Liban, podobnie jak inne kraje świata, walczy obecnie z epidemią koronawirusa i stara się ograniczyć szerzenie się choroby. W ostatnich tygodniach niektórzy Libańczycy, szczególnie z przeciwnego Hezbollahowi obozu 14 Marca, oskarżali tę organizację o spowodowanie wybuchu epidemii wirusa w Libanie, przez sprzeciwianie się przez kilka tygodni wstrzymaniu lotów z Iranu i zamknięciu granicy z Syrią.
W przemówieniu wygłoszonym w piątek 13 marca 2020 r. sekretarz generalny Hezbollahu, Hassan Nasrallah, odrzucił krytykę, nawołując do zaprzestania upolityczniania epidemii i używania jej jako okazji do politycznego wyrównywania rachunków. Udzielał także porad i instrukcji obywatelom, jak uniknąć zarażenia się wirusem, wzywał banki Libanu do odpowiedzialnego zachowania i rząd do dania pierwszeństwa walce z epidemią[1].
W odpowiedzi na to przemówienie libański dziennikarz, Chajrallah Chajrallah, znany ze swej opozycji wobec Hezbollahu, opublikował zjadliwy artykuł w wychodzącej w Londynie gazecie „Al-Arab”, w którym oskarżył Nasrallaha o uważanie siebie za „Najwyższego Przywódcę” Libanu (tak jak Chamenei jest najwyższym przywódcą Iranu). Dodał, że puste slogany Nasrallaha o oporze nie pomogą Libanowi w walce z koronawirusem i że Hezbollah jest jedynie batalionem irańskiego Korpusu Strażników Rewolucji Islamskiej. Liban, napisał, musi uwolnić się od irańskiego patronatu, który przeszkodził jego staraniom o powstrzymanie szerzenia się wirusa z Iranu do Libanu. Napisał jednak, że mimo tragicznej sytuacji Liban nadal opiera się Hezbollahowi i „niektórzy ludzie mówią ‘nie’ Nasrallahowi i wszystkiemu, co on reprezentuje”.
Hassan Nasrallah wygłasza mowę 13 marca 2020 (Źródło: Alahdenews.com.lb)Poniżej podajemy przetłumaczone fragmenty artykułu Chajrallaha:[2]
Jeśli celem jest, by życie w Libanie wróciło [do normalności], to [otrzymywanie] wskazówek, porad i instrukcji od sekretarza generalnego Hezbollahu, Hassana Nasrallaha, o działaniach wobec koronawirusa, z pewnością nie jest sposobem osiągnięcia tego. Te wskazówki, porady i instrukcje pokazują, że Nasrallah uważa siebie za Najwyższego Przywódcę libańskiej republiki i jedyne źródło władzy w kraju, i nie ma elementarnej pokory, by przyznać, że Hezbollah i ci, którzy [stoją] za nim w Teheranie, ponoszą największą odpowiedzialność za rozmiar bankructwa, do jakiego Liban dotarł w wielu dziedzinach.
Tym, co Liban potrzebuje w tych dniach, nie jest, by ktoś mówił mu, jak działać wobec epidemii koronawirusa. Są na świecie eksperci, którzy wiedzą bardzo dobrze, jak zatrzymać epidemię do czasu znalezienia szczepionki… Tym, co Liban potrzebuje nade wszystko, jest uwolnienie się od irańskiego patronatu, jaki milicja Hezbollahu na niego narzuciła, [milicja], która ułatwiła przybycie koronawirusa do Libanu przez zaniedbanie granicy z Syrią i równocześnie przez lotnisko w Bejrucie.
Przemówienie sekretarza generalnego Hezbollahu zostało wygłoszone w przeddzień 14 Marca [rocznicy masowych demonstracji 14 marca 2005 r. po zamordowaniu libańskiego premiera, Rafika Al-Haririego, który kierował zniesieniem syryjskiego patronatu nad Libanem]…
Wiele wydarzeń spadło na Liban miedzy 14 marca 2005 r. a 14 marca 2020 r., dniem, w którym Hassan Nasrallah wygłosił przemówienie o koronawirusie i dobrostanie Libańczyków. Nie byłoby to możliwe, gdyby nie pokonanie [obozu] 14 Marca, który głosił idee wolności, suwerenności i niepodległości [Libanu].Po drodze wiele czołowych postaci libańskich [z tego obozu] zapłaciło koszt tego pokonania… [Jeszcze] przed zamordowaniem Rafika Al-Haririego i jego towarzyszy, z których głównym był [poseł] Bassel Fleihan[3], był zamach na życie posła i byłego ministra Marwana Hamada [w październiku 2004]… Dla przykrycia wysadzenia w powietrze kawalkady samochodów Al-Haririego, popełniono wiele innych zbrodni: zabicie Samira Kasira[4], George’a Hawiego[5], Gebrana Tweiniego[6], posłów Walida Eido[7] i Antoine Ghanema[8], kapitana Wissama Eida[9] i generała brygady Wissama Al-Hassana[10]. Pierre Amine Gemayel[11] został także zabity wraz ze wszystkim, co reprezentował jako chrześcijańska postać narodowa, a także [zabity został] Muhammad Chatah…[12]
[Jeśli chodzi o Hezbollah, każdy możliwy] cios był i nadal jest uprawnionym środkiem do ułatwienia przejęcia Libanu, od wojny latem 2006 r., którą rozpoczął, ściągając tym zniszczenie na Liban, do jego interwencji w Syrii, której motywacją były czysto sekciarskie względy [tj. służenie Iranowi i szyitom]. Iran nie znalazł nikogo lepszego niż Hezbollah, by wyprawić do Syrii w celu zapobieżenia obaleniu Baszara Al-Assada i jego mniejszościowego reżimu w Damaszku. Od 2012 r. Hezbollah jest bezpośrednim partnerem w wojnie przeciwko narodowi syryjskiemu, podczas gdy świat patrzył a boku.
Nie ma wyboru i trzeba przyznać, że [obóz] 14 Marca został pokonany. [Ta porażka] została utrwalona w maju 2008 r. [kiedy bojówkarze Hezbollahu] najechali na Bejrut i region [Libanu] Mount… Fakt, że Hezbollah, który jest oskarżony o zamordowanie Rafika Al-Haririego, może zmusić Libańczyków do [mianowania] prezydenta, którego chce [Hezbollah], dowodzi, że pokonał Liban. To zdarzyło się w październiku 2016 r. [kiedy Michel ‘Aoun został mianowany prezydentem]. Ponadto, dzisiaj wybiera także sunnickiego premiera. Nie jest tajemnicą, że obecny rząd, z Hassanem Diabem na czele, jest rządem Hezbollahu i niczym więcej[13].
Jesteśmy teraz świadkami kontynuacji wojny 2006 r. [Ta wojna] zakończyła się walnym zwycięstwem Hezbollahu pod przywództwem Hassana Nasrallaha, który jest tylko batalionem irańskiego Korpusu Strażników Rewolucji, nad Libanem i Libańczykami… Jedyne pewne jest to, że wobec ekonomicznego kryzysu, przed jakim stoi, Liban jest jak pacjent [wymagający] intensywnej opieki. Mimo tego Liban nadal opiera się [Hezbollahowi] i niektórzy ludzie mówią „nie” wszystkiemu, co on reprezentuje. W praktyce, kultura śmierci zwyciężyła kulturę życia w Libanie. Gratulacje dla zwycięzcy, który odmawia zrozumienia, że język oporu i odrzucenia oraz jego puste slogany nie są żadną pomocą w uporaniu się z koronawirusem…
[1] Alahednews.com.lb, March 13, 2020.
[2] Al-Arab (London), March 16, 2020.
[3] Fleihan, an MP and former economy minister, died in the bombing that killed Rafiq Al-Hariri.
[4] An anti-Syrian journalist and columnist for the Al-Nahar daily who was killed on June 2, 2005 by a bomb planted in his car.
[5] A former secretary-general of the Lebanese Communist Party, who was likewise killed in June 2005 by a bomb placed in his car.
[6] An MP and CEO of the Al-Nahar daily who frequently wrote against the Syrian presence in Lebanon. He was assassinated in December 2005.
[7] An MP from the Al-Mustaqbal faction, assassinated in June 2007.
[8] An MP from the Phalanges Party, assassinated in September 2007.
[9] An investigator in Lebanon’s Internal Security Forces who exposed the involvement of Hizbullah officials in the Al-Hariri assassination and was himself assassinated in 2008.
[10] Head of the Internal Security Forces’ Information Branch and a former chief bodyguard of Rafiq Al-Hariri. Assassinated in October 2012, apparently after exposing the smuggling of explosive charges from Syria into Lebanon, in which senior officials of the Syrian regime and its allies in Lebanon were involved.
[11] Lebanon’s industry minister and son of former president Amine Gemayel. He was a senior member of the March 14 camp and was assassinated on November 21, 2006.
[12] A former economy minister and Lebanese ambassador to the U.S., also from the March 14 camp, assassinated in December 2013.
[13] See MEMRI Special Dispatch No. 8617 – In Lebanon, Criticism Of New Government: A Puppet Government Controlled By Hizbullah That Won’t Extricate Country From Its Crisis – March 10, 2020.
