23 września, 2017 r. telewizja irańska ogłosiła o udanym wystrzeleniu nowego pocisku balistycznego o nazwie Khorramshahr[1], który ma zasięg dwóch tysięcy kilometrów i może przenosić kilka głowic bojowych o wadze 1800 kg. W reportażu pokazywano zdjęcia z kilku pierwszych sekund po wystrzale, ale nie pokazano kolejnych etapów lotu rakiety ani nie podany daty wystrzelenia. Sam pocisk balistyczny pokazano dzień wcześniej, 22 września, na paradzie militarnej w rocznicę zakończenia wojny irańsko-irackiej.
Dowódca dywizji powietrznej i rakiet Korpusu Strażników Rewolucji Islamskiej Iranu (IRGC), generał brygady Amir Ali Hadżizadeh, powiedział 22 stycznia, że Khorramshahr jest „nowym osiągnięciem, jakie Ministerstwo Obrony [Iranu] stworzyło dla IRGC. Ma zasięg dwóch tysięcy kilometrów i może przenosić głowicę bojową ważącą 1800 kg i może przenosić kilka głowic bojowych zamiast jednej. Rozpoczęliśmy teraz proces doprowadzenia do gotowości bojowej i wkrótce będzie operacyjną [częścią] dywizji rakietowej”[2].
Irański minister obrony, Amir Hatami, powiedział 23 września, że “jak długo niektórzy mówią językiem gróźb, będziemy wzmacniać potencjał obronny Iranu… Nasza polityka obronna zorientowana jest na odstraszanie i Iran nie ugnie się przed żadną groźbą, sankcjami ani naciskami… Wzmacniają one [tylko] nasze zdecydowanie, by kontynuować nasza drogą. Strategiczna rakieta Khorramshahr… potrafi przebić obronę wroga i może być kierowana od momentu wystrzelenia aż do momentu zniszczenia celu…”
Hatami mówił również o tym, co uważa za motywację wypowiedzi prezydenta USA, Donalda Trumpa, o Iranie w jego przemówieniu w ONZ z 19 września 2017 r.: „Wypowiedzi prezydenta USA były wojownicze i aroganckie. Te nieuprzejme wypowiedzi mają na celu uniknięcie krajowych nacisków w Ameryce [i unikniecie zajmowania się] porażką regionalnej polityki [USA], międzynarodowych zobowiązań i porażką zrealizowania celów Arogancji [tj. USA]. Świadczą one o dyktatorskim duchu Ameryki…
Ważną rzeczą jest, że [naród Iranu] zainwestował wielki i niestrudzony wysiłek dżihadystyczny, aż Iran osiągnął poziom odstraszania, potęgę i gotowość, które zamieniają prezydenta USA w nic więcej jak przechwalającego się [pyszałka] w oczach wielkiego i mądrego narodu irańskiego”[3].
Żeby obejrzeć film z wystrzelenia rakiety Khorramshahr, kliknij poniżej[4].
Pociski rakietowe IRGC celują w Izrael
23 września Hossein Dalirian, korespondent wojskowy związanej z IRGC agencji informacyjnej Tasnim, zamieścił na witrynie agencji i na swojej stronie Twittera przegląd pocisków balistycznych IRGC, które mogą dosięgnąć Izraela wraz ze specyfikacją techniczną każdego. Poniżej podajemy fragmenty jego przeglądu, wyliczając siedem typów pocisków wraz z mapami, które przedstawił, podkreślającymi, że Izrael jest celem tych pocisków.
„W latach 1990. Iran zaczął myśleć o możliwościach, które pozwoliłyby mu zaatakować ziemie okupowane [tj. Izrael] i żywotne ośrodki reżimu syjonistycznego z ziemi irańskiej na wypadek, gdyby ten reżim zaatakował Iran. W tym celu zaczęliśmy pracować nad rakietami średniego zasięgu, żeby było przynajmniej można sięgnąć ziem okupowanych z najdalej na zachód [położonych] części Iranu. Ponieważ odległość między tymi dwoma punktami wynosi 1100 km, pierwsza generacja pocisków balistycznych Shabab została zbudowana z zasięgiem 1200 km, żeby Tel Awiw był w zasięgu Iranu. W tym okresie stworzenie i masowa produkcja tego pocisku zdobyła powszechną uwagę. W wielu latach, które minęły, Iran zdołał stworzyć szeroki wachlarz pocisków z rozmaitym potencjałem. Wszystkie pociski balistyczne Iranu są dostępne dla dywizji rakietowej IRGC i jak dotąd IRGC przetestował wiele z nich.
Zróbmy teraz przegląd pocisków IRGC, które celują w Izrael, i ich zasięgu operacyjnego:
Shahab, pierwszy pocisk balistyczny Iranu [stacjonujący] w Chala [wieś w Kermanshah, najbardziej na zachód położonej prowincji Iranu]
Zasięg (pierwsza generacja): 1200 km
Paliwo: płynne
Waga przy uzbrojeniu: 15 ton
Ładunek wybuchowy: 670 kg
Długość: 15 metrów
Typ: ziemia-ziemia; balistyczny
Człony: jeden człony
Sejjil, najbardziej śmiercionośny pocisk Iranu
Zasig: 2000 km
Paliwo: stałe i wieloskładnikowe stałe
Waga przy uzbrojeniu: 23,54 ton
Ładunek wybuchowy: 650 kg
Długość: 17,9 metrów
Typ: ziemia-ziemia; balistyczny
Człony: dwa człony z możliwością fragmentacji głowicy bojowej
„Sejjil można wystrzelić na ziemie okupowane [tj. Izrael] z różnych miejsc na terenie irańskim”
Trzy pociski Qadr
Pocisk Qadr S z zasięgiem 1350 km
Pocisk Qadr S z zasięgiem 1650 km
Pocisk Qadr S z zasięgiem 2000 km
Paliwo: płynne
Waga uzbrojonego Qadr F: 17,458 ton
Waga głowicy bojowej Qadr F: 640 kg
Długość F: 15,86 metrów
Typ: balistyczny
Człony: jeden człon z możliwością fragmentacji głowicy bojowej
„Zasięg Qadr S”
„Zasięg Qadr H”
„Zasięg Qadr F”
Pocisk Imad, upamiętniający odwagę 'Imada Mournijaha[5]
Zasięg: 1,700 km
Paliwo: płynne
Waga: nieznana
Ładunek wybuchowy: nieznany
Długość: nieznana
Typ: ziemia-ziemia; balistyczny
Człony: jeden człon z możliwością fragmentacji głowicy bojowej, pełnym prowadzeniem trajektorii
„Zasięg pocisku Imad: 1700 km”
Khorramshahr – najpotężniejszy pocisk IRGC
„Wystrzelenie pocisku [Khorramshahr] „
Zasięg: 2000 km
Paliwo: płynne
Waga: nieznana
Ładunek wybuchowy: 1800 kg
Długośc: nieznana
Typ: ziemia-ziemia; balistyczny
Człony: jeden człon z możliwością fragmentacji głowicy bojowej
Może przenosić kilka głowic bojowych
22 września 2017 r. Dalirian tweetował zdjęcie pocisku Khorramshahr i napisał: “Zdjęcie pokazuje, że ten pocisk nie ma stateczników… Khorramshahr jest drugim pociskiem irańskim, któremu brak stateczników po [pocisku] Qiam”[6].
[1] The retaking of the city of Khorramshahr following a month-long battle was one of Iran’s notable achievements during the Iran-Iraq war.
[2] Tasnim (Iran), September 22, 2017.
[3] Tasnim (Iran), September 23, 2017.
[4] Twitter.com/HosseinDalirian/status/911454427038535680.
[5] Hizbullah’s chief operations officer, who was killed in 2008, reportedly by Israel and the CIA.
[6] Twitter.com/HosseinDalirian, September 22, 2017.
If you wish to reply, please send your email to memri@memrieurope.org.
