Wprowadzenie
Z perspektywy historycznej walka Egipcjan przeciwko rządom autorytarnym w kraju jest nadal na wczesnym etapie. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że rewolucja egipska zdarzyła się wraz z usunięciem prezydenta Hosniego Mubaraka. W praktyce jednak większość władzy pozostała w rękach jego współpracowników, członków Najwyższej Rady Sił Zbrojnych (SCAF) pod przewodnictwem marszałka Muhammada Husseina Tantawiego. Prawdziwa walka Egipcjan o zrealizowanie celów rewolucji, tj. przekształcenie fundamentów reżimu i przekazanie władzy od dyktatury wojskowej do wybranych prezydenta i parlamentu, zaczyna się dopiero teraz.
Od zwycięstwa w wyborach prezydenckich dr Muhammad Mursi znajduje się niemal bez żadnej władzy i uprawnień i stara się obecnie skonsolidować swoją pozycję jako władca Egiptu oraz promować swój program na tyle, na ile to możliwe. Jego pierwsze posunięcia wskazują, że nie zmierza do konfrontacji ze SCAF na tym etapie, ale do dzielenia się z nimi władzą oraz zdobycia władzy raczej przez pośrednie manipulacje niż otwarty konflikt.
Poza SCAF, która stara się zachować tak wiele władzy wykonawczej, jak to możliwe, oraz Mursiego, który otrzymał mandat rządzenia od narodu i chce go realizować, innym potężnym elementem w Egipcie jest Najwyższy Sąd Konstytucyjny. Chociaż ten organ jest oficjalnie neutralny, trudno zignorować fakt, że sędziów mianował poprzedni reżim i że jego orzeczenia na ogół służą SCAF, nie zaś instytucjom egipskim z wyboru [1] .
Próby Mursiego przejęcia władzy wykonawczej były niepewne, niekonsekwentne i populistyczne, i szybko cofnął się i zaczął współpracę ze SCAF i sądownictwem. Walkę o przyznanie mu więcej władzy toczy ruch Bractwa Muzułmańskiego (BM), które, inaczej niż on sam, nie jest związane protokołem i może pozwolić sobie na konfrontację z SCAF i systemem sądowniczym; jednak jak dotąd ta walka nie przyniosła mu sukcesów. Jako część tej walki Mursi i BM próbują chronić Zgromadzenie Ustawodawcze przed próbami jego rozwiązania. Organ ten ma za zadanie przedstawienie propozycji nowej konstytucji Egiptu. Jest to ostatni bastion nadal w rękach BM i jest niezmiernie ważny, ponieważ ma możliwość uczynienia daleko idących zmian, włącznie ze zmianą równowagi sił między różnymi gałęziami rządu.
Przewodniczący SCAF i Przewodnik Generalny BM przygotowują się do pojedynku [2]
Jaka będzie natura walki między dyktaturą militarną a prezydentem i parlamentem? Czy SCAF zrezygnuje z władzy bez tego, by ludzie raz jeszcze wyszli na ulice i walczyli o zrealizowanie rewolucji? Czy BM będzie wolało kooperację z władzami wojskowymi niż walkę z nimi? Odpowiedzi na te pytania ujawnią się w nadchodzących miesiącach.
Niniejszy raport stanowi przegląd wysiłków SCAF, by pozbawić prezydenta i parlament władzy, oraz wysiłki Mursiego i BM, by im tę władzę oddać [3]
Cały raport po angielsku znajduje się tutaj: http://www.memri.org/report/en/0/0/0/0/0/0/6550.htm
Poniżej podajemy po polsku tylko tytuły poszczególnych części oraz zamieszczone ilustracje:
Ograniczenia władzy prezydenta i parlamentu
Ograniczanie władzy parlamentu
Ograniczanie władzy prezydenta
Władza związana z przedstawieniem projektu nowej konstytucji
SCAF wyrywa pióra prezydenta elekta. [8]
Próby Mursiego i BM zwalczenia dekretów SCAF
Walka o przywrócenie zgromadzenia narodowego
Mursi rozrywa kłódkę umieszczoną przez Tantawiego na budynku Zgromadzenia Narodowego. [15]
Walka z uzupełniajacą deklaracją konstytucyjną
Członek SCAF: „Czy to posunięcie jest legalne?” Mursi: „Według czyich reguł – twoich czy reguł gry?” [20]
Mursi i BM walczą z rozwiazaniem Zgromadzenia Ustawodawczego
Nurt islamistyczny próbuje porwać zgromadzenie ustawodawcze. [24]
Tworzenie rządu
Administracja USA próbuje wzmocnić Mursiego
* Y. Carmon jest prezydentem MEMRI; L. Lavi jest pracownikiem badawczym w MEMRI.
Przypisy (nie spolszczone):
[1] An example is the High Constitutional Court’s June 14, 2012 ruling in favor of dissolving the elected parliament. However, the tension between the judiciary system and the parliament did not start with this ruling. In mid-May 2012, the parliament discussed a draft bill to reformulate the Constitutional Court, which sparked rage in the judiciary system. Al-Masri Al-Yawm (Egypt), May 16, 2012. The parliament also directed harsh criticism at the judiciary over the sentences in the trials of Mubarak and his associates, which it considered too lenient. The criticism, in turn, evoked an enraged response from the president of the Appellate Court. Al-Quds Al-Arabi (London), June 5, 2012.
The Constitutional Court’s decision to approve the presidential candidacy of Ahmad Shafiq, who is considered a Mubarak loyalist, likewise contributed to the resentment felt by the Islamist majority in the Egyptian parliament, and to its claims that the court’s rulings are political.
[2] Image source: latuffcartoons.files.wordpress.com.
[3] On the future of the Egyptian revolution, see also MEMRI Inquiry & Analysis Series No. 663, „Chronicle of a Doomed Uprising: The Egyptian Revolution as a Microcosm of the Arab Masses’ Quest for a Share in Power and Resources,” February 7, 2011, http://www.memri.org/report/en/0/0/0/0/0/0/4977.htm .
[8] Image source: islamstory.com.
[15] Image source: klma.org.
[20] Image source: 25janaer.blogspot.com .
[24] Nasrawysat.com.
