W artykule zatytułowanym Społeczność żydowska Iraku – wyróżniająca się historia, opublikowanym 5 sierpnia 2018 r. na liberalnej arabskiej witrynie internetowej Elaph.com, iracki pisarz Haidar Muften Dżarallah chwalił żydowską społeczność Iraku i jej historię, i opisał jej członków jako autentyczny, starożytny i żywotny element irackiego społeczeństwa. Napisał, że Żydzi w Iraku byli w pełni zintegrowani ze społeczeństwem irackim i że wielu z nich było utalentowanych i szanowanych, i w wielkiej mierze dawali wkład w społeczeństwo, ale ta społeczność została zmuszona do emigracji w latach 1940. po pogromie Farhud w 1941 r. i wydarzeniach, jakie po nim nastąpiły. Wezwał iracki rząd i elitę kraju do działania na rzecz zmiany panującego stereotypu Żydów jako źródła wszystkich problemów w Iraku i na całym świecie, i do przeproszenia żydowskiej społeczności Iraku, przywrócenia jej dobrego imienia, zrekompensowania jej materialnie i duchowo i uczynienia jej przywódców mostem do pokoju i normalizacji.
Należy wspomnieć, że w poprzednim artykule w Elaph.com, opublikowanym w marcu 2018 r. Dżarallah omawiał znaczenie strategicznych związków Iraku z Izraelem[1].
Haidar Muften Dżarallah (Źródło: Ar-ar.facebook.com/muftenalsaadi)
Poniżej podajemy fragmenty z jego artykułu z 5 sierpnia 2018 r.:
Dyskurs o żydowskiej społeczności Iraku jest głęboki i sięga szeroko, i opowiada o przeszłości Iraku we wszystkich aspektach – ponieważ oni [Żydzi, byli] autentycznym elementem, głęboko zakorzenionym w historii [Iraku] i tak starożytnym jak czasy królestwa Mezopotamii. Wielu badaczy zgadza się, że początek rzeczywistej obecności [żydowskiej] w Mezopotamii datuje się na 597 lub 586 p.n.e, kiedy babiloński król, Nabuchodonozor zniszczył ich królestwo w Jerozolimie i przywiódł ich do Babilonu w Babilońskiej Niewoli, i dlatego uważa się, że są wśród najbardziej starożytnych i najgłębiej zakorzenionych elementów w Iraku. Ponadto są najbardziej starożytnym [elementem] spośród licznych grup i społeczności religijnych obecnych dzisiaj w tej ziemi [Iraku].
Nie żyłem w epoce tej społeczności [żydowskiej] i nie miałem kontaktu z jej członkami, ponieważ opuścili kraj zanim się urodziłem, emigrując z powodu strachu wywołanego Farhud – grabieżą, rabunkiem i morderstwem [w czerwcu 1941 r. w Bagdadzie] wobec wielu z nich – który był podobny do ataku [którego wynikiem była] Babilońska Niewola i do niesławnej Hiszpańskiej Inkwizycji, która dotknęła Żydów i muzułmanów…
Wielu badaczy, socjologów i myślicieli, którzy żyli w epoce żydowskiej społeczności w Iraku, zgadzają się, że większość jej członków była utalentowanymi i szanowanymi osobami. Dodatkowo, nasi ojcowie i przodkowie mieli kontakty z nimi w wielu dziedzinach, przyjaźnili się z nimi jak z synami tej samej ojczyzny i opowiedzieli nam wiele historii o nich, o ich życiu i o ich obecności w wachlarzu dziedzin – technicznej, literackiej, finansowej, administracyjnej, medycznej i naukowej. [Mówili, że] trudno było rozróżnić ich od reszty Irakijczyków z powodu ich integracji i i asymilacji ich tożsamości z resztą tożsamości irackiego społeczeństwa.
Jak napisałem, poczynając od 1941 r. Żydzi Iraku doświadczyli morderstw i rabowania ich własności po upadku rządu Raszida Ali Al-Kilaniego, który przeciwstawiał się Anglikom. Te wydarzenia rzuciły cień na irackie społeczeństwo i obawy żydowskiej społeczności wzrosły z rezolucją ONZ z 1948 r. o podziale Palestyny między Żydów i Arabów oraz deklaracją o [założeniu] państwa Izrael. W wyniku nacisków na nich i z powodu ich obaw, które zaczęły się w następstwie wydarzeń z 1941 r. większość irackich Żydów zdecydowała się emigrować, a ci, którzy pozostali, zostali zmuszeni do zrobienia tego później, kiedy zmobilizowano [przeciwko nim] masy i wrogość i niechęć wobec nich była podsycana.
Mimo dziesięcioleci od ich exodusu, [iraccy Żydzi] nadal trzymają Irak w sercach i są uważani za jedną z najbardziej lojalnych wobec ojczyzny. Ponadto, wiele spośród ich potomstwa, urodzonego w Izraelu lub innych obcych krajach, którzy mogli nigdy nie widzieć Iraku poza wiadomościami w telewizji, czują nieopisaną miłość do ziemi swoich ojców. Widzimy to wyraźnie w ich kulturze, w ich sposobie życia, a także w ich obchodach świąt, które mają iracki smak, jak gdyby ci ludzie nadal zamieszkiwali ulice Bagdadu.
Wzywam rząd iracki, [iracką] elitę polityczną, kulturalną i medialną, i wszystkie [irackie] organizacje obywatelskie, by działały szczerze i pospiesznie na rzecz zmiany błędnego, stereotypowego wizerunku [irackich Żydów]. Ten dyskryminujący i rasistowski wizerunek – rozprzestrzeniony, kształtowany przez dziesięciolecia i zapisany w umysłach pokoleń Irakijczyków, który osiągnął szczyt w mrocznej epoce, przez ponad trzydzieści lat, rządów [partii] Baas w Iraku – przedstawia Żydów jako powód nieszczęść i problemów dotykających Irak, region, a nawet cały świat.
Dzisiaj Irak musi przeprosić swoją żydowską społeczność, przywrócić jej dobre imię, zrekompensować ją materialnie i duchowo i uczynić jej przywódców mostami do pokoju i normalizacji, żeby ludy regionu cieszyły się spokojem i bezpieczeństwem.
[1] Elaph.com, March 22, 2018.
