Poniżej podajemy fragmenty program telewizji Hamasu o palestyńskich samobójczyniach z bombami, który nadała Al-Aqsa TV 28 kwietnia 2011.
Żeby zobaczyć ten klip w MEMRI TV odwiedź http://www.memritv.org/clip/en/2908.htm .
Minister Hamasu ds. kobiet: “Mamy długą listę kobiet szukających męczeństwa… [kobiety] służą jako tarcze dla tych [mężczyzn] bojowników”
Minister Hamasu ds. kobiet, Dżamila Al-Szanti: Społeczeństwo palestyńskie jest z natury społeczeństwem oporu. Opór nie znaczy tylko noszenie broni. Ludzie, którzy pomagają tym, którzy noszą broń, są czasami od nich silniejsi. [Palestyńska] kobieta jest żoną bojownika oporu lub matką bojowników oporu, lub sama jest na linii frontu, lub otwiera swój dom dla bojowników oporu. Jest zdolna do zrobienia wszystkiego. Podczas wtargnięć [do Gazy] kobiety walczyły na wszelkie możliwe sposoby. Stawały przed czołgami, stawały przed syjonistycznym wrogiem.
Wszystkie środki oporu są dostępne dla kobiety. Dodatkowo mamy długą listę kobiet szukających męczeństwa. Czy muszę powiedzieć więcej? Jeśli podliczysz, liczba mężczyzn szukających męczeństwa jest podwójnością liczby kobiet szukających męczeństwa. A więc liczba kobiet szukających męczeństwa zdecydowanie nie jest nieznaczna.
Co mówi nam ta liczba kobiet szukających męczeństwa? Znaczy to, że kobiety nie opuściły niebezpiecznych miejsc. Kobiety, które żyją wzdłuż granicy, nie opuściły swoich domów. Mówią one: „Opór jest tutaj. Jeśli odejdę, syjoniści będą w stanie wyizolować bojowników oporu”. A więc kobiety pozostają w swoich domach i służą jako tarcze dla tych bojowników.
Opór składa się z wielu rzeczy, a jedną z nich jest noszenie broni – i także kobiety noszą broń. Kobiety są w służbie operacji militarnych i oporu. Nie ma dziedziny, do której mają zakaz wstępu.
Prowadząca wywiad: Nic więc nie przeszkadza im w braniu udziału w operacjach militarnych w przyszłości.
Dżamila Al-Szanti: Powiedzieliśmy kobietom, że każda z nich powinna trenować z pomocą syna lub męża, żeby była gotowa na każdą operację.
Prowadząca wywiad: Czy jest sposób, by kobieta przeszła szkolenie wojskowe?
Dżamila Al-Szanti: One mogą to zrobić w sposób, w jaki powiedziałam – poprzez mężów i synów. Jednak otwarcie wojskowych obozów szkoleniowych dla kobiet nie jest błahą sprawą. […]
Kobieta bojownik: Palestyńska matka wychowuje swoje dzieci, by mogła je poświęcić, kiedy stają się młodymi mężczyznami
Reporter: Palestyńska kobieta nie jest nieobecna na frontach Dżihadu, w bitwie o odzyskanie ojczyzny. To jest palestyńska bojowniczka Afaf Ubeid, która wniosła wielką odwagę do walki. Oczy ma utkwione w jednym celu – wyzwoleniu ojczyzny z nieczystości okupacji. Bojowniczka Afaf, której Allah nie pobłogosławił synami, których mogłaby poświęcić dla ojczyzny, postanowiła zająć ich miejsce.
Afaf Ubeid: Sama rozpoczęłam Dżihad, bo nie było nikogo, kto mógłby to zrobić w moim imieniu. Każda palestyńska kobieta chce prowadzić Dżihad.
Reporter: To pokazuje wizerunek kobiety palestyńskiej, która jest zdolna przejść najcięższe bitwy, żyjąc w najtrudniejszych warunkach, w celu zachowania swojej tożsamości bojowniczki. Jak to się mówi, trudność mierzy istotę mężczyzn – i, jeśli mogę tak powiedzieć, także kobiet – szczególnie trudność dręcząca ojczyznę Palestynę.
Afaf Ubeid: Nigdy nie dość mi walki. Prawdziwy bojownik nie może porzucić walki nawet po 100 latach, nawet jeśli siedzi na wózku inwalidzkim.
Kobieta może siedzieć całą noc, żeby haftować, by mogła wychować swoje dzieci, a kiedy one zostaną młodymi mężczyznami, poświęca ich jako męczenników na rzecz Palestyny. […]
Reporter: Zjawisko Palestynek szukajacych męczeństwa charakteryzowało aktywność dżihadu wśród kobiet podczas Intifady Al-Aksa. Wierzyły w sprawiedliwość swojej sprawy, za którą walczyły, i napisały nowy rozdział w księdze konfliktu.
Wśród nich były: Wafa Idris, Dareen Abu Aisza, Hanadi Jaradat, Ajat Al-Akjras, Andaleeb Takatka, Hiba Said Daraghmeh, Nora Szalhoub, Ilham Al-Dasouki, Reem Al-Rijaszi, która była pierwszą kobietą szukajacą męczeństwa z Brygad Izz A-Din Al-Kassam Brigades, i wreszcie Hadża Fatima Al-Najjar, która dołączyła do kobiet szukających męczeństwa.
Mimo że w pierwszych dniach operacji męczeńskich nieobecność kobiet była wyraźnie widoczna, matki szukających męczeństwa okazywały niezrównaną postawę. Matka szukającego męczeństwa wiedziała, gdzie przebywał jej syn i dzwonił on do niej po aprobatę. Wiedziała, że ma zamiar popełnić męczeństwo i życzyła mu sukcesu. Rozmawiał z nią, być może mówiąc: „Matko, przyszedł dla mnie czas spotkania Allaha”, a ona mówiła do niego: „Idź do Raju, mój synu”. […]
