabilność jest iluzoryczna i ulotna; z JCPOA Iran wzmacnia swoją geopolityczną i militarną pozycję, dokonuje ekspansji na region i stanowi wielkie wyzwanie, które łączy ekspansję regionalną z przyszłym zagrożeniem nuklearnym opartym na religijnej, antyzachodniej ideologii.
Reżim irański, podobnie jak reżim Korei Północnej, zagraża pokojowi światowemu, nie tylko jego wrogom na Bliskim Wschodzie[13]. Ta groźba jest zarówno ideologiczna, jak również praktyczna, włącznie z rozwijaniem pocisków balistycznych dalekiego zasięgu i budowaniem wywrotowej infrastruktury w postaci organizacji terrorystycznych, organizacji marionetkowych i sieci aktywistów, także na Zachodzie, którzy służą rewolucyjnemu reżimowi Iranu. Więcej o tych ideologicznych i praktycznych aspektach działalności Iranu, jak je formułują przywódcy religijni i wojskowi Iranu, znajduje się w raportach MEMRI w Aneksie do niniejszego opracowania.
Prawdziwe pytanie brzmi: czy polityka oparta na ustępstwach lub na zwlekaniu zapobiega rzeczywistemu zagrożeniu militarnemu przez agresywny reżim zbójecki?
Współczesne doświadczenie z Koreą Północną, którą popierają Rosja i Chiny, pokazuje, że polityka porozumień opartych na ustępstwach czynionych w nadziei, że powstrzyma to dyktatorów, jest nieskuteczna. Korea Północna wyłącznie eskaluje groźby militarne, a obejmuje to pociski balistyczne i broń nuklearną.
Reakcje Iranu na przemówienie Trumpa – ocena
W oparciu o wieloletnie monitorowanie przez ideologicznych oświadczeń i militarnej aktywności islamskiego reżimu rewolucyjnego w Iranie, jak wyszczególnione w raportach wymienionych w Aneksie, oceniamy, że niepodejmowanie przez prezydenta Trumpa rzeczywistych decyzji w sprawie JCPOA i przeciwko regionalnej ekspansji Iranu nie doprowadzi do spokoju w regionie – choćby tymczasowego – nie mówiąc już o żadnego rodzaju stabilności.
Irańczycy interpretują Nową Strategię Trumpa wobec Iranu, która wyraża niezdecydowanie i zwlekanie, jako słabość. Znamiennymi przykładami tego odbioru są niedawne wypowiedzi rzeczników reżimu irańskiego, które pokazują przekonanie Irańczyków, że ich groźby przemocy odstraszyły Trumpa od wpisania IRGC na listę zagranicznych organizacji terrorystycznych[14]. Nowa strategia Trumpa w rzeczywistości ośmiela reżim irański do nasilenia gróźb militarnych wobec krajów w regionie i wobec USA, jak pokazały bezpośrednie reakcje irańskie na jego przemówienie z 13 października, na przykład:
Tweet z 15 października byłego członka zespołu negocjacyjnego i irańskiego ambasadora w Wielkiej Brytanii, Hamida Baeidineżada: „Trumpowi nie udało się anulowanie JCPOA i nie odważył się dodać IRGC do listy organizacji terrorystycznych”.
W artykule redakcyjnym z 15 października w gazecie “Kayhan”, która jest tubą irańskiego reżimu, przytoczono słowa najwyższego przywódcy irańskiego, Alego Chameneiego: “Nie potrwa długo i zobaczymy żołnierzy amerykańskich zmuszonych do opuszczenia stałych i mobilnych baz [na Bliskim Wschodzie] i oddania ich rządom w regionie z powodu wpływów i prestiżu IRGC i sił ludowych, które są z nim związane”.
Oświadczenie IRGC brzmi: „IRGC, który cieszy się poparciem całego narodu [irańskiego] i jest pod dowództwem Przywódcy Chameneiego, będzie współpracował z innymi siłami zbrojnymi, i z pomocą Boga będzie nieustannie kontynuował, a także nasilał i przyspieszał [promowanie] regionalnych wpływów, mocy i potencjału pocisków balistycznych Iranu”[15].
Być może najwyraźniejsza była reakcja samego najwyższego przywódcy, Alego Chameneiego, który powiedział 18 października: „Nie chcę marnować czasu… na odpowiadanie na wypowiedzi amerykańskiego prezydenta… Przedstawiciele Iranu dali dobrą i właściwą odpowiedź na nonsensy Trumpa… Prezydent i władcy Ameryki nie przyswajają sobie rozwoju [sytuacji] w Iranie i w regionie i dlatego cierpią na opóźnienie umysłowe… i raz za razem pokonuje ich naród irański. Imam [ajatollah Ruhollah] Chomeini słusznie i dokładnie zdefiniował arogancki reżim amerykański jako ‘Wielkiego Szatana’. Także tym razem Ameryka dostanie po twarzy od narodu irańskiego i zostanie pokonana”[16].
*A. Savyon jest dyrektorką MEMRI Iran Media Project; Yigal Carmon jest prezesem MEMRI.
ANEKS (nie spolszczony)
Ideological Aspects
MEMRI Inquiry & Analysis No. 1286, The Regional Vision Of Iran’s Islamic Regime And Its Military-Political Implementation, Part I – The Ideological Doctrine: Exporting The Revolution; Iran As 'Umm Al-Qura’, December 7, 2016.
MEMRI Special Dispatch No. 5996, Iranian Leader Khamenei: A Society Steeped In The Spirit Of Martyrdom Is Unstoppable; Khamenei’s Representative In IRGC Qods Force: We Shall Not Rest Until We Raise Flag Of Islam Over The White House, March 17, 2015.
MEMRI Special Dispatch No. 6133, Khamenei’s IRGC Representative: Lebanon, Gaza, Bahrain, Syria Constitute Iran’s Essential Strategic Depth, August 14, 2015.
MEMRI Special Dispatch No. 5991, Advisor To Iranian President Rohani: Iran Is An Empire, Iraq Is Our Capital; We Will Defend All The Peoples Of The Region; Iranian Islam Is Pure Islam – Devoid Of Arabism, Racism, Nationalism, March 9, 2015.
MEMRI Inquiry & Analysis Series No. 946,
MEMRI Special Dispatch No. 5716, IRGC Qods Force Commander Soleimani: 'War Is A Grand School For Love, Morals, [And] Loyalty’, April 20, 2014.
The Iranian Expansion In The Middle East
MEMRI Special Dispatch No. 6429, Iranian Officials Tout Iran’s Regional Supremacy: Future Cooperation Between Iran, Russia, Iraq And Lebanon Will Also Include Yemen; The Prospects For A Resistance Axis Victory Over The Zionist Regime Are Now Greater Than Ever, May 13, 2016.
MEMRI Inquiry & Analysis Series No. 1157, Iran Tightens Its Grip On Syria Using Syrian And Foreign Forces, May 4, 2015.
MEMRI Inquiry & Analysis Series No. 1155, Iran’s Support For The Houthi Rebellion In Yemen: 'Without Iran There Would Be No War In Syria And Ansar Allah Would Have Never Emerged’, April 20, 2015.
Anti-U.S. Hostility And Threats
MEMRI Special Dispatch No. 6316, On Iran’s Islamic Revolution Day, IRGC Officials Slam U.S., February 22, 2016.
MEMRI Special Dispatch No. 6004, Iran Escalates Naval Threats Against U.S. In Persian Gulf, March 24, 2015.
MEMRI Special Dispatch No. 5975, In 'Great Prophet 9′ Naval Maneuvers, IRGC Practices Destroying U.S. Nimitz-Class Aircraft Carrier, February 25, 2015.
[1] MEMRI Inquiry & Analysis No. 1333, Iran In First Year Of Trump Administration, Second Year Of Historic Nuclear Deal: Regional Expansion, Religious War With No Political Boundaries, 'Death To America,’ And Show of Readiness To Confront U.S. Militarily As Supra-Regional Power; August 28, 2017; MEMRI Inquiry & Analysis No. 1322, At This Stage, The Trump Administration Consents To Iran’s Regional Expansion, Exchanges Messages Seeking An Understanding With Iran; Qatar Crisis, Escalation Of Conflict Between Iran And Its Axis And Saudi-Sunni Camp Are Outcome Of U.S.’s Incoherent Dual Policy, June 29, 2017; MEMRI Inquiry & Analysis No. 1314, Iran Tests The Trump Administration, May 8, 2017.
[2] Whitehouse.gov, October 13, 2017.
[3] Treasury.gov, October 13, 2017. In this sense, Trump’s statements on sanctions against the IRGC were misleading, since imposing sanctions on individuals in the IRGC does not constitute designating the IRGC a terror organization.
[4] Delegations/russia, April 13, 2017.
[5] Whitehouse.gov, October 13, 2017.
[6] See MEMRI Inquiry & Analysis No. 1348, The JCPOA’s Critical Flaw Is Its Lack Of Real Inspection By The IAEA; Those Focusing On Iran’s Ballistic Missiles And The JCPOA’s Sunset Clause Are Evading The Urgent Issue – The Need For Real Inspection Now, October 3, 2017; IISS report „Update on Iran’s Compliance with the JCPOA Nuclear Limits – Iran’s Centrifuge Breakage Problem: Accidental Compliance,” September 21, 2017, Isis-online.org/isis-reports. For further evidence of violations of the JCPOA, see German intelligence report from 2016 on Iranian attempts to purchase equipment for military nuclear purposes (CNN.com, July 8, 2016).
[7] MEMRI Inquiry & Analysis No. 1348, The JCPOA’s Critical Flaw Is Its Lack Of Real Inspection By The IAEA; Those Focusing On Iran’s Ballistic Missiles And The JCPOA’s Sunset Clause Are Evading The Urgent Issue – The Need For Real Inspection Now, October 3, 2017; MEMRI Inquiry and Analysis No. 1325, Discussion Of Iranian Violations Of JCPOA Is Futile; The Inspection Procedure Designed By The Obama Administration Precludes Actual Inspection And Proof Of Violations, August 18, 2017.
[8] Reuters, September 26, 2017.
[9] Menewsline.com, February 16, 2016. The report continued: „But under questioning, Mull acknowledged that Washington did not verify the Iranian shipment, part of Tehran’s nuclear agreement with the P5+1 nations. The official said Russia, rather than the International Atomic Energy Agency, was responsible for the Iranian uranium. Instead, IAEA attended the loading of the Iranian uranium on the Russian ship.”
*[10] Associated Press, CBSnews.com, February 16, 2016. The report stated: „Following the hearing, a senior administration official said the Iranian stockpile is in Russia, where it will be stored in a secure place, but did not specify where. The official was not authorized to speak publicly and requested anonymity.”
[11] See „IAEA Takes A Light Touch On Iran’s Heavy Water,” Olli Heinonen, defenddemocracy.org, April 28, 2016, and IISS report „Heavy Water Loophole in the Iran Deal,” ISIS-online, December 21, 2016.
[12] The failure of Trump – who opposes the agreement so vehemently – to address or even mention these critical points may suggest that his national defense team has been derelict in its duty to inform him about them.
[13] See MEMRI Inquiry and Analysis No. 1344, Iran Follows In North Korea’s Footsteps: Nuclearization, Missile Development Alongside Agreements With The Superpowers; EU3, IAEA Director-General Submitted To Obama Administration Pressure, Agreed To JCPOA With No Real Inspection, No Response To Iran’s Missile Program; French President: 'Absolutely Necessary’ That JCPOA Be 'Supplemented,’ September 8, 2017.
[14] In the near future, MEMRI will publish reports detailing several of these threats.
[15] Sepahnews.com, October 19, 2017.
[16] Khamenei.ir, October 18, 2017.
If you wish to reply, please send your email to memri@memrieurope.org.
